İranlılar, İran'ın Dini Lideri Ali Hamaney'in İsrail'i yok etme planını tamamlamak için genel bir strateji inşa ediyorlar, bu strateji yerel sahanın İran'a karşı genel bir kampanya yaratmasını ve savunma pozisyonundan saldırı pozisyonuna geçmesini gerektiriyor.

Ünlü Nazi avcısı Elie Wiesel her fırsatta şu alıntıyı yapardı: "Yahudi halkının trajedisi, düşmanlarının tehditlerini dinlemek yerine her zaman dostlarının sözlerini dinlemeyi tercih etmeleridir." Hamaney, planının 2040 yılına kadar İsrail Devleti'ni yok etmek olduğunu ilan ettiğinde, kendisini yurtiçinde ve yurtdışında destekleyen güçlerle işbirliği içinde misyonunu başarıyla tamamlamak için her şeyi yapacağına inanmalısınız.

İranlılar, misyonu tamamlamak için konvansiyoel ve nükleer silahlardan oluşan genel bir strateji oluşturuyorlar. Son yıllarda İran'ın başlıca çabası, İsrail'e saldırmak için geniş bir konvansiyonel (görünüşte meşru) yetenek inşa etmek; bu da İsrail'in saldırı yeteneklerini kullanmasını engelleyecektir. Hamaney'in 2040 hedefleri, İsrail'in İran'a karşı topyekûn bir kampanya yürütmesini gerektiriyor ki bu da rejimin zayıflamasına ve sürecin sonunda onun yerine geçmesine yol açacaktır. Strateji ve uygulaması, kendisini tehdit eden İran emellerini içselleştirmeye başlayan Amerikan yönetimiyle birlikte inşa edilmeli, ancak İsrail tek başına kalacağı bir duruma hazırlanmalıdır.

Cumhurbaşkanı seçilen Pezeşkiyan'ın bir fırsatı değil, esas olarak bir tehdidi temsil ettiğini anlamak önemlidir. Hamaney'in ruhban okulundan gelen diğer parlak hamle, Batı'nın "sevmek" isteyeceği "gülümseyen" tipte bir cumhurbaşkanının seçilmesine yol açtı. Başkan, görünüşe göre atmosferde olumlu bir değişikliği, sakinleşme ve anlaşmaya varma arzusunu ve iş yapabilecek birini temsil ediyor. İsrail ve Batı, Ruhani/Zarif dönemini hatırlatan bal tuzağına düşmemeli. O zaman Cumhurbaşkanı Reisi'nin "İsrail ve ABD için iyi" olduğunu yazdığımız gibi, Cumhurbaşkanı "Pezeşkiyan'ın İsrail ve ABD için kötü olduğu" mesajını benimsemek önemlidir. Celili'yi değil de Pezeşkiyan'ı seçmenin İran'daki iç durum üzerindeki etkisinin olumlu olması mümkündür, çünkü değiş tokuşların bir sonucu olarak gerçekleşmeyecek olan olumlu bir değişim beklentisi kaosa ve halk protestosunun yenilenmesine yol açabilir.

İran, İsrail'in etrafında sanal ve gerçek bir "ateş çemberi" inşa etmekle yoğun bir şekilde meşgul ve onu aynı anda en az 7/8 sahada/cephede (Gazze, Batı Şeria, Lübnan, Suriye, İran, Yemen/Husiler, Irak, Meşruiyet/UCM/ICG ve daha fazlası) çok alanlı bir savaşa sürüklüyor. İsrail bu alanlarda, tercihen bir saldırıda muharebeye hazırlanmalı; aynı zamanda İran'ın, konvansiyonel ve nükleer programlarını frenlemenin kuvvet oluşturma ve içselleştirme yaklaşımını değiştirmeli; İsrail kuvvetlerinin havadaki ve karadaki riskini de içerecek ve tüm cephelerde çok yönlü yetenekler inşa etmeyi gerektiren sistemik bir hazırlık gerektirmelidir. Şimdiye kadar İranlılar, Batı Şeria bölgesinde ve Suriye'deki planlarını başarılı bir şekilde uygulayamadılar; çünkü bu iki alanda İsrail kararlılıkla hareket etti ve İran'ın emellerini önlemek için güç kullandı. İsrail, İran'ın Gazze ve Lübnan'daki emellerine ve Yemen'deki Husilere karşı da güç inşa etmeli ve aynı kararlılıkla hareket etmelidir.

Son yıllarda İran, uranyum zenginleştirmeye vurgu yaparak nükleer yeteneklerini genişletiyor ve bu nedenle İsrail ve uluslararası rakipler bu alandaki ilerlemeyi yavaşlatmaya odaklandı. Gözetlemenin ve zenginleştirmeye karşı mücadelenin sürdürülmesinin yanı sıra, iki ana çabanın önderlik ettiği genel bir kampanyaya dayanan yeni bir yaklaşım benimsemenin zamanı geldi: silah sisteminin inşasına zarar verilmesi (SİLAHLAŞTIRMA) ve rejimin yerine geçeceği umuduyla rejimi zayıflatmaya yönelik faaliyetler. 

Genel kampanya, "gümüş kurşun" olmadığı gerçeğiyle karakterize edilir. İşe yarayacak araçlar ve yaramayacak araçlar olabileceği anlayışıyla geniş bir cephe açmak gerekiyor. Başkan Reagan döneminde Amerika Birleşik Devletleri, Sovyetler Birliği'nin çöküşüne benzer bir strateji benimsedi. Belirtilen amaç, rejimi zayıflatmaktı ve bu da nihayetinde devrilmesine yol açtı.

Rejimi zayıflatmak, İran ekonomisine, bankacılığa, enerjiye, vatandaş hizmetlerine, yargı sistemine ve daha fazlasına karşı mücadeleyi içermelidir. Mücadele, köklü bir değişime yol açma şansı olan muhalif unsurları (İran içinde ve ülke dışında) belirlemeyi ve muhalif unsurlara yardım programları (finansman, silah ve istihbarat sağlama) oluşturmayı içermelidir. 

İran'da kadınların protesto hareketlerine (başörtüsü protestosu) yol açan ünlü örneklerden biri, İran vatandaşı Mehsa Emini'nin tıbbi dosyasının sorumluluk almadan siber olarak ele geçirilmesiydi. Emini, başörtüsü takmayı reddetmesi üzerine tutuklandı ve ölümüyle ilgili gerçeklerin yayılmasının ardından protestolar patlak Verdi; bunun tıbbi sorunlar sonucu değil, işkence sonucu ortaya çıktı. İranlılar dış etkilerden endişe duyuyorlar, bu yüzden ABD toprakları da dahil olmak üzere rejimin vokal muhaliflerini ortadan kaldırma girişimlerine çok fazla enerji harcıyorlar.

Tarih, Amerika Birleşik Devletleri ne zaman inandırıcı bir askeri tehdit oluştursa, İranlıların davranışlarını değiştirdiğini gösteriyor. Ne yazık ki, Biden yönetiminin İran'la başa çıkmak için genel bir stratejisi yok ve bu nedenle Ayetullah rejimi nükleer programına devam etmek, silah sisteminin geliştirilmesinde ilerlemek ve aynı zamanda konvansiyonel yetenekler geliştirmek ve İsrail ve ABD'ye saldırmak için kendini güvende hissediyor. İsrail algısını değiştirmeli ve İsrail Savunma Kuvvetleri'nden İsrail Saldırı Gücü'ne geçmeli ve İran'a ve vekillerine karşı tüm cephelerde (doğrudan ve dolaylı) topyekün bir savaşa hazırlanmak amacıyla geniş bir güç oluşturmaya yatırım yapmalıdır.

İsrail'in son yıllarda asıl amacının gerginliğin tırmanmasını önlemek olduğuna dair sürekli ilettiği mesaj bu amaca hizmet etmiyor ve hiç şüphe yok ki bu, İran'ı acı bir bedel ödemeyecekleri anlayışı ve takdiriyle 13 Nisan’daki geniş çaplı saldırıya yönlendiren faktörlerden biriydi. Düşman saldırganlığı karşısında acı verici bir bedel ödemediğinde, kendine olan güveni artar ve saldırganlığın devam etmesine yol açabilir. 7 Ekim’e yol açan hatalardan ders çıkarmalı ve İran tehdidine karşı topyekûn mücadele paradigmasını değiştirmeliyiz. İsrail'in varlığını tehdit eden en büyük tehlike nükleer program olmaya devam etse de, aynı zamanda İran'ın İsrail'i konvansiyonel yollarla yok etme planlarını engellemek için hazırlıklar yapılmalıdır.

Kudüs Haber Ajansı - KHA