Son zamanlarda, İsrail ordusu tarafından 29 Ekim 1948'de gerçekleştirilen ed-Davayime katliamından kurtulan biriyle sanal bir röportaj yaptım. O sırada on yaşında olan Ebu Bessam, anne babasının ve kardeşinin nasıl öldürüldüğünü, kendisinin nasıl yaralandığını ve zar zor hayatta kaldığını acı dolu ayrıntılarla anlattı. İsrail ordusunun 8. Zırhlı Tugayının yüzlerce Filistinliyi katlettiğini, çocukların kafataslarını sopalarla parçaladığını, içinde insanlar olan evleri havaya uçurduğunu, yaygın tecavüzler gerçekleştirdiğini söylemek yeterli.

Elbette ed-Davayime münferid bir olay değildi, çünkü "İsrail" Gazze Şeridi de dahil olmak üzere hem öncesinde hem de sonrasında başka katliamlar da gerçekleştirdi. Kasım 1956'da Han Yunus ve Refah'ta gerçekleşen katliamlar akla geliyor; ardından 2004'te Refah'ta gerçekleşenler, ardından 2008'in Şubat-Mart aylarında gerçekleşenler, ardından o yılın Aralık ayında "İsrail'in" Kurşun Dökme operasyonu geliyor. (Trajik ve inanılmaz bir şekilde, bu vahşetler "İsrail"in şu anda işlediği soykırımla karşılaştırıldığında sönük kalıyor.)

Mesele şu ki, eğer kişi 7 Ekim 2023'ten önceki son 100 yıl ve daha öncesindeki tarihi düzgün bir şekilde araştırırsa, bu tür haberlere rastlayabilir. Yine de Batılı propagandacılar ve politikacılar, tarihi reddetmeyi tercih ediyor veya daha doğrusu size inandırmak istiyorlar. [Not: 100 yıl ve öncesi- Siyonist projenin Filistin halkını yenmeye çalıştığı ve feci şekilde başarısız olduğu zaman miktarı.]

7 Ekim 2023'te, kahraman Filistin Direnişi Gazze toplama kampından çıktı ve Filistinlilere karşı işlenen onlarca yıllık suçların ardından -İsrail hapishanelerinde tutulan binlerce Filistinli rehineye karşı hala devam eden korkunç işkence eylemleri ve çocuk tutuklulara yönelik cinsel istismar gibi- işgal altındaki topraklara saldırdı. O gün, 2006'dan önce doğmuş olan herhangi bir genç Direniş savaşçısı, Gazze'ye yönelik 17 yıllık bir yıpratıcı ablukanın yanı sıra, 2006'da (Yaz Yağmurları Harekatı ve Sonbahar Bulutları Harekatı), 2008-2009'da (Dökme Kurşun Harekatı), 2012'de (Savunma Sütunu Harekatı), 2014'te (Koruyucu Duvar Harekatı), 2021'de (Duvarların Muhafızı Harekatı) ve 2022'de (Şafak Vakti Harekatı) binlerce kişinin ölümüne, sakatlanmasına ve daha birçok anlatılmamış acıya neden olan acımasız İsrail askeri saldırılarına tanık olmuştu.

Masum sivilleri, özellikle de çocukları hedef alma konusundaki uzun süredir devam eden politikası doğrultusunda, "İsrail" 2008 saldırısını, savaş uçaklarının tonlarca bombayı, yüz binlerce Gazzeli çocuğun okul vardiyaları arasındaki geçiş döneminde sokaklarda olduğu sırada attı. Bu savaşçıların çocuklukları boyunca tanık oldukları dehşeti ancak hayal edebiliriz, daha doğrusu hayal bile edemeyiz; tıpkı Gazzeli çocukların şu anda katlanmakta olduğu cehennemi gerçekten kavrayamadığımız gibi.

O zaman ortaya çıkan soru şu: "İsrail" ne bekliyor?! Ve dünya ne bekliyor? Hamas lideri Yahya Sinvar'ın Haziran 2021'de Vice'a verdiği röportajda belirttiği gibi: "Ses çıkarmadan katledilecek iyi huylu kurbanları mı oynamamız gerekiyor?" "İsrail" Filistinlilere karşı işlediği suçlardan sonsuza kadar sıyrılabileceğine gerçekten inanıyor mu? Filistinlilerin "iyi davranan kurbanları oynamasını" ve gecenin karanlığında sessizce ölmesini mi bekliyor?!

Bir kez daha, uzuvları kopmuş, molozların altında çığlık atan veya tanklar tarafından kasıtlı olarak ezilerek öldürülen aileleri ve arkadaşları için ağlayan çocukların görüntülerini görüyoruz. Hissettikleri ve gördükleri acı tarif edilemez ve herhangi bir insanın dayanabileceğinden çok daha öte. Bu yüzden intikam almak istediklerinde onları ve diğer Filistinlileri suçlamayın. Ve biz onların intikamını almak istediğimizde bizi de suçlamayın. Yarın, kendilerine karşı bu dehşetleri sadistçe ve neşeyle uygulayanlara karşı şehadet operasyonlarına -veya Batı'nın intihar bombalamaları dediği şeye- giriştiklerinde onları suçlamayın.

Bu nedenle, el-Kassam Tugayları sözcüsü Ebu Ubeyde'nin 7 Temmuz'da tugayların saflarını binlerce yeni üyeyle doldurduğunu söylemesi şaşırtıcı değil. Eğer şimdi Gazze'de olsaydım ve hala hayatta ve yetenekli olsaydım, yapacağım ilk şey "İsrail"e karşı Direnişe katılmak olurdu. (Eski Başbakan Ehud Barak ve eski Şin Bet yöneticisi Ami Ayalon gibi İsrailliler bile Filistinlilerin yerinde olsalardı Direnişe katılacaklarını itiraf ettiler.) Ancak bu sefer farklı olan şey, "İsrail"in, kimsenin hayal bile edemeyeceği kadar barbarlık ve insanlık dışı seviyelere inmiş olmasıdır. Bunu yaparken, küresel bir tepkiyi tetikledi ve dünyanın dört bir yanından insanların ona karşı mücadeleye katılmasına yol açtı. Şimdi, kendilerine karşı işlenen vahşet için adalet arayanlar sadece Gazze halkı veya genel olarak Filistinliler değil, aynı zamanda dünya çapında onurlu insanlar. 

Tüm bu suçların ve vahşetin, bu soykırımla sonuçlanmasının, ana akım medyanın onlarca yıldır sahte İsrail anlatısını propaganda edip papağan gibi tekrarlaması ve bu soykırımı desteklemeye devam eden aşağılık politikacılar olmadan mümkün olmayacağı akılda tutulmalıdır. Bu yüzden intikam istendiğinde, bu katliamlara yardım ve yataklık eden herkesten alınmalıdır -politikacılar, propagandacılar, etkili kişiler ve diğerleri. Bunlar arasında Soykırım Joe ve Kanlı Blinken gibi bariz olanlar da vardır; ancak örneğin Gazze'de 2,3 milyon insanın üzerine nükleer bomba atılması çağrısında bulunan Jake Sullivan ("Gazze'de olanların soykırım olduğuna inanmıyoruz") ve Lindsey Graham gibi birçok kişi de vardır. Diğerleri arasında Matt Miller, Nir Muller, Stuart Seldowitz, Michael Rapaport, James Whale & Piers Morgan ve Julia Hartley-Brewer (TalkTV), Dana Bash (CNN) ve daha birçokları vardır. Hepsi bir şekilde kendilerinin yenilmez, dokunulmaz veya ulaşılamaz olduğunu mu düşünüyorlar? Küresel intikam ordusu çalışmaya başladığında, bu aşağılık, kalpsiz, ruhsuz bireylerin kolayca bulunacağını ve Gazze çocuklarına gösterdikleri merhametsizlikle aynı seviyede hesap vereceklerini fark etmiyorlar mı?

Bu adalet biçiminden daha azı artık kabul edilemez.

Kudüs Haber Ajansı - KHA