Ben bu satırları yazarken, Refah'ın bir kısmı cehennem alevleri içinde kıvranıyor... Hieronymous Bosch bugün hayatta ve çalışıyor olsaydı, Gazze'de olup bitenleri göz önünde bulundurarak "Cehennem"i nasıl tasvir ederdi? 

Ve eğer yapsaydı, resmi bu gerçeğin hakkını verir miydi? Refah, Gazze Şeridi'nin Siyonist varlık tarafından henüz tahrip edilmemiş son bölgesiydi. Birçok ülke Refah'a saldırmaması için siyonist oluşuma çağrıda bulundu, ancak sonuç alamadı. Çünkü siyonist varlık hiç kimseye ve hiçbir şeye aldırış etmez, hiç kimseye ve hiçbir şeye saygı duymaz ve herkesin ve her şeyin üstündedir. Bu kendi başına bir sapmadır.

Hesaplamalarla çoğalan bir Batı sömürge karakolu olarak başlayan şey, bir ölüm makinesine dönüştü. Öyle ki, şimdi kendi ölümünü bile hızlandırıyor (yeterince hızlı olmasa da). Norman Finkelstein'ın bu olağanüstü röportajda belirttiği gibi: "'İsrail' artık sadece bölgelerin değil, gezegenin de hayatta kalmasının tehlikede olduğu çılgın bir yere ulaştı." 

Tarih kitaplarına geçecek büyük ve ÇIPLAK soru (eğer insanlık Siyonist varlığın planlarından kurtulursa) şudur: Dünyanın geri kalanı neden soykırımı durduramadı? "Batı" (Anglofon dünyası ve Avrupa) bu sorunun dışında tutulabilir; çünkü onların bu yerleşimci karakolu, çağdaş Batı dünyasının özünü özetliyor - ahlakı, ilkeleri, hedefleri... 500 yıllık açgözlülüğün, ikiyüzlülüğün, kibrin, sömürünün, yağmacılığın, ırkçılığın, sömürgeciliğin ve soykırımın zirvesini ifade ediyor.

Ya dünyanın geri kalanı? 

Filistinliler, "İsrail Devleti"nin kurulmasından bu yana hayatları için savaşıyorlar; sayısız ölüme ve tarif edilemez acılara rağmen, ruhları yaşamaya devam ediyor. Yemen şu anda bu savaşın içinde ve bunu ortak mücadeleleri olarak görüyor. Batı Asya'daki tüm Direniş Ekseni, Siyonist suçlara karşı koymak için elinden geleni yapıyor. İran'ın misillemesi Filistinlilerin ve Direniş Ekseni'nin moralini yükseltti ve Batı Asya'daki paradigmayı değiştirdi.

Güney Afrika, Uluslararası Adalet Divanı'ndaki davasıyla elinden geleni yapmaya çalışıyor ve ek cezai işlemler aramaya devam ediyor. Kolombiya "İsrail" ile bağlarını kopardı ve Nikaragua, Almanya'yı UAD'de soykırıma yardım ve yataklık etmekle suçladı. Rusya, Ukrayna'daki "öteki savaşta" Nazizm'e karşı verdiği savaşın yanı sıra, çok kutuplu bir dünyanın yaratılmasına öncülük ediyor; ve hem Rusya hem de Çin, diğer birçok ulusla birlikte soykırımı kınıyor. BM üyesi 193 devletten 143'ü Filistin devletini tanımak için oy kullandı... Dünyanın her yerinde, üniversite öğrencileri ve diğer gençler nihayet soykırımı protesto etmeye başladılar...

Küresel Çoğunluk – gezegenin % 88'i – soykırımı doğrudan ve dolaylı olarak destekleyen ve hatta meşrulaştıran azınlığa – İmparatorluğa ve Avrupa'daki vasallara – karşı çıkıyor. Ve yine de katliamlar devam ediyor.

Kuşkusuz, Küresel Çoğunluğun - gezegenin % 88'inin - soykırımı sona erdirme konusundaki bu başarısızlığı şu sözlerle haklı çıkarmaya çalışılabilir: "Bu BİZİM savaşımız değil; kendi çatışmalarımızla ve uluslarımıza yönelik tehditlerle uğraşıyoruz", "Siyonistlerin nükleer silahları var ve köşeye sıkıştıklarında bunları bize karşı kullanacaklar", "bunu Üçüncü Dünya Savaşı'na tırmandıramayız", "dünya ekonomisinin tepesindeki insanlar siyonisttir", "doğrudan müdahil olacak uluslararası yasal yapılara sahip değiliz", "ekonomik sonuçları düşünmek zorundayız",  "Siyonist varlık kendini yıpratıyor ve kendini yapıyor, sadece sabırlı olmalıyız", "yeni ve daha adil bir BM oluşturmak zaman alacak", "-... için 'yeni bir dünya düzenini' beklemeliyiz"

Ve... yinee... katliamlar devam ediyor. 

Gelecekte bir noktada – eğer gezegen hala var olursa – ya Siyonist planın öngördüğü gibi, Filistinlilerin tamamı ya da çoğu katledilecek ve geri kalanı kovulacak... VEYA... Siyonist ordu ve Siyonist toplum, Direniş Ekseni tarafından uygulanan yıpratma stratejisi ve Filistinlilerin kendilerinin tahammül ruhu (ki bunu hesaplanamayacak kadar ağır bir bedelle ödemiş olacaklar) onları yıpratmış olacaklar. İkinci durumda, bu zafer Direniş’in olacak - sadece onların! Ben de dahil olmak üzere "Dünyanın Geri Kalanı", vicdanında bir yara iziyle yaşamak zorunda kalacak.

Bu arada... 

Şimdi, her an, masum insanlar acımasızca ölüyor. Tabii, şimdilik "sadece Filistinliler". 

Bunun hepimize karşı bir savaş, insanlığa karşı bir savaş, etik sorumluluk ile barbarlık arasında bir mücadele olduğunu anlamayanlar kendilerini kandırıyorlar ve nihayetinde çözümleri engelliyorlar. Gazze'deki soykırım, daha büyük bir gündemin sadece "görünen kısmı"dır. Siyonist varlığın sadece bir sömürge ileri karakolu olduğunu unutmamalıyız – ya da daha çağdaş bir formülasyonla ifade etmek gerekirse: "İmparatorluğun Batı Asya'daki uçak gemisi". (Ve daha önceki bir makalede yazdığım gibi, bu sömürgeci "varlık" şimdi kendisini Yahudi inancına sahip insanlar için de bir lanet olarak gösteriyor.)

Bugünlerde Netanyahu ile Biden arasında Refah'ın bir "kırmızı çizgi" olduğu konusunda tartışmalar yaşanıyor – ancak bunlar sadece görünüş için bir tiyatro. On iki ABD'li Cumhuriyetçi senatörün, Uluslararası Ceza Mahkemesi üyelerini, Netanyahu, Gallant ve İsrail İşgal Kuvvetleri (IOF) Genelkurmay Başkanı Herzi Halevi gibi isimler hakkında savaş suçlarından tutuklama emri çıkarılması halinde "ağır yaptırımlarla" tehdit ettiği bildiriliyor – bu "sadece İsrail'in egemenliğine değil, ABD'nin egemenliğine de bir tehdit" olarak yorumlanacak. 

Siyonist varlığın imparatorluğa komuta etmesi fikri saçmadır ve her zamanki gibi İmparatorluğun gerçek güçlerinden bir sapmadır. Bu "tüm gündem" ile başa çıkmadan Yeni Dünya'nın doğuşuna devam edemeyeceğiz... ve etik sorumluluk ile barbarlık arasındaki seçimde yer alan her şeyi anlamadan.

Öyle... şimdi nasıl içtenlikle "İnsanlığın Geleceği"nden bahsedebiliriz? 

Şimdi pragmatik olarak bile "gelecekteki Çok Kutuplu Dünya"dan nasıl bahsedebiliriz - çeşitli, özgür ve egemen ulusların daha adil bir dünyası... İnsanlığımızla ilgili en acil ve temel soru sadece ele alınıp, resmi bir şekilde formüle bile edilemiyorken üstelik? 

Çürüyen tek kutuplu bir dünyadan geçip yeni, çok kutuplu bir dünya inşa etmeye başladığımızda insanlığımızın ve empatimizin bunda nasıl bir yeri olacağı sorusu ortaya çıkıyor. Ortak bir amacımız var mı? Felsefi ve manevi kaynaklarımız nelerdir? En yüksek değerlerimiz nelerdir ve bunları toplumlarımızda nasıl yüceltiriz? Ve... Günümüzde kültürün rolü nedir?

Hepimizin hayatta kaldığı belli bir noktada, Filistinliler ve Direniş Ekseni mücadelelerinde zafer kazandığında, dünya için en önemli dersleri alacak olanlar ONLAR olacaktır. 

Ve umarım hepimiz onlardan bir şeyler öğrenebiliriz... sadece gelecekteki soykırımlardan ve barbarlığa düşüşten nasıl kaçınılacağı konusunda değil, aynı zamanda insanlığa nasıl daha fazla odaklanılacağı konusunda.

Dolarsızlaşma hayati önem taşıyor ama yeterli değil... dekolonizasyon da gereklidir 

Zihinler dünyanın her yerinde sömürgeleştirildi. Gerçekten egemen uluslardan oluşan çok kutuplu bir dünyanın doğması için, modern Batı'nın sömürgecileri ve casusları tarafından enfekte olmasına izin verdiği ırkçılığın, sömürgeciliğin, neoliberalizmin, teknofilinin ve kültürel yıkımın son kalıntılarını da atması gerekecek.  

Başlangıç olarak... BRICS+ gibi asil örgütler bir sonraki zirveleri için yeni bir kategori açabilir mi? Adil ticaret, ekonomik işbirliği, gelişmiş lojistik, ortak güvenlik, faydalı teknolojik gelişmeler vb. gibi tüm önemli konuların yanı sıra – hatta belki de daha önce – ele alınması gereken vazgeçilmez felsefi, etik ve medeniyet konuları vardır. Kültürel, sosyal ve manevi konular "ikinci planda" bırakılmamalı... çünkü bunlar adil bir toplumun temelini oluşturur.

Bugün dünyamızın durumu göz önüne alındığında, insanlığın korunması her şeyden önemli olmalıdır. 

"Filistin metaforu, gerçek Filistin'inden daha güçlüdür."    – Mahmud Derviş 

"İnsan varoluşunun gizemi sadece hayatta kalmakta değil, uğruna yaşayacak bir şey bulmakta yatar."   – Fyodor Dostoyevski