19 Temmuz'da El-Meyadin English'te yayınlanan bir soruşturma, Washington'un başlangıçta övülen Refah Muhafızı Operasyonu'nda, ABD Donanması'nın Yemen'deki Ensarallah tarafından ezici bir yenilgiye uğratılmış olduğunu gözler önüne serdi. Batı medyası, İmparatorluğun, Direniş tarafından kapsamlı bir şekilde yenilgiye uğratıldığını nihayet kabul etti. Başka yerlerde, çok abartılan USS Eisenhower uçak gemisi saldırı grubunun, Direniş tarafından aylarca süren amansız bombardımanın ardından üsse dönüşüne ilişkin haberler, onlarca yıldır ABD hegemonyasının temel bileşeni olan uçak gemilerinin kelimenin tam anlamıyla başarısız olduğunun altını fazlasıyla çiziyor.

New York Times, USS Eisenhower'ın aşağılayıcı geri çekilmesini masum bir şekilde "stratejik bir konuşlanmanın sonu" olarak manşete taşırken, aynı zamanda kahramanca bir yurda dönüş olarak değerlendirdi. Makale, büyük geminin, dünyanın en büyük ABD donanma tesislerinden biri olan Virginia'daki Norfolk Limanı'na yaklaşırken, Ulusal Güvenlik Danışmanı Jake Sullivan'ı taşıyan bir uçağın güvertesine nasıl indiğini kaydediyor. 

"Oval Ofis'e nasıl gireceğini ve Başkan Biden'a Eisenhower'ın ve saldırı grubunun kahramanlıklarını, her türlü İran yapımı insansız hava aracını nasıl düşüreceğini ve Husiler tarafından saldırıya uğrayan denizcileri nasıl kurtaracağını" anlatan Sullivan, Donanmanın cesaretini ve başarılarını keskin bir şekilde parlattı. "Dostlarım, ne söyleyebilirm ki: Bazen savundunuz, bazen saldırdınız. Biri bize hamle yaptığında, onlara daha sert karşılık veririz."

Benzer bir bombardıman Sullivan'ın The Times ile yaptığı "özel" bir röportajda yaptığı açıklamalarda da mevcuttu. 7 Ekim'in hemen ardından, Beyaz Saray ulusal güvenlik ekibinin, "kararlılık gösterebilecek askeri güç hareketlerinin" kesinlikle hayati olduğuna karar verdiğini anlattı. Bu nedenle Washington, "İsraillilere güven vermek ve düşmanları caydırmak için Amerikan gücünün hızı, kapsamı ve ölçeği konusunda aşırıya kaçmaya" çalıştı. USS Eisenhower'ın sevkıyatı, mümkün olan en cesur "askeri manevra" olarak kabul edildi.

Sullivan, Refah Muhafızı Operasyonu'nun sonuçlarından duyduğu memnuniyeti dile getirerek, USS Eisenhower'ın Kızıldeniz'de Ensarallah ile "savaşının" "(uçak gemilerinin) yakın mesafelerde hala etkili bir şekilde savaşabileceğini gösterdiğini" öne sürdü. Bu değerlendirme ABD Donanması Bakanı Carlos Del Toro tarafından da yinelendi. Toro, "uçak gemilerinin kullanışlılığının sona ereceğini öngören" "eleştirmenleri" reddetti ve Refah Muhafızı Operasyonu'nun ABD uçak gemisi muhaliflerinin fena halde yanlış anladığını gösteren "değerli bir ders" olduğunu iddia etti.

Bu gerçekten tuhaf bir analiz. Refah Muhafızı Operasyonu ancak derinden utanç verici bir felaket olarak kabul edilebilir. Çabanın başlamasının ardından NBC'nin bildirdiği gibi, USS Eisenhower'ın Akdeniz'deki varlığı, başlangıçta Beyaz Saray aygıtları tarafından İran'ı, Lübnan Hizbullahını ve Yemen Ensarullahını Siyonist varlığı vurmaktan caydıracak "açık bir mesaj" olarak hesaplanmıştı. Bununla birlikte, Direniş, kolektif soykırım karşıtı hareketinden bir nebze olsun caydırılmadı. Ve şimdi amiral uçak gemisi, aceleyle üsse geri çekildi.

NYT, ABD Donanması'nın Kızıldeniz'deki "stratejik konuşlanması"nın vardığı sonucun "açıkça kusurlu bir sonuç" olduğunu kabul ediyor. Basın kuruluşunun kabul ettiği gibi, Siyonist varlığın Gazze'deki 21. yüzyıl Holokost'u hızla devam ediyor. "Hizbullah ile İsrail arasındaki çatışma sarmal hale gelebilir" ve Ensarullah'ın ablukası sadece devam etmekle kalmıyor, aynı zamanda hareketin liderleri gerekli gördüğü takdirde genişletilebilir de. Bu arada, resmi rakamlar, başarısız operasyon boyunca düşük maliyetli Ensarallah insansız hava araçlarını düşürmek için her biri milyonlara mal olan, çoğaltılması zor çok sayıda füzenin harcandığını gösteriyor.

Refah Muhafızı Operasyonu'ndan çıkarılacak mantıklı bir sonuç, ABD uçak gemilerinin herhangi bir makul şüphenin ötesinde, geçmiş, tek kutuplu bir çağın gereksiz bir kalıntısı olduğunun kanıtlanmış olmasıdır. İmparatorluğun son yıllarda inşa ettiği şişirilmiş, aşırı derecede pahalı askeri makinesi, yalnızca misilleme yapma kabiliyeti bulunmayan düşmanların tek taraflı olarak vurulmalarına uygundur. Artık modern savaşın zorluklarını karşılayamıyor. Buna karşılık, Direniş, kendisini 21. yüzyıl savaşı için yeniledi ve donattı.

Eğer Del Toro ve Sullivan tarafından yayınlanan Refah Muhafızı Operasyonu'nuna yönelik coşkulu tebrikler gerçekten samimiyse, demek oluyor ki fiyaskodan çıkarılması gereken dersler açıkça dikkate alınmamıştır. Ürkütücü bir şekilde, bu tür bir potansiyel sonuç, Temmuz 2002 Millennium Challenge tarafından önceden haber verilmişti. Bugün büyük ölçüde unutulmuş olsa da, Pentagon tarafından şimdiye kadar düzenlenen en büyük savaş simülasyonlarından biriydi. 250 milyon dolara mal oldu - bugünün parasıyla neredeyse 500 milyon dolar - hem canlı aksiyon tatbikatları hem de bilgisayar simülasyonları içeriyordu. Toplamda, 13 bin ABD askeri katıldı.

Millennium Challenge'ın simüle edilmiş savaşçıları ABD ve zalim bir Batı Asya devletiydi. Savaş oyununun himayesinde, büyük bir ABD seferi filosu, Asya devletini işgal etmeye hazırlanmak için Fars Körfezi'ne doğru yola çıktı. Bu çaba, yaygın biçimde, ABD'nin İran ve/veya Irak'a "müdahale" etmeye yönelik askeri hazırlığının önceden bir testi olarak görülüyordu. Batı Asya devleti, emekli bir Deniz Piyadeleri korgenerali olan Paul Van Riper tarafından yönetildi.

ABD'nin sürpriz bir saldırı başlatacağına inanan Van Riper, önce saldırmayı seçti. Emrindeki bilgisayar tarafından üretilen küçük sivil tekneler ve pervaneli uçaklardan oluşan geniş bir sürü, hem bölgedeki ABD askeri üslerine hem de ilerleyen sefer kuvvetlerine karşı bir kamikaze saldırısı için gönderilirken, filoya karada ve denizde mobil fırlatma noktalarından seyir füzeleri ateşlendi. ABD, daha düşman bölgesine ulaşmadan, uçak gemisi ve beraberindeki 16 gemi batırıldı ve 20 bin kurgusal ABD askeri öldürüldü.

İmparatorluk, iki haftalık simülasyonun ikinci gününde, Pearl Harbor'dan daha kötü bir şekilde yenilgiye uğratılmıştı. Bu yüzden Pentagon tatbikatı yeniden başlattı ve ABD'nin zaferine hile karıştırmak için kuralları değiştirmeye başladı. Bir "kontrol grubu" sürekli olarak Van Riper'e kısıtlamalar getirdi. İlk olarak, ordusu, ABD’nin düşmanlarının ne söylediğini yakından izleyebilmesini sağlamak için görevleri koordine etmek ve planlamak için şifrelenmemiş cep telefonları kullanmak zorunda kaldı. Batı Asya devleti, motosiklet habercilerini kullanmayı ve yerel cami minareleri aracılığıyla yayınlanan şifreli mesajları kullanmayı tercih etti.

Bu, Van Riper'ın, ABD’nin saldırısını engellemek için uyguladığı ve savaş oyununun Pentagon tarafından yönetilen hakemleri tarafından engellenen zahmetli, alışılmışın dışında bir taktikti. Bu arada, Düşmanın operasyonlarındaki kısıtlamalar ve talepler daha da çılgınlaştı. Van Riper, kendi tarafının hava savunmasını kapatmak ve düşman kuvvetleri, ABD'nin deniz piyadelerinin ve askerlerinin uçak gemilerinden baskın yapması planlanan simüle edilmiş kumsallardan ve diğer alanlardan uzaklaştırmak zorunda kaldı ve bu da onların taciz edilmeden istila etmelerine izin verdi. Getirilen kısıtlamalar o kadar külfetli ve gülünç hale geldi ki, Van Riper tiksinti duyarak istifa etti.

Millennium Challenge başlangıçta Pentagon şefleri tarafından büyük bir başarı ve İmparatorluğun uçak gemisine bağımlı savaş doktrininin doğrulanması olarak yutturuldu. Bu yüzden Van Riper utanç verici bir şekilde bu çabayı arzu edilen, sahte bir sonuç elde etmek için bilinçli olarak tasarlanmış bir aldatmaca olarak ifşa etti. ABD kuvvetlerinin ya düzgün bir şekilde test edilmemiş ya da yenilgiyle sonuçlandığı açıkça kanıtlanmış stratejilere dayalı olarak savaşa gönderilmesiyle ilgili ciddi endişelerini dile getirdi:

"Kontrol grubunun istediği gibi olacak şekilde yazılmıştı... Serbest oyun, iki taraflı bir oyun yerine... sadece önceden senaryosu yazılmış bir alıştırma haline geldi. Önceden belirlenmiş bir amaçları vardı ve tatbikatı bu amaçla yazdılar... Bundan hiçbir şey öğrenilmedi... Sıkı düşünmeye ve kendini sınamaya istekli olmayan bir kültür, gelecek için iyiye işaret değildir."

Bugün, Ensarullah'ın ABD Donanması'na karşı kazandığı zaferin ışığında, Van Riper'in uyarıları bir kahinin laneti olarak yankılanıyor. Ancak görünen o ki, bir kez daha, emperyal beyin tröstü bu deneyimden hiçbir şey öğrenmedi. İmparatorluğun kalıcı kibirli yanılsamalarıyla alay etmek cazip gelse de, çöküşünün gerçekliği bu kadar büyük olduğunda, uyanık kalmalıyız. Washington'un savaşlarla mücadele etme konusundaki yetersizliği, savaşları kışkırtmaya veya başlatmaya tevessül etmeyeceği anlamına gelmez.

Askeri gazi Lawrence Wilkerson, 2002-2005 yılları arasında ABD Dışişleri Bakanı Colin Powell'ın özel kalem müdürü iken, Tayvan'ı savunmak için İmparatorluğu Çin'le karşı karşıya getiren çok sayıda savaş oyunu tatbikatına nasıl katıldığını ifade etti. Her senaryo, tipik olarak birkaç gün içinde nükleer savaşla sonuçlandı. Bu kaçınılmaz sonucun, Pekin ile her türlü çatışma olasılığını caydırması beklenebilir. Fakat bugün bakıyoruz ki ABD askeri şefleri, endişe verici bir rahatlıkla Çin ile topyekün çatışmayı açıkça tartışıyorlar. Allah hepimizin yardımcısı olsun.

Kudüs Haber Ajansı - KHA