Savaş zamanlarında diplomasi, göreceli sakin dönemlerdeki diplomasiden önemli ölçüde farklıdır. Bu, özellikle müzakere taraflarının güttükleri hedeflerde temelde farklı oldukları ve farklı standartlara sahip oldukları durumlarda ortaya çıkar. Hedeflerine korku salarak ulaşan bir düşmanın iyi niyetine güvenilemez ve bir serap umuduyla mevcut fırsatları boşa harcayamazsınız. 

Tarih, diplomasi tuzağının direniş hareketleri için çoğu zaman gerilemelere yol açtığını göstermektedir. Aldatıcı bir düşmandan gelen vaadlere duyulan yersiz güven, özellikle yetkililer daha sonra yanlış olduğu kanıtlanan diplomatik güvencelere inandıklarında, stratejik kayıplara neden oldu. Düşmanın gerçek doğasını anlamak, savaşta başarı için kritik öneme sahiptir. 

Direnişin bağımsızlığı ve uzlaşmaz tavrı, şimdiye kadarki başarılarının anahtarı olmuştur. İran, savunma amaçlı caydırıcılık stratejisinde bir model olarak öne çıkmaktadır. Gücü, Liderinin direktiflerinin rehberliğinde kendini etkili bir şekilde güçlendirme yeteneğinde yatmaktadır. Bununla birlikte, İran'ın handikapı, bazı yürütme mekanizmalarının bu caydırıcılıktan maksimum potansiyeliyle tam olarak yararlanamaması ve Ayetullah Hamaney'in vizyonuyla uyuşamaması gerçeğinde yatmaktadır. 

Bununla birlikte, mevcut fırsatlar kapsamında hesap yapılması gereklidir. Örneğin, Gazze'deki Direniş liderinin suikastına verilen tepkinin gecikmesi, düşman tarafından bir zayıflık işareti olarak yorumlandı. Bu, Lübnan'da müteakip suikastlar ve Gazze ile Lübnan'da yoğunlaşan katliamlar da dahil olmak üzere daha fazla tırmanmaya yol açtı. 

Bu yıl süren uzun muharebe sırasında en etkili destek cepheleri, aldatılmayı reddederek kararlılıklarında diretenler oldu. Yemen, 8 Ekim'den bu yana sarsılmaz bir duruş sergileme konusunda benzersiz olmaya devam ediyor ve kendisini bir dayanıklılık modeli olarak konumlandırıyor. Benzer şekilde, Lübnan'daki İslami Direniş, özellikle merhum Genel Sekreteri'nin liderliğinde, işgalci varlık içinde başarılı bir şekilde korku salarak dikkate değer bir kararlılık gösterdi. Gazze, direnişini sürdürerek etkili bir direniş belirtisi gösterdi. 

Esad yönetimindeki Suriye ise Direniş cephesindeki potansiyelini denge hesapları nedeniyle yerine getirememiştir. Suriye'nin sahte vaatlerde bulunan Arap ülkelerine bağımlılığı ve Rusya'nın Ukrayna'nın savaşı esnasında kapasitesinin zorlanması, onu savunmasız bıraktı. Buna ek olarak, Suriye'nin İran'dan daha sınırlı bir rol talep etmesi, ihtiyaç duyduğu dönemde onu daha savunmasız hale getirdi. Bu deneyimler, diplomasiye duyulan güvenin yersizleştirilmesinin tehlikelerini ve Direniş hareketlerinin cephelerini kararlı bir şekilde ve doğru zamanda harekete geçirme ihtiyacının altını çiziyor. 

Direniş cephelerinin genişlemesi sadece stratejik sabır modeline değil, aynı zamanda halkın öfkesini ateşleyen ve seferberlik koşullarını yaratan suçların birikmesine de bağlıdır. Direniş, daha derin bir stratejik plan ortaya çıkmadıkça, düşmanının, kapısına dayanmasını beklemeyi göze alamaz. 

Mevcut savaşın ardından Gazze'nin toparlanması ve direniş karşıtı diplomasi mekanizmasıyla yüzleşmesi yıllar alacak. Benzer şekilde, Lübnan'ın liderliği iç konsolidasyona odaklanmış gibi görünürken, Irak hala doların hakimiyetinden kaçmaya çalışıyor. Yemen, düşmanıyla her türlü diplomasiyi reddederek sağlam duruyor. Bu direnç muhtemelen yoğun bir Batı harekatını kışkırtacak; ancak Yemen, düşmanının dilini anlama ve etkili bir şekilde yanıt verme yeteneğini gösterdi. 

Liderin vizyonunu anlamanın üç temel metodoloji gerektirdiği sonucuna varılabilir: 

Aksa Tufanı savaşının ardından Müslüman uluslar içindeki dönüşümleri harekete geçirebilecek ve etkileyebilecek etkili ve ayrıntılı bir strateji. 

İlkelere bağlı kalmayı, fırsatları tereddüt etmeden yakalamayı ve uygulanması yoluyla bireylerin yetkinliğinin kanıtlandığı bir vizyona güvenmeyi gerektiren uygulamada verimlilik. 

Birlik ve stratejik uyumu sağlamak için çeşitli direniş cepheleri arasında kapsamlı koordinasyon. 

Mevcut çatışma cephelerinde, Direniş, mücadelenin mevcut kapsamının dışında kalabilecek yeni cephelere yönelmek için soykırımın yarattığı ruhu kullanmalıdır. Bu alternatif cepheler, özellikle Batılı güçlerin istikrarı korumaya derinden yatırım yaptığı bölgelerde, beklenmedik şekillerde baskı uygulama ve halk desteği toplama potansiyeline sahiptir. 

Direniş Ekseni, omurgasından vurulduktan sonra artık eski formunda olmasa da, son 14 ayda yaşananlar Ümmet'te direniş fikrini beslediği için artık daha da büyük bir etki alanına sahip.

Kudüs Haber Ajansı - KHA