İsrail-ABD ittifakı saatler içinde iki önemli suikastı gerçekleştirip tam kapsamlı bir savaşa hazır gibi görünse de, sadece hızla çıkmaza girecek bölgesel bir çatışmayı idare edemeyecekleri açıktır. Ancak bu tırmanış yanlış yöne giderse, onlar için sadece iki seçenek kaldı ve ikisi de korkunç.

Siyonist Varlık, Gazze'de zafer kazanmayı başaramayınca iki seçenekle karşı karşıya kaldı: Y savaşı sona erdirmek ya da tırmandırmak. İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu'nun ABD Kongresi'ne hitaben yaptığı konuşmadan, gerilimi tırmandırmaya meyilli olduğu ve arzu edilen hedefe ulaşmak için tasarlanmış eylemleri gerçekleştirmek adına ABD'de iki partili destek alacağı açıktı.

İşgal altındaki Golan Tepeleri'nde 12 Suriyeli-Dürzi çocuğun katledilmesinde gerekçelerini bulan ve hızla Hizbullah'ı suçlamak için atlayan İsrail ordusu, Beyrut'un güneyindeki çok katlı bir binaya saldırı başlattı. Siyonistler, Mecdel Şems’te yaşayan Golan'ın yerli halkının kanını kendi propaganda amaçları için kullanmaya çalışırken, halk onlara izin vermeyi reddetti ve Hizbullah'ın herhangi bir katılımı şiddetle reddettiği için köylerindeki katliamdan Siyonistleri sorumlu tuttu.

Katliamın zamanlaması Siyonist Rejim için uygun bir zamana denk geldi; çünkü İsrail Başbakanı Amerika Birleşik Devletleri gezisinin sonuna gelmişti. Kısa bir süre sonra İsrailliler, Beyrut'un güney banliyölerine düzenledikleri saldırıda yedi Lübnanlıyı öldürdü ve yaklaşık 80 kişiyi yaraladı. Öncelikli hedef, 30 Temmuz Salı günü üç çocuğu ve iki kadınıyla birlikte şehit edilen Hizbullah askeri lideri Fuad Şükr idi. Ardından, birkaç saat sonra, Hamas'ın siyasi lideri İsmail Heniye, İran'ın başkenti Tahran'da öldürüldü.

Bunların hiçbiri tesadüf değil ve Amerika Birleşik Devletleri'nin dahil olmadığı iddiası sadece gülünç.

ABD-İsrail Stratejisi Nedir?

Topyekûn bir bölgesel savaş, Siyonist Varlığın yok edilmesiyle sonuçlanacaktır; çünkü ABD'nin doğrudan katılımıyla bile Siyonistler savaşı kazanamazlar. Nükleer silahların kullanılabileceğini varsaysak bile, Direniş'in ateş gücü o kadar yüksektir ki, İsrailliler de kendilerine yöneltilen füze gücünün büyüklüğünden benzer bir darbe alacaklardır.  

Bu nedenle, zaferin mümkün olmadığını bilerek, bir savaşın kaçınılmaz sonucuna ulaşmasını önlemek için stratejilerin yürürlükte olduğu açıkça görülmektedir. İsrailliler ve Amerikalılar, Hamas önderliğindeki 7 Ekim saldırısından bu yana, Siyonist ordunun Gazze'deki Filistin Direnişi'ne karşı bir zafer elde edememesi ya da ABD'nin Yemen'deki Ensarallah'ın elinde utanç verici bir yenilgi alması gibi yıkıcı başarısızlıkları nedeniyle hayal kırıklığına uğradılar. Siyonist Varlığa güvenlik, askeri, siyasi, toplumsal ve ekonomik alanlarda vurulan darbeler o kadar büyüktür ki, nasıl toparlanabilecekleri belirsizdir.

Böylesi bir açmazla karşı karşıya kalan ABD-İsrail ittifakının önünde iki seçenek vardı: Ya stratejik yenilgiyi kabul edecek ve son 10 ayda yarattıkları kaosa diplomatik bir çözüm bulacaklardı ya da tırmanacaklardı. Beyrut ve Tahran'daki suikastlar, gerilimi tırmandırmayı seçtiklerini gösteriyor.

İsrailliler, son yıllarda Siyonist ordunun çok cepheli bir savaşa girme yeteneklerini test ederek iki büyük savaş oyunu yürüttüler ve her ikisinde de kaybettiler. Bu askeri tatbikatların da İsrail ordusunun tam gücünün sağlam olacağı varsayılarak yapıldığını unutmayın. Şu anda, Siyonist ordu zayıflamış durumda, yetersiz eğitimli, aşırı yorgun ve motivasyon ve disiplin eksikliğinden muzdarip. Buna ek olarak, Gazze'de binlercesi hasar gördüğü ve yok edildiği için birçok tankını ve zırhlı personel taşıyıcısını kaybetti.

İsrail'in sürdürdüğü savaşta savaşacak kapasiteye sahip olmadığını söylemek yeterli, bu yüzden suikastlar birçokları için büyük bir şok oldu. Ancak, daha önce burada el-Meyadin için yazdığım gibi, İsraillilerin savaşı uzatmak için son bir seçeneği kalmıştı ve strateji şöyleydi:

Lübnan ile bir savaş başlatacak; ancak çatışmayı bir çıkmazla kapatmak için darbeleri sınırlı tutmaya çalışacak. Hizbullah'la bir savaş, İsrail altyapısına büyük bir yıkım getirecek ve çok sayıda İsraillinin ölümüne neden olacak ve böylece halkın dikkatini Gazze Şeridi'ndeki savaştan uzaklaştıracaktır. Bu, İsrail Başbakanı'nın Gazze'de Hamas ile ateşkes anlaşması yapmasını sağlayabilecek bir ortam yaratacaktır. Oradan, Siyonist rejim daha sonra Batı Şeria'ya dönebilir, topraklarının yaklaşık % 60'ını ilhak edebilir ve oradaki Direniş savaşçılarının çoğunu öldürmek için 2002'deki "Savunma Kalkanı Operasyonu"na benzer bir askeri operasyon başlatabilir. 

Böyle bir senaryoda, Benjamin Netanyahu, Direniş liderlerinin suikastlarını sözde bir zaferle övünmek için ganimet olarak kullanacak ve rejiminin birden fazla düşmandan gelen varoluşsal bir tehditle karşı karşıya kaldığı ve hayatta kaldığı argümanını sunacaktır. Daha sonra Batı Şeria'daki toprak gaspını fetih kanıtı olarak ve oradaki Direniş savaşçılarının öldürülmesini bir "güvenlik" başarısı olarak kullanacak. Bu durum hem ABD'nin hem de İsrailli müttefiklerinin en iyi senaryo olarak gördüğü şeydir.

Bununla birlikte, durum hızla kontrolden çıkabilir ve Siyonist Varlık'a verilen zarar o kadar büyük olabilir ki, hayatta kalmayı başarırsa kendisinden geriye sadece posası kalabilir. Bu, en hafif tabirle tehlikeli bir stratejidir ve bunu Batı Asya'da ABD-İsrail hegemonyasını yeniden kurmaya yönelik cesur bir girişim olarak görseler de, aynı zamanda zayıflığı ve seçenek eksikliğini de yansıtmaktadır. Siyonist Varlığın sonuyla sonuçlanabilecek böyle bir risk, ancak sırtlarını duvara dayadıklarında alınabilirdi.

Eğer bu iş Siyonistler için ters giderse, o zaman muhtemelen iki seçenekleri kalacak. Birincisi, nükleer silahlarını kullanmak için kötü şöhretli Samson Seçeneği olacak. İkincisi, Siyonist Varlığın düşmesini önlemek için işgal altındaki Filistin'e bölgesel güçlerin konuşlandırılmasını içerebilir.

İlk seçeneğin daha fazla açıklamaya ihtiyacı yok; bu tam bir terördür. İkincisi şu an için kamuoyu önünde tartışılmadı, ancak İsrail rejiminin sahada çökmek üzere olduğu ve Filistin topraklarının kurtuluşa yakın olduğu görülüyorsa da uygulanabilir. Böyle bir olay meydana gelirse, Ürdün ve Mısır ordularının işgal altındaki Filistin'e konuşlandırılması akla yatkındır; böylece toprakların bölgesel ordularla çatışmaya girme olasılığı daha düşük olan Direniş savaşçıları tarafından ele geçirilmesini önlemek için, bu muhtemelen potansiyel olarak konuşlandırılabilecek Türk silahlı kuvvetlerinin varlığını da içerecektir. Bu teoriyi destekleyecek hiçbir kanıt olmamasına rağmen, Siyonist Varlık dağılmanın eşiğindeyken durumu yatıştırmanın tek yolu olarak görülebilir.

Ne olursa olsun, Siyonistler kumar oynadılar ve bunun nasıl sonuçlanacağını sadece zaman gösterecek.

Kudüs Haber Ajansı - KHA