İsrail işgal güçleri ile Lübnan direnişi arasında devam eden çatışmada art arda gelişmeler yaşanıyor. Geçen hafta, her iki tarafın da karşılıklı hedef almasıyla durum tırmandı. 

İsrail ordusunun Ekim ayı başlarında Güney Lübnan'a yönelik "sınırlı" kara harekâtının başlamasının ardından savaş alanında bir yoğunlaşma bekleniyordu. Lübnan Meclis Başkanı Nebih Berri'nin ABD'nin Beyrut Büyükelçisi Lisa Johnson'dan Levanten devleti için "Hizbullah sonrası" bir aşama öngören ateşkes anlaşması taslağını almasının ardından müzakerelerde hassas bir aşama yaşandı. 

ABD destekli askeri üstünlüğüne güvenen İsrail, sistematik imha ve sivilleri hedef alma kampanyasını sürdürerek ateş altında müzakere etmeyi seçti. Mevcut dinamikleri anlamak için, sahadaki en belirgin çatışma noktalarını incelemek ve bunları çeşitli bağlı taraflar arasında devam eden müzakerelerle ilişkilendirmek gerekir.

Ateş altında müzakere

Geçen hafta İsrail'in Tel Aviv'deki askeri karargahının ve Savunma Bakanlığı'nın hedef alınmasının önemi, İbrani medyasının İsrail'in daha geniş karartma stratejisinin bir parçası olarak olayı küçümseme çabaları göz önüne alındığında, birçok gözlemcinin dikkatinden kaçmış olabilir.

Ancak, bu olay hem ahlaki hem de stratejik olarak dikkate değerdi. İsrail'in kısa tarihinde ilk kez, stratejik kararların alındığı ve savaşın yönetildiği askeri komutanlık karargahı doğrudan hedef alındı. 

Böyle bir eylem, işgal ordusunun itibarına ciddi bir darbe indirir ve sözde yenilmezliğine meydan okur. Sahadaki etkileri açısından bu hedefleme, Hizbullah'ın Başbakan Benjamin Netanyahu'nun konutuna düzenlediği insansız hava aracı saldırısının ilettiği gibi, siyasi ve askeri liderlerin eşit derecede savunmasız olduğuna dair güçlü bir mesaj gönderiyor. Bu saldırılar, genel sekreter Hasan Nasrallah ve diğer üst düzey liderlerin kaybedilmesinin ardından yaşanan büyük sarsıntıya rağmen, direnişin istediği zaman kritik yerleri vurma kabiliyetini gösteriyor.

Netanyahu hükümeti, müzakerelerin devam eden askeri tırmanma tehdidi altında ilerlemesini istediğini hem söylem hem de eylem yoluyla açıkça ortaya koydu. Savaş alanındaki ezici avantajına inanan Filistin, Beyrut'u Lübnan'ın ulusal egemenliğini tehlikeye atacak şartları kabul etmeye zorlamayı amaçlıyor. Ancak sahadaki gerçeklik farklı bir hikaye anlatıyor.

Misilleme ve devam eden direniş

Lübnan direnişi zayıflamak şöyle dursun, etkili bir şekilde misilleme yapmaya devam ediyor. Direniş, Tel Aviv'i vurmanın yanı sıra, İsrail'in üçüncü büyük kenti olan Hayfa'nın yanı sıra 5 bin kilometrekareyi aşan bir alanda çok sayıda kent ve yerleşime sürekli saldırılar başlattı.

Bu, milyonlarca İsrailli yerleşimciyi sürekli siren sesleri altında yaşamaya zorladı ve işgal altındaki kuzey Filistin'e yerleşme hayalleri giderek daha zor hale geldi. Hizbullah'ın eylemleri, yalnızca İsrail'in halkını kuzeye geri döndürme şeklindeki temel savaş hedefini engellemeye çalışmakla kalmıyor, aynı zamanda direnişin düşmana, şehirlerine, altyapısına ve askeri merkezlerine önemli zararlar verme ve sürdürme yeteneğine sahip olduğunun açık bir göstergesidir.

Dahası, Lübnan direnişi ve topluluğu, Filistin'i ve kurtuluşunu destekleme hedeflerinden taviz verme konusundaki isteksizliklerini defalarca gösterdiler. Bu, onlarca yıllık çatışma boyunca kan ve canla ağır bir bedel ödedikleri bir davadır.

Beyrut’a karşılık Tel Aviv 

İşgal devletinin Beyrut'a yönelik askeri tırmanışı, Lübnanlıların Berri'ye sunulan anlaşma taslağına uygun bir yanıt vermeye hazırlandığı sırada gerçekleşti. Görünüşe göre Hizbullah cenahında vuracak hedef bulamayan İsrail, askeri faaliyetlerde doğrudan yer almayan sivil bir figüre – Hizbullah'ın medya ilişkileri sorumlusu Muhammed Afif'e – suikast düzenlemeye karar verdi.

Bu operasyon önemli bir askeri başarıyı değil, daha ziyade İsrail'in hedefli cinayetleri modelinde tehlikeli bir değişimi temsil ediyor ve şimdi hareket içindeki sivil siyasi figürlere kadar uzanıyor. 

Suikastın ardından, Beyrut sonraki 48 saat boyunca hedef alınmaya devam etti ve İsrail, Beyrut'un kalbindeki diğer iki yere saldırdı: Mar İlyas Caddesi ve Zukak el-Balat. Lübnan Sağlık Bakanlığı'na göre, İsrail hava saldırılarında 9 sivil hayatını kaybetti ve 45 kişi de yaralandı. 

Bu saldırı dalgası Hizbullah'ı Tel Aviv'e karşı acil ve kararlı bir yanıt vermeye sevk etti. İsrail'in övülen savunma sistemlerinden kaçan bir balistik füze şehri vurdu ve ertesi gün İsrail topraklarının derinliklerini hedef alan bir başka büyük misilleme kaydedildi.

Bu niteliksel askeri tepkiler, Lübnan'ın taslak anlaşmaya olumlu yanıtlar olarak nitelendirdiği yanıtları sunmasının ardından geldi ve üç cephede güçlü bir mesaj verdi: Birincisi, İsrail'in Beyrut'u hedef alması kaçınılmaz olarak Tel Aviv'e yönelik bir misilleme saldırısına yol açacaktır. Direniş, iki başkent arasında açık bir paralellik kurarak, Beyrut'a yönelik herhangi bir tırmanışın benzer bir yanıtla karşılanmasını sağladı.

İkincisi, direnişin taslak anlaşmaya dahil olma istekliliği bir zayıflık işareti değil, Lübnan'ın başlatmadığı bir savaşı sona erdirme arzusudur. Beyaz Saray elçisi Amos Hochstein'ın Lübnanlı yetkililerle ateşkes görüşmeleri için Beyrut'a gelmesiyle çok sayıda operasyon başlatıldı. Direnişe rehberlik eden strateji, teslim olmadan düşman üzerindeki baskıyı sürdürmeyi amaçlayan bir şekilde devam ediyor. Üçüncüsü, Tel Aviv'in geçen ayın sonlarında Hizbullah'ın füze kapasitesinin yüzde 80'inin yok edildiği yönündeki iddiaları, doğrudan bu şiddetli misilleme yoluyla yanıtlandı. İsrailli aktivist Uri Feltman'ın da kabul ettiği gibi, "Netanyahu'nun Hizbullah'ın füzelerinin yüzde 80'ini imha ettiği iddiası tamamen hayal ürünüydü." Direniş, bu iddiaların temelsiz olduğunu açıkça ortaya koydu ve devam eden operasyonel güçlerini gösteren sert bir yanıt verdi.

Kuzey Filistin'e yeniden yerleşme ve Güney Lübnan'da ilerleme sağlanamaması

İsrail kara harekâtının ikinci aşamasına girerken, bu aşamanın planlandığı gibi ilerlemediği kısa sürede ortaya çıktı. Dört gün boyunca devam eden çabalara rağmen, işgal güçleri anlamlı ilerlemeler kaydetmekte zorlandı. 

Şem’a, Bayada, Talluse, Aynata ve efsanevi Bint Jbeyl gibi kilit bölgelerden geçme girişimleri defalarca engellendi ve İsrail kuvvetleri çok sayıda direniş pususu ve dolaylı saldırılarla karşı karşıya kaldı. Bu çatışmalar 18'den fazla İsraillinin ölümüne, 32 askerin yaralanmasına ve birkaç Merkava tankının imha edilmesine neden oldu.

Hizbullah güçlerinin bu bölgelerdeki varlığının devam etmesi, İsrail ordusunun kesin bir zafer elde etme konusundaki yetersizliğini ortaya koyuyor. Gelişmiş askeri yeteneklerine rağmen, İsrail tek bir köyü bile işgal etmeyi başaramadı, her fırsatta sert bir direnişle karşılaştı ve cezalandırıcı, ölümcül darbeler aldı.

Devam eden çatışma, ne kadar sürerse sürsün İsrail için askeri bir çözümün elde edilemez olduğunu kanıtladı. Kuzeydeki yerleşimciler için istikrara geri dönmeyi sağlamanın tek geçerli yolu, 1701 sayılı Kararın ilkelerine uygun olan siyasi bir anlaşmadır.

Hizbullah Genel Sekreteri Hasan Nasrallah, suikasta kurban gitmeden önceki son konuşmasında kendinden emin bir şekilde alaycı konuştu: "İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu yerleşimcileri kuzeye geri gönderebilir mi? Bunu bir meydan okuma olarak kabul ediyoruz, ne tür bir eylem yaparlarsa yapsınlar, bunu başaramayacaklarını çok iyi biliyoruz." Nasrallah'ın vaadi buydu ve şimdi Lübnan direnişinin misyonu da bu.

Kudüs Haber Ajansı - KHA