İsrail ve Destekçileri Yenildiklerini Kabul Edemez

Gazze'nin sivil halkından yapılan korkunç katliamı izlerken, bir şey tamamen netleşti, siyonist proje çoktan yenilgiye uğratıldı. Aslında, bu yenilginin 2014'te, İsrail'in Gazze Şeridi ile başa çıkmak için tam bir çözüm eksikliğini ortaya çıkardığı o yılki kara harekatından geri çekilmesinin ardından başladığı iddia edilebilir.

7 Ekim'de yaşananlar, sadece Gazze'ye uyguladığı acımasız ve insanlık dışı ablukanın İsrail rejimine yüklediği bedel açısından değil, aynı zamanda siyonist projenin temel direklerinden birini tamamen ortadan kaldırması açısından da önemliydi. İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu, planladığı yargı sistemi revizyonu konusunda büyük bir iç karışıklıkla karşı karşıya kalmasına rağmen, "İsrail güvenliği" söz konusu olduğunda oldukça açık bir şekilde bu iş için uygun adam olarak görülüyordu. İlginçtir ki, 1973 Ekim Savaşı ile bu mevcut savaş arasında zaten çok sayıda paralellik olduğu için, Netanyahu'nun rejimini Golda Meir'in rejimiyle karşılaştırmamız yerinde olacaktır. Bu iki siyasi figür İsrail siyaseti alanında tamamen farklı olsalar da, "güvenliği" sağlama konusunda güvenilme unsurunu paylaştılar; Golda Meir örneğinde, bu büyük ölçüde Suriye-Mısır sürpriz saldırısından önce "Bay Güvenlik" olarak adlandırılan savunma bakanı Moshe Dayan'dan kaynaklanıyordu.

İsrailliler için güvenlik ve caydırıcılık fikirleri, siyonist projeye olan inançlarının dayandığı sütunlardır. Siyonistler için, içinde yaşayabilecekleri korunaklı ve güvenli bir ortam sağlamak amacıyla bir "Yahudi Devleti", bir tür Yahudi dışlayıcı ütopyası arıyorlar. Bu fikir o kadar güçlü ki, bu fikri Filistin'in ulusal kaderini tayin davasıyla nasıl ilişkili olduğuna dair belirli sınırlardan ayırabilirler ve durum istikrarlıyken meseleyi bir kenara bırakabilirler. 2000'lerin ortalarında İkinci İntifada'nın sona ermesinden bu yana, Filistin meselesi siyonist rejim ve halkı için yavaş yavaş arka planda kayboldu, ara sıra İsrail tarafına sınırlı hasar ve kayıplara neden olan alevlenmeler dışında. Bu, 7 Ekim'de Benjamin Netanyahu'nun imajını yerle bir eden saldırıyla paramparça olurken, bir Apartheid sistemine başkanlık eden İsrailliler için güvenlik fikrini baltaladı.

Bu noktada İsrail liderliği hala Gazze Şeridi'ndeki diğer Filistinli gruplarla birlikte Hamas'ı ortadan kaldırma fikrine bağlı kalıyor, ancak bu hedefe kara operasyonu olmadan ulaşılamayacağını çok iyi biliyorlar. Siyonist rejim, bu noktada İsrail askerleri için açıkça bir ölüm tuzağı olan bir kara operasyonu başlatmak yerine, Gazze Şeridi'nde bir sivilin kan dökülmesini cezalandırmak için Amerikalı destekçilerinin desteğini toplamaya çalıştı. İsraillilerin gerçekleştirdiği şey Hamas'a bir darbe vurmak için tasarlanmadı, özellikle Gazze halkına örnek olmak ve Filistin halkının zafer fikrini ortadan kaldıracak kadar çok acı çekmeye çalışmak için tasarlandı.

Siyonist savaş hükümetinin şu anda karşı karşıya olduğu sorun, halkına sunacağı net hedeflerin olmamasıdır; bariz olanlar, rehinelerin en azından bir kısmını serbest bırakmanın yanı sıra, askeri liderler de dahil olmak üzere Filistin direnişi için askeri değeri olan önemli hedefleri ortadan kaldırma girişimi olacaktır. Bunun yerine, İsrail ordusu Gazze'deki sivil nüfusa yönelik tüm insani yardımları bloke ederken sivilleri katletmeye karar verdi. İsrailliler şu anda bu kampanyayı destekliyor olsa da, Netanyahu'nun stratejisinde net bir değişiklik olmazsa bu durum hızla değişmeye başlayabilir.

Siyonistler Gazze'ye karadan girerlerse -ki önemli bir zafer elde etmenin tek yolu budur- o kadar çok altyapıyı tahrip etmiş olurlar ki, arazi savunucuya büyük fayda sağlar. Bu, Filistin direnişinin başlangıçta bir savunma stratejisi oluşturduğunu gösterirken, Gazze'ye karadan girmeleri durumunda, büyük savaşçı kayıplarıyla karşı karşıya kalacaklar ve aynı zamanda Lübnan Hizbullahı gibi diğer aktörleri de devreye sokarak potansiyel olarak bölgesel bir savaşı tetikleyecekler. Bölgesel savaş patlak verirse, bunun siyonist rejimin tamamen yok olmasına yol açacağını ve aynı zamanda muhtemelen Amerikalıları çatışmaya sürükleyeceğini güvenle varsayabiliriz. İsraillilerin Gazze tünel sistemini çökertmek için sinir gazı kullanmaya çalışacakları öne sürülen raporlar var. Bunun korkunç bir savaş suçu olmasının yanı sıra, bu neredeyse kesinlikle bölgesel savaşın hemen patlayacağı anlamına gelecektir.

Benjamin Netanyahu'nun bir diğer seçeneği de işgal altındaki Batı Şeria'ya odaklanmak. Tek bir hamle yapabilir: Cenin mülteci kampı gibi bölgeleri işgal ederken C bölgesi (bölgenin kabaca % 60'ı) üzerinde daha fazla kontrol sağlamak ve 2002'de olduğu gibi Tulkerm, Nablus, Akabat Cebr kampı ve ötesindeki direniş gruplarının kökünü kazımaya çalışmak. Bu seçeneği takip ederek karşılaşacağı sorun, Filistin Yönetimi'nin bu tür eylemlere karşı koymak için adımlar atmak zorunda kalacağı için Hamas bahanesini artık etkili bir şekilde kullanamamasıdır. Batı Şeria'da ilhakla sonuçlanabilecek ve etnik temizliğe yol açabilecek büyük bir operasyon, Filistin Yönetimi ve Ürdün üzerinde büyük bir baskı oluşturacaktır. Böyle bir stratejinin pek çok potansiyel sakıncası olmasına rağmen, İsraillilerin kendi halklarına göstermek için askeri zaferler üretmenin bir yolunu görmelerinin tek yolu budur.

Her halükarda, Siyonist proje sona yaklaşıyor. Ya ateşkes sağlamak şeklinde varlığını şimdilik kurtarmaya zorlanabilir ya da önümüzdeki haftalarda veya aylarda kendini derhal ortadan kaldırma kararı alabilir. Netanyahu'nun imhayı seçmesi durumunda, savaşmadan devrilmesi pek olası değil, bu da tüm bölgeyi saracak büyük miktarda ölüm ve yıkım olacağı anlamına geliyor. Buradaki soru şu: ABD hükümeti böyle bir adım atması için İsrail rejimini destekleyecek mi, sonuna kadar gidecek ve İran'a karşı gerçekten bir savaş başlatacak mı? Bu henüz ön görülmüyor.

Bu noktada ABD, Gazze'de soykırım uygulayan bir Apartheid rejimi için yalan söylerken, dünyaya "Batılı değerler" dersi vermeye devam ediyor. ABD Başkanı Joe Biden, Gazze'de akan korkunç kanın devam etmesine izin vermenin nedeni olmakla kalmıyor, aynı zamanda potansiyel olarak hepimizi 3. Dünya Savaşı'nın eşiğine götürüyor olabilir. ABD'nin masum sivillere karşı yürüttüğü korkunç kana bulanmış intikam banyosunda İsrail'i desteklemesinin Amerikan halkına hiçbir faydası yoktur; bu aynı zamanda yalnızca Washington'un temel çıkarlarını baltalamaktadır. ABD'nin Çin ve Rusya ile mücadele önceliklerini bir kenara atması ve yalnızca Ortadoğu'da kazanamayacağı bir savaşla meşgul olması için mantıklı bir neden yok. Sadece kendi halklarını asla seçmedikleri bir kadere sürükleyen bir grup beceriksiz yozlaşmış politikacı istedi diye hiçbir Amerikalı seçmen bunu istemez, mevcut duruşu hakkında bir fikir birliğine varılamaz.

2014 yılında İsrail ordusu Gazze'den çekildi. Gazze Şeridi'yle nasıl başa çıkılacağına dair hiçbir cevapları olmadığı gerçeğini kavrayan bir grup siyah gözle ayrım duvarının üzerinden geri gönderildiler. İsrail rejimi, Hamas'a aracılar aracılığıyla yaklaşmak, insani durumu hafifletmek ve bir tür barışçıl çözüm bulmak yerine, Apartheid duvarına çok yaklaştıkları için bazı insanları vurmak zorunda kalmadıkça, Gazze'yi görmezden gelerek acı çekmeye terk etti. Yenilgi, Siyonistlerin bir çözüm üretmekten vazgeçtikleri anda başladı, o yıl 2014'tü. 7 Ekim'de olan şey sadece ilk kartı indirme eylemiydi, şimdi o iskambil evinin takla atmasını izliyoruz. Geriye kalan tek soru, ufukta barışçıl bir çözüm olup olmayacağıdır. Bunun cevabı şu anda belirsiz.

Kudüs Haber Ajansı - KHA

ÇEVİRİ ANALİZ, 06 Kasım 2023 19:54