Gazze soykırımından iki ay sonra, siyonizmin zalim ideolojisinden ve Filistin halkına yaptığı her şeyden neden nefret ettiğimi anlatan bir makale yazdım. Bu noktada, çoğu activist, bu soykırımın birinci yıldönümünü göreceğimizi ve neredeyse bir yıl sonra, başsız çocukların, binaların kenarlarından sarkıtılmış cesetlerin ve onları tutsak edenler tarafından gururla sergilenen aşağılanmış ve işkence görmüş tutukluların görüntülerini hala görüyor olacağımızı hayal edemezdi.

Her yeni vahşet, Batılı liderler ve çoğu Arap rejimi tarafından genellikle "küresel bir haykırış" olarak adlandırılan işe yaramaz endişe ifadeleriyle karşılandı. Refah'taki çadır katliamıyla birlikte, dünyanın bu soykırımı durdurmak için kesinlikle müdahale edeceğini düşündük ve malesef bu durum Sde Teiman hapishanesinden gelen korkunç ifşaatlar ve birçok İsrailli milletvekili tarafından bu saldırıların savunulmasıyla devam etti. Yanılmışız; Filistinlileri açıkça mülksüzleştirmenin ve ezmenin bu yeni aşaması hız kesmeden devam ediyor. Sadece devam etmekle kalmıyor, aynı zamanda iki tonluk ABD yapımı bombaların mütevazı çadırları ve barındırdıkları her şeyi ve herkesi yok ettiği bu haftaki el-Mevasi katliamında olduğu gibi yeni yıkım seviyelerine ulaşıyor.

Filistinlilerin kederi ve öfkesi de gelecek nesilleri etkileyecek şekilde büyüyor. İster tarihi Filistin'de, ister Arap ülkelerinde ya da daha geniş bir diasporada olsun, Filistin'in ileriye dönük ulusal algısı, Gazze'deki katliam ve küresel bir tepkinin olmaması nedeniyle kalıcı olarak değişti. 

Burada, emperyalist canavarın tahakkümü altında, hükümetlerimiz sadece İsrail soykırımını teşvik etmek ve savunmakla kalmadı, aynı zamanda Filistin yanlısı savunucuları birçok cephede susturmak için de çalıştılar. Kampüslerdeki öğrenci protestocularından topluluk organizatörlerine ve konuşmaya cesaret eden profesörlere kadar, düzmece davalar, "nefret suçu" suçlamaları yöneltme girişimleri, işten çıkarmalar ve işten çıkarmaların yanı sıra yerel polis güçlerinin artan şiddetini gördük. Ancak bu ağır baskıya rağmen, küçük topluluklardan ve büyük şehirlerden insanlar hala sokaklarda Filistin için eylem yapıyor ve geri çekilmeyi reddediyor.

Siyonist askerlerin Gazze'deki ahlaksız ve acımasız eylemlerinden zevk alan sosyal medya paylaşımlarının, vicdan sahibi herkesi etkilemek için yeterli olacağını düşündük. Bu tür sosyal medya hikayelerinin cezasız kalışı, önümüzdeki yıllarda incelenecek şeylerdir. Savaş suçları işlemekle ve bunları bir tür "ganimet" gibi dünyayla paylaşmakla açıkça övünmek anlaşılmaz. Ya İsrailli askeri liderlerin kendi askerleri üzerinde kontrolü yoktu ya da bu tür davranışların askerlerin moralini yükselteceğini ve Filistinlileri daha da korkutacağını düşünüyorlardı. Her iki durumda da, bu çürümekte olan hasta bir toplumdur.

Siyonist vahşetin korkunç tarihini ve bunun 7 Ekim 2023'ten çok önce onların mirası olduğunu kesinlikle biliyorduk. Son zamanlarda, Kanada Filistin Derneği, İsrail'in Lübnan'ı işgali ve Sabra-Şatilla katliamı etrafındaki yerel eylemleri gösteren 1982 tarihli arşiv belgelerinden bazılarını ortaya çıkardı. O döneme ait bazı afişleri, bugün Gazze'de çekilmiş olabilecek Filistinli ve Lübnanlı çocukların resimlerini taşıyordu. Sloganlar neredeyse aynıydı: Artık ABD Silahlarına Son, İsrail Soykırımını Durdurun! Mevcut Gazze soykırımı ile paralellikler ürkütücüydü.

Sabra-Şatilla katliamından Gazze'de tekrarlanan katliamlara nasıl geldik? Buradan çıkarılacak dersler nelerdir?

Daha fazla kanıta ihtiyaç duyan biri varsa, Batılı hükümetlerin seçmenlerine karşı bile duyarlı olmayışları ve yalnızca seçim gündemlerini etkileyebileceğini düşündükleri zaman kamuoyunu önemsedikleri gerçeğine baksınlar.

Bir noktada, ABD liderliğindeki imparatorluğun "İsrail"in ulusal çıkarlarına zarar verdiğini anlayacağı ve koşulsuz desteğinden vazgeçeceği varsayımımız vardı. Bu hala gerçekleşebilecek bir ihtimal olsa da, Siyonizmin çıkarları ile emperyal destekçileri arasındaki karşılıklı bağımlılık şimdi her zamankinden daha fazla katılaşmış durumda. Her ikisi de siyonizmin çöküşünün ABD'nin ve müttefiklerinin bölgedeki (ve küresel olarakki) gücünün büyük ölçüde azalmasına katkıda bulunacağının farkındadır ve bu, İsrail Başbakanı Netanyahu'nun sonuna kadar kullandığı kaldıraçtır.

İtiraz edilecek uluslararası "kurallara dayalı" bir düzen ve geliştirilmeye değer bir Batı "ahlakı" yoktur. Filistinliler ve tüm ezilen halklar direnişlerine, kendilerine ve gerçek müttefiklerin desteğine güvenmelidir. Direnme haklarından, geri dönme haklarından ve kendi strateji ve taktiklerini bağımsız olarak belirleme haklarından asla vazgeçmemelidirler.

Kudüs Haber Ajansı - KHA