“Yeni depolar açmak ve daha isabetli ve daha kaliteli yeni kara, deniz ve hava füzeleri getirmek için çalışmalar devam ediyor. 7 Ekim'den önce altı ay içinde depoladığımız şeyleri şimdi bir ayda yeniden stokluyoruz.”

Lübnan direnişinin stratejik beyinlerinden biri ve Lübnan parlamentosunda eski bir milletvekili olan Hizbullah’ın kaynaklar ve sınır yetkilisi Navaf el-Musavi böyle dedi. 26 Mart'ta yaptığı açıklama, Gazze'de devam eden savaş ve Hizbullah ile İsrail güçleri arasında, özellikle de olayların tam ölçekli savaşa yaklaştığı güney Lübnan cephesinde kayda değer bir tırmanış arasında önemli bir ağırlık taşıyor.

Musavi'nin büyük ifşası, İsrail'in sadece Hizbullah'a kaliteli silah tedarikini engellemekte başarısız olmakla kalmayıp, aynı zamanda direniş grubunun son altı ayda silah birikimini hızlandırmayı başardığının kanıtıdır.

Daha da önemlisi, Tel Aviv'in Suriye'ye yönelik artan saldırılarının tamamen başarısız olduğunu gösteriyor. 2011'de Suriye çatışmasının patlak vermesinden bu yana, Tel Aviv'in "savaşlar arası savaş" olarak tanımladığı İsrail saldırılarının çeşitli hedefleri vardı ve bunların başında, İsrail'in savunmasını şaşırtabilecek ve hatta felce uğratabilecek "denge bozucu" bir silahın Suriye toprakları üzerinden gelişini önlemek ve elbette, Lübnan direnişine niceliksel silah akışını engellemek geliyordu. 

7 Ekim'den bu yana yaşanan savaş gelişmelerinin önemini kavramak için, İsrail'in Suriye'de başlattığı "savaşlar arası savaş" stratejisinin tarihsel bağlamını araştırmak zorunludur. Bu harekat sayesinde Tel Aviv, direnişin çeşitli alanlarda artan silahlanma kapasitesini engellemeye çalıştı, böylece birçok alanda kendi üstünlüğünü güvence altına aldı ve Hizbullah'ın topyekûn bir savaş durumunda bile niteliksel terimleri dikte etme yeteneğinin önüne geçti.

Suriye'nin 'savaşlar arası savaşı' 

2011'de Suriye'deki iç savaşın ve Suriye hükümetini devirmek için silahlı aşırılık yanlılarının akınının ardından, İsrail içinde Şam'dan Lübnan direnişine gelişmiş silahların potansiyel transferi konusunda endişeler ortaya çıktı.

Aynı zamanda, Tahran'ın Hizbullah'ın hassas silahlarını, insansız hava araçlarını ve hava savunmasını geliştirmek için çalışan İslam Devrim Muhafızları Ordusu (IRGC) aracılığıyla Suriye'ye müdahil olması bu endişeleri daha da artırdı.

Buna karşılık İsrail, Hizbullah'a "oyunun kurallarını değiştiren" silahların – hassas silahlar, hava savunma sistemleri, deniz füzeleri, gelişmiş insansız hava araçları, askeri teknikler ve üretim teknolojileri dahil – transferini önlemeyi amaçlayan "savaşlar arası savaşı" başlattı – Lübnan direnişinin tedarik yolunu bozdu, Suriye ordusunun silahlarını ve yeteneklerini baltaladı, İran'ı işgal altındaki Filistin'in sınırlarından uzak tuttu ve 40 ila 80 kilometrelik bir "güvenlik kuşağı" kurdu.

Bu hedeflere ulaşmak için Suriye'deki harekat aşamalar halinde ortaya çıktı. Başlangıçta, ABD ve Fars Körfezi ülkelerinin desteğiyle silahlı grupları desteklemeyi içeriyordu. Suriye'nin güneyinde kontrolü ele geçirmeyi ve Suriye hava savunma birimlerini dağıtmayı ve böylece İsrail'in ülkenin hava sahasına engelsiz erişimini sağlamayı amaçladılar. 

Bu strateji, İsrail'in Şam kırsalındaki Jamraya bölgesindeki Bilimsel Araştırma Merkezi'ni hedef alan İsrail Hava Kuvvetleri tarafından gerçekleştirilen ilk saldırıyı başlatarak doğrudan müdahale ettiği 31 Ocak 2013'e kadar başarılı oldu. İsrail medyası bu saldırıyı Lübnan'a gittiği iddia edilen bir konvoyu bozmak olarak tasvir etti.

O zamandan beri İsrail, Suriye'de Tel Aviv'in silah sevkiyatı, hava savunma sistemleri, "Suriye, İran mevzileri", altyapı, yüksek kaliteli silah depoları, bilimsel araştırma merkezleri, radar sahaları, sivil ve askeri havaalanları ve diğer siteler olarak tanımladığı binlerce varlığa 288 hava operasyonu düzenleyerek Suriye'nin egemenliğini defalarca ihlal etti.

İsrail'in saldırganlığına ve Suriye harekatının belirtilen hedeflerine yanıt olarak, Hizbullah ve müttefikleri şiddetli bir güvenlik savaşına girişti ve Tel Aviv'in hedeflerini bozmayı başardı.

Dahası, Hizbullah, Lübnan'da füze ve insansız hava araçlarını yurt içinde üretme projesine girişti ve bu İsrail siyasi çevreleri, araştırma enstitüleri ve eski generaller tarafından kabul edildi. Bu bağlamda, Genel Sekreter Hasan Nasrallah defalarca savaşlar arasındaki sözde savaşı bir başarısızlık olarak nitelendirdi.

Nasrallah, 2022'de yaptığı bir konuşmada, "İsraillilere, 'savaşlar arası savaş' dedikleri şeyin, tehdidi direniş için bir fırsata dönüştürdüğünü söylüyorum" dedi. 

Nasrallah, "Artık binlerce roketimizi hassas güdümlü füzelere dönüştürme yeteneğine sahibiz" diye konuştu.

Aksa Tufanı Operasyonu'ndan sonra

Bu da bizi günümüze getiriyor. Filistin direnişinin 7 Ekim'deki Aksa Tufanı operasyonunun ardından İsrail Başbakanı savaş durumu ilan etti, hemen ertesi gün güney Lübnan'daki savaş cephesini ateşledi ve tüm Batı Asya'yı güvensizlik durumuna soktu. 

Buna karşılık İsrail, 12 Ekim 2023'te Halep Uluslararası Havalimanı ve Şam Havalimanı'nı kesintiye uğratarak Suriye'de aceleyle saldırılar başlattı. Bu önleyici eylemler, Direniş Ekseni'nin bu havaalanlarını silah ve savaşçı taşımak için kullanabileceği korkusuyla yönlendirildi.

Geçtiğimiz altı ay boyunca İsrail, kuzey, güney, doğu ve merkez dahil olmak üzere Suriye'nin çeşitli bölgelerinde yüzden fazla bölgeyi hedef alan 30 saldırı düzenledi. Bu saldırılar, başta Suriye'deki direniş cephesine yardım etmekle yükümlü General Razi Musavi olmak üzere direnişi destekleyen İranlı danışmanların öldürülmesi ve son olarak 1 Nisan'da Şam'daki İran konsolosluğuna düzenlenen ve Tuğgeneral Muhammed Rıza Zahidi liderliğindeki Kudüs Gücü'nü koruyan üst düzey İranlı askeri danışmanların öldürüldüğü suikastları ve İranlı danışmanların hedef alınmasını kapsıyordu.

Bu saldırıların niteliğine ilişkin bir analiz, Tel Aviv'in Lübnan cephesi de dahil olmak üzere savaş zamanı kısıtlamalarını atlatmak için belirli sınırlamalar dahilinde de olsa stratejik manevralarını ortaya koyuyor. Bu saldırılar, Lübnan'daki direnişin silahlanmasını engellemeyi, Suriye'deki direniş mevzilerini zayıflatmayı ve direniş güçlerini destekleyen İranlı şahsiyetlere karşı misilleme yapmayı amaçlıyordu.

Hizbullah büyük silahları ortaya çıkarıyor

Devam eden çatışmanın ortasında, direniş çeşitli gelişmiş silahlar sergiledi, hazırlıklı olduğunu ve yeteneklerini ortaya koydu. Düşmanı uyararak ordusunu geri adım atmaya ve ulaşılabilir hedeflerini yeniden ayarlamaya zorladı.

8 Ekim'den bu yana, tepesinde bir kamera taşıyan, sabit ve hareketli hedefleri vuran, on kilometreden fazla menzile sahip olan ve başta "Meron" üssünü vuran ve İsrail tank savunmasını başarıyla delen çeşitli operasyonlarda kullanılan "Elmas" füzesi ortaya çıktı.

Hassas vuruşlu insansız hava araçları, İsrail'in Kuzey Komutanlığı karargahını, ordu mevzilerini, zırhlı araçlarını ve tanklarını hedef almak da dahil olmak üzere çeşitli operasyonlarda da kullanıldı.

Ayrıca, kimliği belirsiz Hizbullah hava savunma füzelerinin, Hermes 450 gibi İsrail insansız hava araçlarını başarılı bir şekilde durdurduğunu ve direniş açıklamalarının da doğruladığı gibi, sınır bölgelerinde uçan diğer araçları etkisiz hale getirdiğini gördük. Buna ek olarak, İsrail askeri tesislerini, asker toplantılarını ve yasadışı yerleşimleri hedef alan, yüksek tahrip kabiliyetine sahip modifiye edilmiş Burkan ve Felak-1 roketlerini gördük. 

Bu ifşaatlar direnişin cephaneliğinin sadece bir kısmını temsil etse de, İsrailliler tarafından bölgesel dengeyi istikrarsızlaştırdığı düşünülen silahları biriktirmedeki başarısını gösteriyor. Hizbullah'ın önceki yıllarda bu tür silahları tedarik etme ve potansiyel olarak yurt içinde üretme ve geliştirme yeteneği, stratejik hünerinin bir başka kanıtıdır.

Kaybedilen bir 'savaş'

İsrail'in eylemlerinin direniş saflarında kayıplara yol açtığı inkar edilemez, özellikle de Suriye'nin egemenliğini sürekli ihlal etmeleri ve Suriye'yi İran'a karşı hesaplaşmak için bir savaş alanı olarak kullanmalarında açıkça görülüyor. 

Bununla birlikte, bu eylemlerin stratejik sonuçları direnişin direncini durdurmadı. Devam eden çatışmaya rağmen, direniş yeteneklerini biriktiriyor ve niteliksel silahlanmasını benzeri görülmemiş sayılarda destekliyor.

İsrail meseleleri konusunda uzman olan Ali Haydar, The Cradle'a, Hizbullah'ın mevcut savaş sırasında devam eden silahlanmasının İsrail'in "savaşlar arası savaş" stratejisinin başarısızlığına işaret ettiğini bildirdi. Hizbullah'ın devam eden silah birikiminin, caydırıcılık şemsiyesinin stratejik tesisler üzerindeki kalıcı etkinliğini gösterdiğini vurguluyor. 

Haydar'a göre, "Hizbullah'ın yükseldiği yeni bir aşama var ve bu da düşman varlığa ve onun yüzleşme iradesine ek bir meydan okuma teşkil ediyor."

Haydar, grubun bu yıllar boyunca aralıksız silah biriktirmesinin şunu gösterdiğini söylüyor: 

“Hizbullah'ın caydırıcılık stratejisinin stratejik tesislerini korumaya devam ettiği ve bu şemsiyenin, İsrail'in orada burada bazı saldırılar gerçekleştirdiği izleniminin aksine çok etkili olduğu belirtiliyor. Bu aynı zamanda uzmanlık ve üretimdeki direncin ulaştığı gelişme düzeyine ve bu yetenekleri geliştirme kararlılığına da yansıyor.”

Savaşlar arasında devam eden savaş, Lübnan'daki direnişin silah yeteneklerini nicelik, nitelik ve çeşitlilik açısından önemli ölçüde artırdığını gördü. Bu, Suriye'deki stratejisine büyük meblağlar harcayan ve hedeflerine ulaşamayan İsrail için önemli bir stratejik gerilemeyi temsil ediyor. 

Hizbullah'ın önemli silahlanma operasyonunun etkisi, özellikle Tel Aviv Savaş Konseyi'nin Lübnan'a karşı düşmanlıkları artırmayı desteklemesi durumunda, İsrail'in savaş hesaplarını şüphesiz etkileyecektir. Bu çabaların savaş sırasında silahlanma açısından sonuçları, çatışmalar savaşa yaklaştıkça keskin bir şekilde hissedilecektir.

Kudüs Haber Ajansı - KHA