Siyonist rejimin geçtiğimiz Salı sabahı başlayan suikast harekatı, İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu'nun hızlı bir siyasi zafer kazanma yönündeki başarısız bir girişimiydi. Amaç açıkça Filistin İslami Cihad Hareketi’ni izole etmek, üst düzey yetkililere suikast düzenlemekti; bu da birkaç gün boyunca sınırlı çatışmalara yol açacaktı. Ancak bu hızla başarısız oldu ve birleşik direniş grupları tek bir roket atmadan önce çatışmayı kazandı.

Salı sabahının erken saatlerinde, İslami Cihad Hareketi’nin üç lideri, geceleri uyurken, eşleri ve çocuklarıyla birlikte evlerinde öldürüldü. Halil Bahtini, Cihad Gannam ve Tarık İzzeddin öldürülen İslami Cihad yetkilileriydi. Siyonist rejimin sadece İslami Cihad Hareketi’ni hedef aldığı kısa sürede anlaşıldı ve Hamas'ı en başından itibaren olaya karışmaması konusunda uyardı.

İsrail Rejiminin Hedefleri ve Hesapları

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu'nun aşırı sağcı koalisyonu, geçen yılın sonlarında saltanatının başlangıcından bu yana sürekli bir kriz halinde. Binyamin Netanyahu, ancak Dini Siyonizm ittifakının yardımıyla bir kez daha iktidarı ele geçirmeyi başardı; Knesset için tek bir bayrak altında koşan fanatik dini yerleşimci partilerinin bir kombinasyonu. Önde gelen iki Dini Siyonizm yetkilisine, şimdi İsrail Güvenlik Bakanı olan Itamar Ben Gvir ve siyonist oluşumun maliye bakanı Bezalel Smotrich'e, bakan olarak üstlendikleri geleneksel rollerin ötesine geçen büyük yetkiler verildi.

Netanyahu'nun Likud partisi liderliğindeki koalisyonu, Dini Siyonizm ittifakının desteğiyle, İsrail Yüksek Mahkemesi'ni elden geçirecek ve Siyonist halkın üyeleri arasında kitlesel sivil itaatsizliği tetikleyecek bir yasa için bastırdı. İsrail Başbakanı, haftalarca süren gösterilerin genel greve dönüşme tehdidinde bulunmasının ardından, planlanan yasal sistem değişikliklerini ertelemek zorunda kaldı. Yine de, bakanlar Ben Gvir ve Smotrich'in Netanyahu rejimi adına ırkçı ve dini fanatik görüşlerini sergiledikleri ve gereksiz kavgalara yol açtığı için Binyamin Netanyahu'ya yük olan tek sorun bu değildi.

Bu fanatikler kararlarını, IŞİD ve el-Kaide gibi tekfirci gruplara benzer şekilde, duygu ve dogmatizme dayandırıyorlar. Oysa Netanyahu ve diğer birçok üst düzey Siyonist şahsiyet, makyavelist bir oyun oynuyor ve sadece siyasi olarak uygulanabilir görünen şeylere göre manevra yapıyorlar. Bu bağlamın Gazze'deki direnişle son zamanlardaki tırmanışı anlamanın anahtarı olmasının nedeni, Siyonist rejimin şu andaki zayıflığını vurgulamasıdır. 

Batı Şeria'daki silahlı direniş hareketleri, bireysel silahlı Filistinlilerden gelen saldırılarla birlikte, Netanyahu'nun göreve gelmesinden bu yana, İsrail askerlerine ve yasadışı yerleşimcilere karşı birçok önemli operasyonun gerçekleşmesiyle birlikte hızlandı. Buna ek olarak, Gazze'deki silahlı direniş gruplarıyla yapılan son iki görüşme - Ramazan ayında ve İslami Cihad Hareketi’nin Batı Şeria sözcüsü Hıdır Adnan'ın öldürülmesinden sonra - açık alanlara önemsiz saldırılar düzenlemeyi seçen İsrail rejimini utandırdı.

Gazze'deki direniş gruplarının Ortak Odası'nın Hıdır Adnan'ın öldürülmesine yanıt olarak misilleme roket atışlarını duyurmasının ardından, Itamar Ben Gvir'in Otzma Yehudit partisi, Netanyahu'yu Gazze'ye yönelik "zayıf" saldırıları nedeniyle azarladı. Ben Gvir, rejimin suikast çağrılarını dinlememesi ve Gazze'deki binaları yıkması üzerine Knesset oylarını bile boykot etti. Likud ile Otzma Yehudit arasında kıvılcımlanan kan davası, İsrail koalisyon ortakları arasındaki ilişkilerin dağıldığının ilk açık işaretiydi ve İsrail Başbakanı'nın iktidarını zayıflatmaya hizmet etti. 

Buna ek olarak, Filistin direnişi, Siyonist oluşumu, 18'inde Kudüs'te yapılması planlanan yerleşimci yürüyüşü konusunda uyarmıştı ve Netanyahu iptal ederse, koalisyonunda daha da büyük bir bölünmeye neden olabilir. Bu bağlamda, düşük riskli olduğu varsayılan suikastların gerçekleştirilmesine karar verilmiştir.

2019'da işgalci rejim, İslami Cihad komutanı Baha Ebu’l-Atta'ya suikast düzenlemiş, bu da İslami Cihad’ın izole edildiği ve Hamas'ın savaşa katılmadığı günlerce süren çatışmalara yol açmıştı. Ağustos 2022'de, Yair Lapid'in eski yönetimi altında, Siyonist ordu, özellikle İslami Cihad Hareketi’nin liderlerini – Teysir Caberi ve Halid Mansur - Sahaların Birliği' operasyonuna yol açan bir operasyon gerçekleştirdi. Siyonist oluşumun geçen yıl Hamas'ı İslami Cihad’dan izole etmedeki başarısızlığına rağmen, Hamas'ın Kassam Tugayları danışman olarak görev yaptı ve hava savunma füzeleri ateşledi; ancak tüm güçleriyle savaşa girmekten kaçındı. Bu, Siyonist liderliğin kendi halklarına, çoğunluğun inandığı bir zafer elde ettiklerini iddia etmelerine izin verdi.

Netanyahu Neden Başarısız Oldu?

Binyamin Netanyahu muhtemelen geçen yılın Ağustos ayında Yair Lapid'in iddia ettiği gibi benzer bir propaganda zaferi kazanmayı umuyordu ve bu da parti içindeki çeşitli alanları hedef alacak, ancak önemli bir darbe vuracak kadar büyük olmayacak bir İslami Cihad tepkisine izin veriyordu. Geçen yıl olduğu gibi, İsrail ordusu yine Gazze'den kilometrelerce uzaktaki müstahkem bölgelerde sindirildi ve yerleşimcilerin katliamlarının sonuçlarına katlanmalarına izin verdi. Bu bağlamda direniş, karadaki İsrail ordusuna karşı herhangi bir doğrudan eylemde bulunamaz, çünkü İsrailliler kuşatılmış kıyı bölgesine yaklaşmaktan çok korkuyorlar. Bu, roketlerin mevcut tek araç olduğu ve Siyonist rejimin güvendiği şeyin bu olduğu anlamına geliyor.

Suikastların gerçekleştirilmesinden hemen sonra, İsrailliler zafer ilan etmeye başladı. İsrail Savaş Bakanı Yoav Gallant, "operasyonun hedeflerine ulaşıldı; Gazze'deki İslami Cihad'ın liderliği ortadan kaldırıldı" dedi. Sosyal medyada hem Itamar Ben Gvir hem de Bezalel Smotrich'ten gelen böbürlenmeleriyle ilgili sorun, yalan söylemeleri ve ciddi şekilde yanlış hesaplamalarıydı.

Daha sonra olanlar tüm denklemi değiştirdi. Ortak Direniş Odası hizipleri yanıt vereceklerini açıkladılar, ancak bir buçuk gün beklediler ve işgalci varlığı birçok bölgeyi kapatmaya, binlerce yerleşimciyi tahliye etmeye ve işgal altındaki Filistin'de bomba sığınakları açmaya bıraktılar. Bu, sadece siyonist kamuoyunda değil, aynı zamanda İsrail siyasi sınıfının içinde de hayal kırıklığına neden olmaya başladı ve onlara Netanyahu rejiminin suikastlarından sonra göstermeye çalıştığı gibi "caydırıcılık kapasitelerinin" geri kazanılmadığını kanıtladı. Bu süre zarfında, muhtemelen İslami Cihad’ı yanıt vermesi için yemleme girişiminde bulunan İsrail saldırıları devam etti, ancak başarısız oldu.

Yanıt, ilk saldırıların sınırlı olmasını ve sonunda menzilinin genişlemesini bekleyen birçok İsrailli analisti sarsacak şekilde Tel Aviv’i hedef aldı. İşte tam da bu noktada ateşkes siyonist rejimin imajına uygun olurdu, her ne kadar caydırıcılığı yeniden tesis etme fikrinden taviz vermek zorunda kalsalar da Binyamin Netanyahu'nun küçük bir zafer iddia etmesi ve inandırıcı hale getirmesi yeterli olurdu. Bununla birlikte, İsrail Başbakanı ve diğer siyasi liderlik ortakları, operasyonun iddia ettikleri şeyi başaramamış gibi görünmesine izin vermeyerek, daha fazla gösteri yapmaları gerektiğine karar verdiler. Bir sonraki adım, başarısız olan direnişe baskı uygulamak için sivil evleri yıkmaya başlamaktı.

Perşembe sabahının erken saatlerinde, işgal güçleri daha sonra İslami Cihad’ın füze birimi liderliğinin komutanı Ali Hasan Gali'ye intihar uçağı saldırısıyla suikast düzenledi. Aynı günün ilerleyen saatlerinde İsrail rejimi, İslami Cihad’ın silahlı kanadı Kudüs Tugayları'nın füze biriminin ikinci komutanı olan Ahmed Mahmud Ebu Dakka'ya da suikast düzenledi. Burası, o günün ilerleyen saatlerinde şiddetli bir roket patlamasıyla karşı karşıya kalan, bir yerleşimciyi öldüren ve diğerlerini yaralayan siyonist oluşum için işlerin son derece yanlış gitmeye başladığı yerdir. 

Hızlı bir cerrahi operasyon olması gereken şey, dağınık ve kötü hesaplanmış bir katliama dönüştü. Binyamin Netanyahu’nun durumu zorlaştı, güçlü bir şekilde bitirmemesi halinde koalisyonu içindeki kan davasını abartma olasılığıyla karşı karşıya kaldı; ancak düzgün bir şekilde başarılı olmak için tek seçenek, Gazze Şeridi'ne karşı, rejimin hazırlıklı olmadığı topyekün bir kara savaşı başlatmaktı.

İsrail’in Hamas'tan tamamen uzak durması, İslami Cihad’ın yanıtında hiçbir rol oynamamış gibi davranması ve ardından günlerce sadece İslami Cihad Hareketi’ni hedef almaya devam etmesi, Tel Aviv’in artık caydırıcılık kapasitesine sahip olmadığını kanıtlıyor. İsrail rejimi, Hamas'a ve kuzeyde Hizbullah'a saldırmanın sonuçlarından korkuyor ve Hizbullah gibi önemli bir güçle karşı karşıya gelmekten kaçınıyor. Bunun yerine, Hizbullah ve Hamas'tan daha zayıf olan bir hareketi, daha geniş bir çatışmaya sürüklenmeyecekleri umuduyla izole etmeye çalıştı. 

İşgal altındaki Batı Şeria'da ve Kudüs çevresindeki yerleşimlere roket atışı yapıldıktan sonra İsrail rejimi yeni bir suikast düzenlemeye karar verdi ve Gazze'de daha fazla sivilin evini yıkmaya başladı. Bu, kendi halkına güç göstermek için umutsuz bir girişimdi; ama daha da önemlisi, tırmanışı durdurmak için bir baskı aracıydı.

Ateşkes ilan edildikten sonra İslami Cihad, savaşın bitiminden sadece birkaç dakika önce Tel Aviv’e roket fırlattı ve düşmanın kalbini vurma yeteneğinin etkilenmediğini gösterdi. Kağıt üzerinde İsraillilerin 6 üst düzey İslami Cihad Hareketi yetkilisine suikast düzenleyerek ve kuşatma altındaki kıyı bölgesinde katliama neden olarak bir darbe indirdiği görülse de, turun sonucu propaganda zaferinin etkinliği ile belirlendi. Netanyahu, İsrail'in caydırıcılık gücünün restorasyonunu kanıtlayamadı, İbranice Kanal 12 tarafından ankete katılan İsraillilerin çoğunluğu, Gazze ile denklemde bir değişiklik olmadığını ve caydırıcılığın geri kazanılmadığını söyleyerek yanıt verdi. Buna ek olarak, değişimde son sözü söyleyen ve İslami Cihad ile diğer gruplar arasında bir düşmanlık başlatma komplosunun başarısız olduğunu kanıtlayan Filistin direnişiydi. İsrailliler angajman kurallarını da değiştiremediler.

Gazze'deki İslami Cihad liderliğine kesin bir darbe vurulmuş olsa da, şehit olan liderlerin yerini yeni üyeler aldı, hareketin sahip olduğu roket fırlatma gücü önemli ölçüde etkilenmedi ve bu tur, kara işgali olmadan Gazze'deki İsrailliler için hiçbir seçeneğin olmadığını kanıtladı. Netanyahu, en güçlü ikinci hizip karşısında bile inandırıcı bir zafer elde edemedi, bu bile başlı başına İsrail saldırısının yararlılığını tamamen geçersiz kıldı. Gazze savunmada olduğu için, saldırganın amaçlanan hedeflerinden herhangi birine ulaşmasını engellemek, özellikle geçen yıl Ağustos ayında olanlarla karşılaştırıldığında, bir tür zafer olduğunu kanıtladı.

Kudüs Haber Ajansı - KHA