2006 savaşının hemen ardından, Siyonist varlık, "İsrail'in" hedeflerinin başarısızlığına, Hizbullah'ın bir İsrail işgalini bastırma ve büyük askeri kayıplara yol açma yeteneğine ve "İsrail'in" Hizbullah'ı devre dışı bırakma ile silahsızlandırma hedeflerine ulaşmadaki başarısızlığına rağmen, kimsenin kazanmadığını iddia ederek itibarını kurtarmaya çalıştı.

2008 yılına kadar bir İsrail soruşturması, kısmen "hava kuvvetlerine aşırı bağımlılık" ve yeterli askeri hazırlık ve beceri eksikliği nedeniyle ordusunun başarısız olduğunu kabul etti. Bu boyutlar, 2014/2021'deki bombardıman ağırlıklı harektlarında ve şimdi de Siyonist varlığın her yönden yenilgiyle karşı karşıya olduğu Aksa Tufanı'nda Gazze'ye karşı askeri başarısızlıklarına katkıda bulunacaktır. 

Refah'ın işgalinin ardından Hizbullah, Siyonist varlığa karşı operasyonunu yoğunlaştırdı ve sahalarındaki hassasiyet konusundaki ustalıklarını gerçekten geliştirdi. Ardından, Kiryat Şmona'daki askeri karargahı ve işgal altındaki Golan Tepeleri'ni yok eden yıkıcı darbeler indirmeye yönelik keskin bir hızlanma oldu.

Şimdi, İsrailli yetkililer Lübnan'a savaş çağrısı yapmak için kılıç sallamaya devam ediyorlar. Gallant ise gülünç bir şekilde, Gazze'den bile geçemeyen ve geriye kalanların aşağılayıcı bir geri çekilmeyle geri döndüğü tankların şimdi Litani'ye geçeceğini iddia ediyor.

Hizbullah, 8 Ekim'den bu yana, Siyonist varlığı etkili bir şekilde caydırdı ve "İsrail"in Güney Lübnan'ı işgal etmesi için bitmek bilmeyen talepler ve tehditler savurmasıyla, İşgal Altındaki Filistin sınırındaki İsrail askeri altyapısını güvenlikten arındırdı. Gerçekte, "İsrail" sadece Lübnan'a karşı herhangi bir kara harekâtı yürütememekle kalmıyor – ki 2006 Lübnan savaşının sonuçları hakkında bir nebze olsun bilgi sahibi olan herkes bunu bilir – aynı zamanda artık "İsrail" havada meydan okuyamayacak kadar da belirgin bir şekilde güçsüzleşiyor.

Önceki harekatlarda, "İsrail", daha zayıf hava gücüne sahip Arap komşularına karşı hava üstünlüğüne sahipti. 2006 savaşının 2008'de yayınlanan raporunda, İsrail Hava Kuvvetleri "mükemmel" olarak tanımlandı; ancak herhangi bir genel askeri veya siyasi başarıda yetersiz kaldı. Hizbullah, savaşın son günlerinde çok geç başlatılan ve ezici bir yenilgiyle sonuçlanan herhangi bir kara işgali girişiminde "İsrail"i yendi. İşgalci İsrail ordusu daha sonra 2009 ve 2014'te Gazze'ye kara harekâtı başlatmak için aynı başarısızlıklarla karşı karşıya kalacak – nispeten düşük teknolojili Direniş gruplarının elinde aynı yenilgiyle karşı karşıya kalacaktı. Yaklaşık 18 yıl önce bile Hizbullah, düşük teknolojiyle en iyi donanımlı, teknolojik orduyu yendiğini gösterdi. İsrail ordusuna yönelik kesin saldırılarında düşük maliyetli araçlar ve sınırlı kapasite kullanarak bir yıpratma savaşı yürütmeye devam ederken, hatırı sayılır bir seçimde, top artık Hizbullah'ın sahasında; çünkü artık tırmanma, tepki ve yoğunluk koşullarını açıkça belirliyor.

Siyonist taraf ve ABD, Hamas'a teslim olması için baskı yapmaktan vazgeçip Hizbullah'a baskı yapmaya başladı ve Lübnan Direniş grubunun Hamas'a bir miktar baskı yapmasını talep etti; ancak önceki aylarda hem ABD hem de Fransa Hizbullah’ın sınırda "İsrail"e karşı operasyonlarını durdurması için kendilerini fazlasıyla açık bir şekilde ortaya koydu. Bir kez daha, eski İsrail ordusu askeri ve Biden elçisi Hochstein, Beyrut'u işgal altındaki Şebaa çiftliklerindeki Hizbullah operasyonlarını sınırlamaya ikna etmeye çalışmak için Lübnan'a döndü.

Sadece son birkaç ayda Hizbullah, ilki 26 Şubat'ta olmak üzere 5 Hermes insansız hava aracını ve 2 Skylark insansız hava aracını düşürdü. Hizbullah'ın uçaksavar füzeleri 6 Haziran'da İsrail jetlerini geri çevirdi ve sadece dört gün sonra Lübnan Direniş grubu başka bir İsrail savaş uçağını düşürmeye çalıştı ve bir isabet elde etmeye yakın olduklarını gösterdi.

Senaryo tersine dönmüştü: İsrail ordusu artık Lübnan'a insansız hava araçlarını ve jetlerini gönderemiyor ve Hizbullah'ın birlikleri işgal altındaki Filistin'e engelsiz bir şekilde giriyor, hedeflerine ulaşıyor ve görevlerini tamamlıyor.

2019'da Hizbullah Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrallah, Beyrut'un güney banliyösünde Müşerrefiye üzerinde yakalanan İsrail insansız hava araçlarını düşürmede "İsrail'in" azalan hava üstünlüğünü teyit etti ve ardından Lübnan üzerindeki İsrail insansız hava araçlarının düşürüleceğine söz verdi.

Şubat 2022'de "İsrail", İşgal Altındaki Filistin hava sahasına 40 dakikadan fazla bir süre boyunca uçan bir Hizbullah keşif insansız hava aracını (Hassan olarak adlandırılan, yerel olarak üretilen bir insansız hava aracı) engelleyemedi ve Demir Kubbe onu düşürmeyi başaramadı. "İsrail" ve ABD, aynı yılın sonlarında Güney Lübnan yakınlarındaki açık deniz sondajını güvence altına almak için çabalarken, Hizbullah, Akdeniz'deki Kariş gaz sahası üzerinde bir insansız hava aracı uçurarak, İsrail’in kara ve hava üzerindeki kontrollerini daha da zayıflatmaya çalıştı. 2021'de bir İsrail insansız hava aracının düşürülmesinin ardından Hizbullah uçaksavar füzelerini hızla güncellediği bir sonraki yılki operasyonların başarısı üzerine, o zamanlar görevden ayrılan Siyonist Hava Kuvvetleri komutanı Amikam Norkin, Siyonist varlığın Lübnan semalarındaki hakimiyetini kaybettiğini itiraf etti.

"İsrail"in Lübnan'ın hava sahasını serbestçe işgal etmesi ve misyonlarını yürütmesi, Siyonist varlığın uzun süredir lanse ettiği, daha varoluşsal güvenlik kaybıyla daha da iç içe geçmiş olan ve Gazze'de yenilgiyle karşı karşıya olduğu bariz gerçeği bir yana, yalnızca kara harekâtı iddialarını daha gülünç hale getiren dönüm noktası niteliğinde bir hava üstünlüğü kaybını temsil ediyor ve vurguluyor. "İsrail" şimdi sadece işgal altındaki Filistin topraklarında ve Lübnan sınırında değil, aynı zamanda Lübnan ve bölgede de kördür. ABD ve Fransa'nın Lübnan hükümetine yalvarması veya Katar aracılığıyla Filistinlilere ve Filistin Direnişine blöf yapması, hem Washington hem de Tel Aviv'in uğradığı büyük kayıpları hafifletme girişiminde ABD'nin kaybettiği müzakere gücünü geri getiremez.    

Savaşın ilk aylarında Hizbullah, sınır boyunca güvenlik altyapısını yok ederek İşgal Altındaki Filistin'in kuzeyinden gelen İsrail hava kontrolünü ve istihbaratını kademeli olarak kör eden çok kontrollü bir yıpratma savaşı stratejisine girişti. Bölgemizde terör estirmekten sorumlu savaş uçaklarını yönlendirmekle görevli olan Meron hava üssüne yönelik saldırılar, Hamas yetkilisi Salih el-Aruri'nin 3 Ocak'ta öldürülmesinin ardından başladı ve o zamandan beri devam ediyor.

Daha yakın bir zamanda, 27 Haziran'da Hizbullah, Berea kışlasını ateşe verdi ve "İsrail" sadece gökyüzünde taarruz yapma kabiliyetini kaybetmekle kalmadı, aynı zamanda Lübnan Direnişi'nden gelen yaylım ateşini engelleme yeteneğinin de yok olduğunu gördü. Hizbullah, Demir Kubbe bataryalarına, fırlatma sahalarına ve sistemlerine saldırılar düzenledi ve Direniş ekseninin çeşitli zamanlarda etkisiz olarak uzun süredir ifşa ettiği sistemin hasarına katkıda bulundu ve "İsrail"i "savunma" hava gücü açısından bile tamamen tehlikeye attı.

Siyonist varlık, Yemenli Ensarullah hareketinin başarılı deniz operasyonları nedeniyle hem havada hem de denizde kaybediyor. "İsrail" bağlantılı gemileri vurup ele geçirerek Siyonist varlığa baskı yapma taahhüdünde tereddüt etmiyor ve sadece "İsrail'in" sözde üçüncü aşamasındaki başarısızlığının dümenine gelen "beşinci" operasyon aşamasının başladığını ima ediyor. İsrailli ve Amerikalı askeri yetkililer, Direniş'in İran'ın daha gelişmiş hava savunma silahlarını satın almasından korktukları için İran'a karşı daha iyi mühimmat yarışını kaybettiklerini biliyorlar. 

ABD, İran'ın gelişmiş donanım sistemlerinden ve son derece etkili karadan havaya füzelerinden uzun süredir korkuyor ve Direniş Ekseni'ndeki diğer bölgesel müttefikler, İsrail'e ve buna bağlı olarak Amerikan askeri üstünlüğüne ve Siyonist projenin varoluşsal düzeyde devamına etkili bir şekilde meydan okuyabileceklerinin bir kısmını ortaya koyuyor.

Hizbullah, bir İsrail saldırısını caydırmaya devam ederken, Tel Aviv'in Lübnan'a yönelik saldırı tehdidini Haziran ortasından Temmuz ortasına kadar güncellediği bir dönemde, bir İsrail işgali için hiçbir umut vermiyor (ki bu Ağustos 2006'da yeterince açık olmalıydı). Her halükarda, Siyonist varlığın artık ne tırmanışın hızı ne de seyri üzerinde kontrol sahibi olmadığı ve sonuçları üzerinde daha az kontrol sahibi olduğu açıktır. "İsrail'in" üst düzey Hizbullah komutanlarına yönelik suikastları bile – Çarşamba günü Muhammed Nasır "Ebu Ni’me"nin öldürülmesi gibi – onu tırmanış merdiveninin hızını kontrol etme rotasına getiremez.

Eğer "İsrail"in bu noktada hedefi umutsuz bir hedefse, Seyyid Nasrallah'ın 24 Mayıs'ta Siyonist oluşum için "sürprizler" vaadini bir kez daha hatırlamak gerekir. Hizbullah ile Siyonist varlık arasında İsrail'in kışkırttığı topyekün savaşın başlayıp başlamayacağı hala bir soru işaretidir; ancak işgalin ölüme doğru gittiği bir sır değildir.

Kudüs Haber Ajansı - KHA