İsrail ile Hizbullah arasındaki gerginliğin yanı sıra, işgal devleti Lübnanlı direniş liderlerine yönelik suikastlarını çeşitli düzeylerde, özellikle de doğrudan cephede yer alan saha komutanlarını hedef alarak yoğunlaştırdı. Bu suikastlar, iki taraf arasında uzun süredir devam eden bir çatışmanın parçası olup, yalnızca 7 Ekim'deki Aksa Tufanı Operasyonu'nun ardından yaşanan olaylara bir tepki değildir.

Bu direniş liderlerinin ortadan kaldırılması genellikle işgal devleti içinde önemli bir başarı olarak sunulur. Fakat aslında bu, genellikle Hizbullah'a karşı stratejik zaferler elde etmekten ziyade yerleşimci topluluğu ve güvenlik teşkilatı içindeki algıları etkilemeye daha fazla hizmet ediyor.

İstihbarat odaklı savaş

Lübnan direnişi ile işgal ordusu arasında devam eden savaş, geleneksel askeri çatışmalardan temelde farklıdır. Bu çatışmanın asimetrik doğası, karmaşık istihbarat operasyonları ve uyarlanabilir stratejiler gerektirir. Her iki taraf da doğrudan askeri angajmanları desteklemek için istihbarat yeteneklerini sürekli olarak geliştiriyor.

Güney Lübnan ve işgal altındaki Filistin'in kuzeyinde çatışmanın güvenlik boyutu açıktır. Direniş, İsrail mevzileri hakkındaki bilgisini önemli ölçüde geliştirdi, İsrail istihbaratını şaşırttı ve işgal ordusu içinde yüksek bir alarm durumu yarattı.

Nasr birliğinin lideri Ebu Talib ve Aziz birliğinin lideri Ebu Ni’me gibi kilit isimlerin yakın zamanda öldürülmesi, çatışmanın karmaşıklığını gösteriyor.

Cephe komutanları, sıkı güvenlik önlemlerine rağmen savunmasız hedefler olmaya devam ediyor. Onların ölümleri önemli bir zafer değil, savaşın daha geniş kapsamı içinde taktiksel bir manevra anlamına gelir.

İsrail'in, suikastların arkasındaki hedefleri

Bu suikastların temel hedefleri sadece hesaplaşmanın ötesine geçiyor. İsrailli yetkililer, direnişin bir dizi bireyden ziyade bir sistem olarak işlediğini kabul ederek, direniş liderlerini hedef almanın etkinliğini tarihsel olarak tartıştılar.

İsrail askeri istihbaratının eski araştırma birimi başkanı Amit Saar, hedefli suikastların direnişin gidişatını temelden değiştirmediğine dikkat çekerek bu noktayı vurguladı.

Genel Sekreter Abbas el-Musavi'nin suikasta kurban gitmesi, Hizbullah'ın Lübnan'daki seyrini değiştirmedi, arkasından gelenler var ve çatışma sona ermedi. 

Hamas lideri Yahya Sinvar'a suikast düzenlenme ihtimali sorulduğunda ise Saar, "Onu öldürmeli miyiz? Bir sistemle çatışmada bir kişiye suikast düzenlemeye odaklanmıyorum. Ancak gelecekteki herhangi bir savaşta hedef olabilir," dedi.

Aksa Tufan Operasyonu'ndan sonra istifa eden Saar'ın söyledikleri, işgal ordusunun Lübnan'da gerçekleştirdiği suikastların hedeflerinin anlaşılmasına yardımcı oluyor.

Buna rağmen, İsrail güvenlik teşkilatı bu suikastları, İsrail ordusunun ve halkının moralini yükselten psikolojik etki başta olmak üzere çeşitli nedenlerle takip ediyor. Diğer bir neden ise, kuruluş içindeki başarıları sergileyen iç rekabettir.

Ek olarak, bu eylemler, işgal güçlerinin 1948'de işgalci varlığın kurulmasından bu yana eşi görülmemiş "savunma" pozisyonunun bir telafisi sayılıyor. Ayrıca, önde gelen direniş liderlerini hedef alarak tarihi bir hesaplaşmaya girişme motivasyonu da burada rol oynuyor.

Direnişin uyum ve istihbarat yeteneği

İsrail anlatılarının aksine, Lübnan'da ya da Gazze'de, direniş suikastlardan önemli ölçüde etkilenmedi. Bunun yerine, bu olaylar direnişi keşif yeteneklerini geliştirmeye itti. Hizbullah'ın son zamanlardaki başarılarının çoğu, 7 Ekim'den sonra toplanan ve etkili bir şekilde uyum sağlama ve yanıt verme yeteneğini gösteren istihbarattan kaynaklanıyor.

Kamuoyuna yapılan açıklamalar, perde arkası değerlendirmelerle uyumlu hale geliyor ve birkaç saha komutanının öldürülmesinin direnişi caydırmadığını ortaya koyuyor. Bunun yerine, bu kayıplar, özellikle istihbarat toplamada operasyonların geliştirilmesini hızlandırdı.

Yeni noktalar ve karargahlar hakkında istihbarat toplamak, kapsamlı güvenlik çabaları gerektirir. Bazı haberlere göre, bu istihbarat çalışması, kara operasyonlarını doğrudan etkilediği için İsrail güvenlik teşkilatını en çok rahatsız eden şeydir.

İsrailliler hedefli suikastları başarı olarak görse de, bunlar genellikle devam eden bir çatışmada alınan taktiksel puanlardır. Bu arada direniş, mobil ve sabit hedefleri koruyarak istihbarat ve güvenlik yeteneklerini güçlendiriyor.

Bu dinamik, özellikle de çatışmaların genişleyebileceği senaryolarda İsrail'in operasyonlarını etkiliyor – işgal ordusunun korktuğu bir durum.

Hizbullah'ın acımasız intikamı

Güney Lübnan'ın batı kesiminde faaliyet gösteren Aziz birliğinin komutanı Ebu Ni’me'nin öldürülmesine verilen tepkiyi incelemek, birkaç stratejik düşünceyi ortaya koyuyor. Direniş, doğu kesiminden, özellikle de komutanı Ebu Talib'in de suikasta kurban gittiği Nasr biriminin bölgesinden misilleme yapmayı seçti. Bu taktiksel karar, düşmana birkaç kritik mesaj iletmeyi amaçlıyordu:

Birincisi, Hizbullah'ın beklenmedik bir bölgeden yanıt vermesi, Aziz birliğinin kontrol ettiği bölgeden misilleme yapmayı öngören işgal ordusunu hazırlıksız yakaladı. Bu, direnişin tepkilerini doğru bir şekilde tahmin etmedeki başarısızlığın altını çizdi.

İkinci olarak, direniş, Nasr birliğinin topraklarından yanıt vererek, Ebu Talib'in öldürülmesinin ve ardından karşı eyleminin operasyonlarını aksatmadığını iletmeyi amaçladı. Dolayısıyla, Ebu Ni’me'nin öldürülmesi de benzer şekilde direniş operasyonlarını etkilemeyecektir.

Ebu Ni’me'nin suikastına yönelik son misilleme ve Beka’a'da başka bir direniş savaşçısının ölümüne verilen tepki, direnişin direncini gösterdi. Özellikle, 1973'ten bu yana ilk kez, işgal altındaki Suriye Golan Tepeleri'ndeki Hermon Dağı'ndaki uzun menzilli bir teknik ve elektronik keşif merkezini hedef aldı.

Direnişin yetenekleri sağlam olmaya devam ediyor ve daha etkili askeri ve güvenlik tepkileri vermek üzere geliştiriliyor. Direniş, Gazze Şeridi'ndeki saldırganlık sona erene kadar gerekli görülen destek operasyonlarını sürdürmeye kararlıdır.

Liderlerinin öldürülmesine verilen tepki, Hizbullah'ın yapısının ve operasyonlarının büyük ölçüde etkilenmediğini gösteriyor. İşgal altındaki Filistin'in kuzeyindeki 'güvenlik kuşağı' içinde ya da saldırılarının hedef aldığı daha uzak bölgelerde, eylemleri işgal ordusunu etkilemeye devam ediyor.

Bu, hem mevcut çatışmada hem de İsrail'in askeri performansından ve üst düzey subayların, özellikle de eski subayların açıklamalarından anlaşıldığı gibi, gelecekteki olası çatışmalarda belirgin bir faktördür.

Kudüs Haber Ajansı - KHA