Barış Mukabilinde Teslim Olmak

Bezalel Smotrich’in Suudi Arabistan’a karşı ortaya koyduğu ırkçı ve saldırgan tutum, adamın daha sonra dile getirdiği özürle ortadan kalkacak kadar, bağlamsız bir tavır değil. Söz konusu tavır, ne kadar ihmalkâr olursa olsun iki devletli çözüm veya asgari düzeyde Filistin hakları koşuluyla normalleşme söylemleri geri döndüğünde ne sürüden ayrı bir şakıma ne de küstah dindar Siyonistlerin görüşlerine veya Binyamin Netanyahu da dahil olmak üzere iktidardaki sağın tutumlarına bir istisna teşkil ediyor.

Nitekim Netanyahu, Smotrich’ten önce, Filistin devleti kurulmasını talep eden Suudi Arabistan’ı, geniş topraklara sahip olması nedeniyle Filistinlileri kabul etmeye ve orada onlar için bir devlet kurmaya çağırdığında benzer bir tavır takınmıştı. Netanyahu’nun buradaki mantığı özünde Smotrich’inkinden daha saldırgan ve Netanyahu’dan bu hususta bir özür de hasıl olmadı. Ne var ki Smotrich, İsrail ile ilişkilerini normalleştirmediği sürece çölde deve sırtında dolaşmaya devam edeceğini iddia ederek bir Arap devletiyle alay ettiğinde daha ırkçı ve kibirli görünüyor.

Bu noktada adamın bir “maliye bakanı” olduğunu unutmayalım. Dolayısıyla Suudi ekonomisinin büyüklüğünün ve zenginliğinin, hatta onlarca yıldır devam eden büyüme ve modernleşmesinin tamamen farkında ve buna rağmen Suudileri, İsrail olmadan geri kalacaklarmış gibi tasvir ediyor. Smotrich’in açıklamaları, Araplara karşı köklü bir Siyonist ırkçılığa delalet ediyor. Smotrich, dil sürçmesine benzer bir söylemle “Yahudi aklı ile Arap parası” arasındaki evlilik ilişkisi hakkında eski bir teoriye inandığını açıkça ifade ediyor. Yani buna göre Arap parasının, Siyonist zihniyet ve Batı cennetine açılan zorunlu bir kapı olarak İsrail vahası dışında hiçbir değeri ve yatırım şansı yok.

Netanyahu ve Smotrich, Suudi Arabistan Krallığı’na İsrail hegemonyası altındaki bir bölgede bir uyduymuş gibi küstahça bir muamelede bulunuyor ve Suudi Arabistan’ın kendi çıkarları için, hiçbir tazminat ödemeden, yani dengeli ve uyumlu bir anlaşma olmadan, sanki elinde hiçbir pazarlık kozu yokmuş gibi normalleşme sürecine katılması gerektiğini savunuyor. Trump, Suudi Arabistan ile normalleşmeyi kolaylaştırmak adına Batı Şeria’nın ilhakını dondurmak için baskı yaptığını açıklarken İsrail Parlamentosu Knesset ilhak projesini onaylıyor ve böylece Trump Riyad’a bir şey sunmuş gibi görünüyor. Oysa gerçekte sadece “ilhakın dondurulması” ile müzakere koşulu olan “iki devletli çözüm” yer değiştiriyor.

Bu oyun, ancak az önce zikri geçen düzlemde, Amerika Birleşik Devletleri’nin müttefikleri arasında kaba bir hiyerarşinin pekiştirilmesi olarak anlaşılabilir.

Likud ve Dini Siyonizm’in, Amerika’nın “barış çabalarına” bile karşı durmalarını sağlayan Filistinlilerin hakları, Batı Şeria meselesi ve Filistin devletinin kurulması konusundaki radikal ve katı tutumları göz önüne alındığında değişen güç dengeleri ve Amerika’nın onların mantıklarını benimsemesi, hiç kuşkusuz, Likud ve Dini Siyonizm’in iştahını kabartıyor. Ayrıca Amerikan ve İsrail ilişkilerindeki benzer bir mantık, İran’a uzanıyor ve Lübnan, Suriye ve Filistin’e yönelik baskıların niteliğine yansıyor.

Edinilen bilgilere göre Trump’ın İran’a sunduğu son teklif, füze ve nükleer programlardan vazgeçme şartının yanı sıra İsrail ile normalleşme şartını da içeriyor. Bu, ikinci bir saldırı dalgası tehdidi altında sunulan yeni bir “anlaşma” önerisi. Lübnan’da ise ABD Temsilcisi Tom Barrack, İsrail’in Hizbullah’a saldırmasıyla tehdit ediyor ve uyarılarına Lübnan ve Suriye’nin İsrail ile barış yapması çağırılarını ekliyor. Suriye’de talep edilen şey, “yarı-barış” karşılığında egemenlik, toprak ve hatta halkın yönetiminden feragat etmek şeklinde kendini gösteriyor. Gazze mevzuunda ise dün Trump, anlaşmanın ikinci aşaması engellenirse Hamas’ı “tamamen yok etmekle” tehdit etti.

İsrail’in bölgedeki müdahalesi, sınırsız Amerikan desteğiyle yeni bir boyuta ulaştı. Durumu, “teslimiyet karşılığında soykırımın durdurması” ilkesine dayanıyor diye nitelemek abartı olmaz. Buradaki soykırım, Gazze’de tam bir gerçeklik arz ederken diğer alanlarda Baruch Kimmerling’in ifadesiyle “siyasi bir soykırımdır.” Söz konusu müdahale, yeni bir mantıkla karşı karşıya olduğumuz anlamına gelmiyor; zira Netanyahu, “barış mukabilinde toprak” sloganını “barış mukabilinde barış” ile değiştirdiğinden beri, bedava kazanımları söküp alma niyetini asla gizlemedi.

Son olarak Condoleezza Rice birkaç gün önce hâlâ hayatta ve hâlâ saldırgan olduğunu göstererek bizi şaşırttı. Rice, İsrail haritasının olduğu gibi kalacağı uyarısında bulunuyor ve Filistinlilerin direnişlerini durdurup çocuklarına başka türlü öğretmeleri gerektiğini söylüyordu. Mevzubahis çıkışına karşılık Rice, kimsenin kendisine “İsrail’in, Filistin’i -artık her ne Filistin ise- tanıması veya Filistin halkının kendi kaderini tayin hakkı ne olacak?” diye sormasını beklemiyor. Evet, anlaşılan o ki yarın eğer bir Arap vatandaş, varlığını yok etmeye çalışan bu saldırganlığa karşı dünyanın herhangi bir yerinde sert bir misillemede bulunmak için ayağa kalkarsa; terörizm literatürü, medeniyete ve zatına ait sebepleriyle birlikte, kendini gösterecek.

Kudüs Haber Ajansı - KHA

ÇEVİRİ ANALİZ, 26 Ekim 2025 21:51