Hizbullah'ın, Filistin direnişinin Aksa Tufanı Harekâtı'nı başlatmasından bir gün sonra, 8 Ekim'de İsrail rejimine karşı askeri cephe açmasından bu yana; İsrailli liderler Lübnan direniş hareketine karşı defalarca saldırgan açıklamalar yaptılar.

Lübnan direnişinin günlük operasyonları, savaş suçlusu Benjamin Netanyahu ve Yoav Gallant, Bezalel Smotrich, Itamar Ben-Gvir ve diğerleri tarafından uyarılarla karşılandı.

Hatta Lübnan'ın "taş devrine" geri döneceğini bile öne sürdüler, bu tam bir umutsuzluk ve hayal kırıklığı kokan bir açıklama.

Bazıları, "Hizbullah bedel ödemeli ve Hizbullah'ı destekleyen herkes bedelini ödemeli" dedi. 

Diğerleri, "Lübnan'da var olan her şeyi yakacağız" diye uyardı. 

Netanyahu ve ekibi, bu tehditleri hayata geçirmek için İsrailli yerleşimci nüfusun desteğini aldı. 

Çok sayıda arabulucu Beyrut'a girip çıktı ve Lübnanlı yetkililer aracılığıyla Hizbullah'ın İsrail işgaline karşı meşru operasyonlarını durdurması için mesajlar iletti. 

ABD özel elçisi Amos Hochstein en son gezi yapan kişi oldu. Fransa Cumhurbaşkanı'nın Lübnan Özel Temsilcisi Jean-Yves Le Drian da aynı şeyi yaptı.

Türk Dışişleri Bakanı Hakan Fidan, Tel Aviv'in öfkeli olduğunu ve bu kez Lübnan'a karşı topyekûn bir savaşı ciddi olarak düşündüğünü söyleyen diğer isimler arasındaydı. 

"Hizbullah saldırılarını sonlandırın. Elinizden geleni yapın." dediler, hepsi de tanık oldukları şey karşısında sarsılmış halde üst düzey Lübnan hükümet yetkililerine yalvardılar. 

Bu neredeyse dokuz ay önceydi. Şimdi, İsrailli yerleşimciler tam ölçekli bir savaş konusunda eskisi kadar hevesli değiller. Çoğunlukla Hizbullah'tan gördükleri nedeniyle iştahları kayboldu ve ordularının Gazze'deki savaştan yorulduğunu biliyorlar.

İlk günden beri Hizbullah'ın mesajı açık, şeffaf ve tutarlıydı.  Hizbullah'ın üst düzey yetkilileri, "Gazze'deki soykırım durduğunda, askeri operasyonlarımız da duracak" dedi.

Siyonistlerin Lübnan'ı "taş devrine" döndürme tehdidi yeni bir şey değil.

Yeni olan, Hizbullah'ın Siyonist işgali "taş devrine geri döndürme" tehdidinde bulunması ve bu tehdidin sadece bir retorik olmamasıdır. 

Hizbullah komutanı Ebu Talib'in suikasta kurban gitmesinin ardından Lübnan cephesinde yaşananları düşünün; dünya artık Lübnan direnişinin hesaba katılması gereken bir güç olduğunu anlıyor. 

İbranice Kanal 13'e göre, Hizbullah tarafından iki gün içinde ateşlenen birkaç yüz roket, Siyonist rejimin 1948'den beri tanık olmadığı bir şeydi. 

Geçen yıl Temmuz ayında, İsrail güvenlik ajansı Şabak tarafından Netanyahu ve ekibine, işgal altındaki Filistin'de tam ölçekli bir savaşın ilk gününde ortaya çıkacak senaryoya ilişkin bir değerlendirme sunuldu.

"Buna göre, Hizbullah 6 bin roket ateşleyecektir."

Bunlar, bazıları hassas güdümlü olacak füzelerin yanı sıra insansız hava araçlarını da içerecektir. Ateş gücünün boyutu, Demir Kubbe sistemini canlı hafızada görülmeyen bir ölçüde ezecekti. 

Bu sadece ilk gün. 

Kıdemli komutan Ebu Talib'in şehadetinden sonra birkaç yüz füze bu kadar çok hasara yol açmış ve siyonistleri çileden çıkarmışsa, bir günde 6 bin füze neye mal olur? 

Şabak'a göre, Siyonist işgalin varlığı için çok önemli olan elektrik santrallerini, tren istasyonlarını, Demir Kubbe bataryalarını ve diğer altyapıyı yok edecekti.

Elektrik olmaması, internet olmaması, iletişim eksikliği ve her zamanki gibi daha fazla iş olmaması anlamına gelir. 

İsrailliler, Hizbullah'ın 500 kilogramlık savaş başlıklı hassas füzeleri ve bin 500 kilogramlık diğerleri hakkında konuşuyorlar. 

Bunlar, bir mahalleyi kökünden söküp alt üst edebilecek veya bir tren istasyonuna inebilecek ve 200 kilometrekarelik bir yarıçap içinde duran hiçbir şeyi ıskalamayacak füzelerdir. 

Siyonistlerin Lübnan'a karşı topyekûn bir savaş başlatmadan önce bin türlü hesap yapmaları gerekiyor. 

Üç kamp topyekûn bir savaş peşinde değil. Üçünün de bunun için farklı nedenleri var. 

Siyonistler Hizbullah'ın askeri yeteneklerini ve insan gücünü biliyorlar. 7 Ekim'den önce Tel Aviv, topyekün bir savaşı düşünmeden önce en az 15 yıl bekledi. 

Bu, Suriye'de DAEŞ teröristlerine karşı savaşan ve paha biçilmez savaş taktikleri kazanmış olan bilinmeyen sayıda Hizbullah askerinin o zamana kadar emekli olması içindi. 

Daha da kötüsü, son sekiz aydır Hizbullah askerleri sırayla Lübnan sınırına geldi ve en sofistike operasyonlardan bazılarını yürüttü.

Bin kişi birkaç haftalığına cepheye gider, yeni silahlar ve düşmanın taktikleri konusunda deneyim kazanır, geri çekilir ve bin kişi daha onların yerini alır. 

Hizbullah, elindeki silahların sadece bir kısmını sergiledi. Siyonistlerin hava üstünlüğü artık yok. Denklem son sekiz ayda değişti. 

Hizbullah, Hermes 900 insansız hava aracını kaç kez düşürdü? Hiç kimse hangi uçaksavar savunma sisteminin kullanıldığını bilmiyor.  

Bu askerlerin, Siyonist ordunun Lübnan sınırının diğer tarafında 40 kilometreye kadar nasıl faaliyet gösterdiğini öğrenmeleri uzak bir zaman değildir. 

Hizbullah'ın şehitleri, Lübnan direnişinin kısmi ihmalinin bir sonucu değil; İsrail askerleri saklanmaya devam ederken, açığa çıktıklarının tamamen farkında olarak Lübnan sınırında faaliyet göstermelerinin bir sonucudur.

Tel Aviv'in diğer birçok sorunu arasında kara kuvvetlerinin Lübnan sınırını geçememesi de var. Hizbullah Genel Sekreteri, yüz binden fazla askerin direniş saflarına katıldığını söylüyor. Ancak kaynaklar bu sayının çeyrek milyonu aştığını söylüyor. 

Hizbullah lideri Seyyid Hasan Nasrallah da işgal altındaki Filistin'de Hizbullah'ın silahlarının ulaşamayacağı tek bir nokta olmadığına dikkat çekti. 

Lübnan cephesini sakinleştirmeye çalışan ikinci taraf ise Amerika Birleşik Devletleri'dir. Hochstein, savaş alanını sakinleştirmeye çalışmak için Washington'dan gönderildi. 

Başarısızlığına rağmen, ABD, topyekün bir savaşın, Fars Körfezi'ne dağılmış her Amerikan askeri üssünü bombardıman riskine sokacağının farkındadır. 

Bu savaştan kaçınmak isteyen üçüncü taraf ise Direniş Ekseni ve özellikle Hizbullah'tır; çünkü böyle bir tırmanış odağı Gazze'den uzaklaştıracaktır. 

Bu, Gazze'deki ABD destekli soykırımın, açlıktan ölen ve diri diri yakılan Filistinli kadın ve çocuklara yönelik katliamların ölçeğini genişletmesine olanak sağlayacaktır. 

Hizbullah, Siyonist düşmanla yüzleşmekten korkmuyor. Lübnan direnişi bu varlığı "Taş Devri"ne geri götürebilir ve böyle bir savaşın patlak vermesi durumunda Irak, Yemen ve İran İslam Cumhuriyeti'ndeki direnişin desteğini alacaktır.

Kudüs Haber Ajansı - KHA