Yedi gün süren ateşkesin ardından Siyonist varlık, İslami Direniş Hareketi Hamas karşısında doğrudan verilen insani kayıplar ya da dolaylı olarak Hizbullah'a bakan kuzey cephesindeki kayıplar ve bir de Ensarullah'ın Kızıldeniz'deki hareketi sonucunda elde edebileceği kazanımlar karşılığında vereceği kayıpların, Gazze'deki askeri operasyonun maliyetinin hesaplanması noktasında varsayılan makul kar ve zarar tahminlerini aştığını hissettirecek şekilde Gazze'deki savaşına geri döndü.

İsrail’in, Gazze Şeridi'nde herhangi bir askeri başarı elde edememesinin gölgesinde ve Direniş Ekseni’nin ilan edilmiş ve zımni hedeflere ulaşmasını engelleme konusundaki ısrarıyla caydırılmadan sahaya dönme kararı; bu savaşı kader savaşı olarak sınıflandırmasını, geleceğiyle irtibatlandırmasını, daha önce Gazze'de ya da Güney Lübnan'da yaşanan çatışmalarda olduğu gibi zafer iddiasının direnişin aldığı puanlarla zaferini ilan etmesiyle karşılamasını kaldıramamasını ve bu mevzunun, kendisini tehdit eden tehlikelerle mücadelede siyasi, askeri ve güvenlik standartlarının etkinliğini bir münakaşa ve polemik konusuna çeviren dahili tartışmalar açısından ne manaya gelebileceği ile beraber biriken tahammülsüzlüğünü ön plana çıkarıyor.

Direnişin, ilk gün elde ettiği kazanımlardan, sonrasında kara saldırısıyla yüzleşmesinden ve sivillere yönelik katliamları siyasi başarı olarak tercüme etme mantığına boyun eğmeyi reddetmesinden yola çıkarsak ve bir de bunun İsrail'in ilan ettiği hedeflere ulaşamamasıyla bağlantılı stratejik başarısızlığı bakımından ne anlama geldiğini düşünürsek, Siyonist varlığın askeri seçeneğe dönme kararını yalnızca tek bir açıdan okuyabiliriz.

İsrail’in, 49 gün boyunca askeri tersanesinin aşırı ve dizginsiz kullanımı sırasında başaramadığı şey, özellikle Gazze'deki direnişin ve onun arkasındaki Direniş Ekseni’nin mevcut savaşın hedeflerini yorumlamadaki başarıları nedeniyle bu aşamada da mümkün olmayacak. Daha önceki aşamada Gazze'ye yönelik saldırıyı, esirlere yönelik bazı şeyleri dikta etmek ve tavizleri dayatmak amacıyla direnişe saha baskısı yapma ve savaş sonrası aşamada da Gazze Şeridi’nin yönetiminden taviz koparma çerçevesinde okumak mümkünken; bu ikinci aşama, ilk olarak Gazze'deki her türlü direniş izini ortadan kaldırma ve ardından nüfusun büyük bir kısmının Mısır'a ya da onları kabul etmeyi taahhüt eden herhangi bir ülkeye tehciri ile Gazze Şeridi'ndeki demografik gerçekliği değiştirme konularındaki ısrarını dayatacak.

Sonuç olarak direnişin, İsrail'in siyasette saha baskısını kullanmaya dayalı taktiğini engellemek amacıyla, hücum eden güçlere ani vuruşlar yapma ve hava saldırılarının etkisini absorbe etme aşamasından hayatta kalmak ve Gazze Şeridi'ni Filistin direnişinin son kalesi olarak korumak amacıyla mücadele aşamasına geçmesi, Gazze'deki çatışma stratejilerinde ve mekanizmalarında bir değişikliğe yol açacak. Dolayısıyla bir sonraki aşamanın, Orta Doğu'daki küresel tedarik zincirleri için tehdit anlamına gelecek şekilde, Dimona bölgesinden başlayıp İsrail enerji sektöründen geçerek Hayfa'daki amonyum konteynerlerine kadar İsrail'in derinliğini hem güvenlik hem de stratejik olarak etkilemeye çalışmak açısından savunma planlarında bir değişikliğe sahne olabileceğini değerlendirmek mümkün.

Gazze Şeridi'nin varlığı konusuna da uzanacak Filistin'in kırmızı çizgilerini aşan hedeflerle bağlantılı İsrail tehdidinin düzeyi, İsrailli Samson’un seçeneğine benzer bir Filistin seçeneği için çerçeveler çizmeye yönelik bir teşvik oluşturacaktır.

Ayrıca direnişin söylemi, Gazze'ye yönelik saldırının ilk anından itibaren, meydanların birliğini harekete geçirmekte ısrar eden bir Direniş Ekseni’yle bağlantılı olarak, Gazze'deki manzarayı daha geniş bir sahne içerisinde okumanın gerekliliğini vurguladığı için bu durum, Lübnan'dan Yemen'e, Irak’tan Suriye’ye diğer alanların stratejilerine kendini dayatacak değişikliklerin değerlendirilmesi ve yeniden okunması ihtiyacını doğuracaktır.

Gazze'deki direnişin kararlılığının bileşenleri ancak onu kucaklayan ortamın kararlılığının bileşenleriyle ilişkilendirilebileceği için Gazze Şeridi'ne yönelik saldırı, Gazze'deki direnişin kararı üzerinde, Direniş Ekseni’nin taraflarına cephelerini kızıştırmak ve Gazze'deki direnişe destek düzeylerini artırmak gibi ek bir görev yükleyecek biçimde en azından ahlaki ve psikolojik bir etki bırakacaktır.

Ateşkes sonrası dönemde hem Gazze'deki direnişin görevlerini hem de Eksen’in görevlerini keşfetmeye çalışarak içinde bulunduğumuz aşamanın, önceliklerin yeniden tertip edilmesini ve öngörülebilir gelecekte tehdit olarak düşünülen risklerin değerlendirilmesini zorunlu kılacağı fark edilebilir.

Siyonist varlığın, esir ve tutuklu değişiminin aşamaları düzeyinde direniş liderliğinin şartlarına ve münasip gördüğü tempoya uymasını gerekli kılan ve direniş hareketinin, İsrail'in kendisini ortadan kaldırma projesinin başarısızlığını kabul etmesi olarak sunmayı başardığı ateşkesi sürdürmeyi reddetmesinin ardından Gazze Şeridi'ne yönelik mevcut saldırısını başlattığı hedefleri değerlendirmeye çalışmak, Eksen’in vereceği tepkiye önceki aşamadan farklı bir şekilde yaklaşmanın gerekliliğini gündeme getiriyor.

İsrail'in, Gazze Şeridi'ndeki savaşını, taktiğinde herhangi bir değişiklik yapmadan sürdürme kararı ve 7 Ekim'den sonra açıkladığı hedeflere, kuzey cephesinde ve Babu’l-Mendeb Boğazı yakınlarında yaşadığı kayıplara aldırmadan ve bu kayıplardan etkilenmeden ulaşma konusundaki ısrarı; Güney Lübnan, Irak ve Yemen'deki destek bölgelerinin benimsediği taktiğin, meydana getirdiği insani ve stratejik hasara rağmen, Siyonist varlığın savaşa dönmesini ve stratejik hedeflerine ulaşma ısrarını engellemeye yetmediğini gösteriyor.

Sonuç olarak bu gerçeklik, Direniş Ekseni’nin taktiklerinde bir değişiklik gerektirecek ve bu da Siyonist varlığı, projesine devam etmesi halinde ödeyeceği bedele katlanamayacağına ikna edecek.

Mevcut operasyon için zaman çerçevesinin önceki aşamadaki kadar açık olmayacağını ifade eden değerlendirmenin doğru olduğu teyit edilirse, Siyonist varlığın uygulamaya çalıştığı askeri strateji üç dayanağa sırtını yaslıyor demektir.

İsrail’in, sadece sınırsız Amerikan desteğine bağlı olmayan aynı zamanda Avrupa ülkeleri ve Normalleşme Cephesi'nin bazı ülkelerinin kendisine destek cepheleri oluşturduğu uluslararası bir sistem tarafından destekleneceği uzun bir savaşa ait planlarını duyurmasına ek olarak, hava saldırılarını ve kara saldırılarını yoğunlaştırmasının yanı sıra üçüncü dayanak, Siyonist varlığın siyasi düzeyinin bu aşamada önceki aşamada olduğu gibi direniş cephelerinin sağladığı desteğin kendi sınırlarını aşmayacağı değerlendirmesinde kendini gösteriyor.

Dolayısıyla Direniş Ekseni’nin, Siyonist varlığın son savaşında planlarını bozmaya kararlı olması halinde, bu vuruşmanın sınırlı zaman dilimine ilişkin takdirinin güven verici bir unsur olmaması varsayılıyor. Bu değerlendirme, İsrail'in Gazze'deki direnişi kısa sürede mağlup edebileceği ve bu sürede direnişin diğer cephelerdeki saldırılarını da absorbe edebileceği yönündeki inancına dayanıyor.

Binaenaleyh, Batı'nın benzeri görülmemiş düzeydeki desteğine dikkat çekerek, İsrail ordusunun yıkıcı ve sayısal düzeyde zirveye ulaşmış hava saldırılarını yoğunlaştıramamasının gölgesinde eğer Siyonist varlık, askerlerini cepheye yığma seviyesini maksimuma çıkarırsa, bahsi geçen üçüncü dayanak, İsrail'in değerlendirmesinde savaşın seyri ve nihai sonucu üzerindeki gerçek etki olarak ortaya çıkacaktır.

Yemen cephesinin Kızıldeniz'de çizdiği yeni yola ek olarak Lübnan'la kuzey sınırında yaşanan gerginlik sadece Gazze'deki direnişe İsrail’in gerçekleştirdiği saldırılara karşı yardım çerçevesinde okunamaz. Aksine bunların, Siyonist varlığın Gazze’ye düzenlediği savaş üzerinden uygulamaya çalıştığı stratejiyi engelleme düzleminde okunması gerekiyor.

Kudüs Haber Ajansı - KHA