Siyonist Düşman Anlaşmayı İhlal Ediyor

Lübnan İslami Direnişi Hizbullah, işgalci Siyonist İsrail’le en sert çatışmaların yaşandığı bir dönemi sona erdirirken sabahın dördünde pek çok kişi savaşı bitirmek için direnişin çok sayıda füze fırlatacağını bekledi. Ahalinin ve direnişi destekleyen halkın, büyük çaplı bir ilerlemeyle banliyölere, güneye ve Bekaa’ya doğru yola çıkmasıyla gelen tavır ise düşmanın ve müttefiklerinin düşündüğünden daha sert bir darbe mesabesindeydi. Siyonist düşmanın içerideki avaneleri adına hayal kırıklığı ve sınırlardaki köylerine dönecek on binlerce yerinden edilmiş insan için dün akşama kadar bir çözüm arayışı içinde olan düşman namına ise büyük bir şok demekti bu. İnsanlar köylerine ellerinde direniş bayrakları olduğu halde dönüyor ve enkaz altından çıkan direnişin evlatlarını gülümseyerek kucaklıyordu.

Kendinden geçmişler ve ajanlar cephesinde hiç kimse böyle bir şey ummuyordu. Bu yüzden düşman, huduttaki köylere yaklaşan herkese karşı tehditler savurmaya başladı ve hemen Amerikalıların, Lübnan ordusuna müdahale ederek insanların evlerine dönmesinin engellenmesini talep etti. İsrail, ilanı üzerinden saatler geçmemiş anlaşmayı gazetecileri ve sivilleri hedef alarak deldi. Ayrıca güneyden Lübnan Dağı’na kadar 8 insansız hava aracı fırlatarak ilk hava ihlalini de gerçekleştirdi. Meclis Başkanı Nebih Berri’nin saatler önce, yerinden edilen insanlara bir an önce köylerine dönmeleri yönünde çağrıda bulunmasının ardından bir meydan okuma gibi ahlak dışı bir adımla Washington, Paris ve Uluslararası Güçler liderliğinde; hükümet ve ordunun, anlaşma metnine muhalif olarak insanların köylerine dönmesini engellemeleri adına inisiyatif almaları için görüşmeler hızlandırılırken beklendiği üzere kimse İsrail’in anlaşmayı ihlal ettiğine işaret bile etmedi.

40 gün süren fiili çatışmalar boyunca başına gelenlerin ve Hıyam beldesine girmesini engelleyen, Bint Cbeyl topraklarının hürmetinin çiğnenemeyeceğinin yeniden altını çizen ve Beyaza kıyılarına ulaşamadan bacağını kıran iki haftalık vuruşmaların ardından rahat yüzü görmeyi bekleyen Siyonit varlık, dün yaşananlardan ötürü elbette şok olacaktı. Ancak işgalci düşmanı şok eden daha büyük bir şey vardı: yüz bin yerleşimcinin kuzey kolonilerindeki evlerine dönmeyi reddetmesi.

İsrail, Lübnan hükümetinin Hizbullah’ın emirlerine boyun eğmesini kınayan mesajlarla doluyken ve Amerikalılar, merhum Genel Sekreter Seyyid Hasan Nasrullah’ın, ancak direniş istediğinde kuzeydeki yerleşimcilerin geri dönebileceğine dair sözünün, suikastının üzerinden iki aydan fazla bir süre geçmesinin ardından gerçekleştiğini ikrar ederken Siyonist düşman, sınırın hâlâ kapalı bir askeri bölge olduğunu ve güvenli bir şekilde geri dönüşlerini garanti edecek önlemleri henüz almadığını ilan ederek skandalı gizlemeye çalışıyordu. Yerel meclislerin, bölgeye hayatın tekrar geri dönmesi için en az iki yıla ihtiyaç olduğunu ifade ettiği akıllardayken İsrail medyasındaki raporlar, yerleşimcilerin sorununun güvenlik eksikliği ile sınırlı olmadığını aynı zamanda Maliye Bakanlığı’nın yerleşim belediyeleri ve onların sanayi sektörleri tarafından talep edilen yaklaşık beş milyar dolarlık tazminatı ödemeyi reddetmesiyle de alakalı olduğunu açıkladı.

Evet işgalci düşmanın yaşadığı şok sonrasındaki şaşkınlığı için yeterli nedeni vardı; ancak  tuhaf olan şey, anlaşma sonrasında ortaya çıkan görüntüye nasıl yaklaşacağını bilemeyen, direnişin Lübnan’daki hasımlarının yüzlerine ve davranışlarına hâkim olan hayal kırıklığıydı. İsrailli liderlerin, direnişe karşı hareket özgürlüğüne sahip olduklarına, anlaşmanın direnişin Litani Nehri’nin güneyi ve kuzeyinde silahsızlandırılmasını gerektirdiğine ve yabancı güçlerin anlaşmayı denetleyeceğine dair sözlerini pazarlamaya çalışıyorlardı ve denetim komitesinden Amerikalı bir generalin sorumlu olacağından ötürü mutlulukları gözlerine yansıyordu.

Direnişin hayırları: işgalin devam etmesi, esirler ve şüpheli saldırılar

Direnişin içerideki düşmanları, İsrail ordusunun görevi yerine getirememesi üzerine, Amerikan ordusunun bu işi bizzat üstleneceğine dair bahse girmiş gibi yukarıdaki cümleleri tekrarlıyordu. Tam da bu noktada “içerideki miskinler”, Amerikan ordusu ve generalleriyle birlikte işgal ordusunun denizi istediği gibi şekillendirmesi adına yardım etmeye çağrılmalıydı.

Lübnanlı ABD ekibinin yaşadığı en büyük hayal kırıklığı, Amerikan elçisi Amos Hochstein’ın, anlaşmanın İsrail’e hareket özgürlüğü veren bir madde içermediğini, bunun yerine her iki tarafa da meşru müdafaa hakkı verdiğini resmen açıklaması, Başkan Joe Biden’ın Washington’un Lübnan’a asker göndermeyeceğini söylediğini tekrarlaması ve anlaşmanın 1701 sayılı kararın öngördüğünü hiçbir değişiklik yapmadan ifade ettiğini belirtmesi ile yaşandı. 

Direnişin olup bitenlere ilişkin tutumunu soranlara gelince liderlerinin söyledikleri, anlamak isteyenler için yeterince açık ama daha fazla şerhe ihtiyaç duyanlar için konu şöyle:

1.  UNIFIL dışında herhangi bir yabancı askeri veya güvenlik gücünün uluslararası güçlerin görevleri kapsamında çalışması yasak olduğu gibi, Lübnan’ın önceden onayı alınmadan üye ülke sayısının arttırılması da yasaktır.
2. Siyonist düşmanın işgal ettiği tüm topraklardan mümkün olduğu kadar çabuk çekilmesi gerekmektedir; zira işgal olduğu sürece ona karşı direniş, olması gereken yerde bulunacaktır.
3. İşgalci düşmanın, Lübnan’ın herhangi bir bölgesinde direnişten herhangi bir kişiye, yetkiliye, direnişe ait herhangi bir merkeze veya tesise karşı yapmayı düşünebileceği herhangi bir saldırı, direnişten kaçınılmaz ve doğrudan bir yanıt alacaktır. Düşmanın saldırıya yeltenmesi durumunda şikâyet komitesinin soruşturmalarının sonuçlarını beklemek yerine Lübnan İslami Direnişi Hizbullah, anlaşmada belirtildiği gibi meşru müdafaa hakkına dayanarak düşmanı doğrudan cezalandıracaktır.
4. Düşmanın, Amerikalılar veya diğer uluslararası güçler aracılığıyla, Litani Nehri’nin güneyinde veya kuzeyinde herhangi bir Lübnan bölgesindeki eve veya özel mülke baskın yapma girişimi kabul edilemez bir girişimdir. Hiçbir Lübnanlı veya uluslararası tarafın özel bir mülkiyete adlî izin olmaksızın yaklaşma hakkı yoktur. Bu iznin de işgal güçlerinin yaptığı gibi ispiyonculuk yollu değil de geçerli bir sebebe dayanması şarttır.
5. Siyonist düşmanın elindeki direniş esirlerini bir an önce serbest bırakmaması, direnişin onları kurtarmak için uygun gördüğü şeyi yapması gerektiği anlamına geliyor. Direniş, şehit lideri Seyyid Hasan Nasrullah’ın “Biz esirlerimizi zindanlarda bırakmayan bir milletiz.” vasiyetine sadıktır. 

Düşman ve onun arkasındaki ABD ve etrafındakiler yani düşmanın kanlı görevinde başarılı olacağına dair bahse girenler veya ona yardım edenler, davranışları izlenmesi gerekenler konumundadır. Dikkatleri bu gerçeklerden uzaklaştırmaya yönelik her girişim, “yanlış hesap” aşamasına girme girişimidir. Tehlike de buradadır!

Kudüs Haber Ajansı - KHA

ÇEVİRİ ANALİZ, 29 Kasım 2024 20:01