Bölgedeki Direniş Ekseni güçlerinin Suriye'deki varlığı, birkaç yıldır ülkenin doğusundan batısına ABD ve İsrail saldırılarına karşı savunmasız kaldı. ABD, Şam'ın önemli bir bağlantı oynadığı Tahran-Beyrut ekseni boyunca uzanan iletişim yollarını sürekli olarak bozmaya çalıştı. 

2017'den başlayarak, IŞİD'i bu kilit sınır kapısından çıkardıktan sonra, Direniş Ekseni, hayati önem taşıyan El-Kaim-Elbukemal yolundan araçların geçişini güvence altına aldı ve Suriye'nin doğusunda etkili bir şekilde angajman kuralları belirleyerek Washington'un taktiksel esnekliğini ve hakimiyetini kademeli olarak sınırladı. Bu, stratejik açıdan önemli bir gelişmeydi – Fırat Nehri'nin batısında, Suriye'nin uzak güneydoğusunda bir dayanak noktası sağlamak, direnişteki hem devlet hem de devlet dışı aktörler için gerekli olmaya devam ediyor.

Taktiksel yaklaşımda bir değişim 

Filistin direnişinin geçen Ekim ayındaki Aksa Tufanı Operasyonu'ndan bu yana, Suriye'nin doğusunda sahada birçok yeni değişim ortaya çıktı. Irak'ın hem Suriye hem de Irak'taki ABD üslerini hedef alan direniş faaliyetlerindeki artışla birlikte, Şubat ayı başlarında Ketaib Hizbullah'ın operasyonlarını geçici olarak askıya almasıyla aynı zamana denk gelen bir tür geçici barış ortaya çıktı. 

Bu dönemde, direniş güçleri, konumlarını sağlamlaştıran yeni ilerlemeler elde ettiler; çünkü öncelikle Washington yeni saha gerçeklerini isteksizce kabul etmek zorunda kaldı.

ABD, Irak direnişini hedef alan "misilleme" saldırıları düzenlemeye devam etse de ve birçokları için bir ölçüde barışı yeniden tesis etmiş gibi görünse de, bu önemli tavizlerle geldi. 

The Cradle'ın elde ettiği bilgilere göre, direniş grupları bu görece sakin dönemde sadece daha belirgin bir askeri ve siyasi duruş oluşturmakla kalmadı, aynı zamanda ABD'yi sahada önemli kayıpları kabul etmeye zorladı.

Kısacası, Washington sadece bölgesel direniş güçlerine karşı provokatif operasyonlarından geri adım atmakla kalmadı; aynı zamanda Tel Aviv de aynı şekilde Suriye'nin doğusunda Lübnan Hizbullah'ına bağlı savaşçılara suikast düzenlemek için daha fazla baskın düzenleme konusunda isteksizlik gösterdi.

İsrail'in geri çekilmesi tek taraflı bir karar değil, ABD'nin bu riskleri yeniden ayarlamasının bir sonucudur. İşgal ordusu, Amerika'nın yeşil ışığı ve istihbarat verileri olmadan operasyonlara başlayamaz ve Washington şu anda İsrail'in ABD'yi Suriye ve Irak'taki bataklığın daha derinlerine çekecek eylemlerini örtbas etme konusunda isteksiz. Ayrıca, ABD üslerine ve işgal altındaki Suriye petrol sahalarına yönelik daha fazla direniş saldırısından kaçınmaya çalışıyor, özellikle de hedeflenen mühimmatlardan doğrudan darbeler aldığı şu anda.

Irak direnişinin İsrail'in kilit limanlarını doğrudan hedef alması da önemsiz değil. Tel Aviv, Gazze'de tek bir cephede kazanamayacağı bir çatışmaya sekiz ay kala daha fazla askeri cephe açmayı göze alamaz.

Doğu Suriye'de angajman kuralları

Suriye'nin doğusundaki angajman kuralları, ülkenin batı ve orta bölgelerindeki etkileşimleri yöneten ve esas olarak Şam'ın yanı sıra İsrail varlığını ve Direniş Ekseni güçlerini içeren çatışmaları düzenleyen kurallardan farklıdır.

Doğuda, direniş güçlerine karşı ana muhalefet, yasadışı ABD askeri işgali ve Kürt müttefikleridir. 

Fırat Nehri boyunca Irak'ın el-Kaim sınır kapısına bitişik olan Elbukemal'e kadar uzanan bu bölge, 2017'de kurulan Direniş Ekseni için stratejik bir dayanak noktası oluşturuyor. Bu, direniş güçleri, Suriye ordusu ve Rus müttefikleri tarafından yönetilen üç aşamalı bir dizi saldırı olan "Büyük Şafak" operasyonları sırasında başarıldı.

Bu operasyonlar, Suriye ve Irak direniş güçlerinin El-Kaim sınır kapısına ulaşmasını ve güvenliğini sağlamasını sağladı ve iki ülkeyi 2011'den bu yana ilk kez etkili bir şekilde yeniden birbirine bağladı ve bu da Direniş'e yeni bir taktik avantajlar dünyası sundu.

Tahran-Beyrut yolu olarak bilinen bu rotanın kurulması, ABD ve İsrailliler tarafından İran ile Akdeniz arasındaki ilişkileri ve rotaları koparma hedeflerine yönelik stratejik bir jeopolitik gerileme olarak algılandı. Buna karşılık Washington, baskınlar ve baskılar yoluyla ve IŞİD hücrelerinin ve diğer militan grupların saldırılarını destekleyerek, direniş güçlerinin konumlarını sağlamlaştırmasını ve istikrarı sağlamasını engellemeyi amaçlayan bu bölgeyi istikrarsızlaştırma çabalarını yoğunlaştırdı.

Bu gerilimler, ABD'nin Kerkük'teki güçlerinin Irak direnişine atfedilen bir roket saldırısında hedef alındığını iddia etmesinin ardından 2019'un sonlarına ve 2020'nin başlarına doğru önemli ölçüde tırmanacaktı.

Washington, kışkırtıcı bir şekilde, El-Kaim'deki bir Irak direniş grubuna ağır saldırılar düzenleyerek, İran Kudüs Gücü Komutanı General Kasım Süleymani'ye ve Irak Halk Seferberlik Birlikleri (HSB) Başkan Yardımcısı Ebu Mehdi el-Mühendis'e yönelik suikastların hemen ardından düzenlenen bir operasyonda en az elli savaşçıyı öldürerek karşılık verdi.

ABD'nin bu sebepsiz tırmanışının temel hedeflerinden biri, direnişin bağlantı projesini önlemek, özellikle de hem ABD varlığını hem de İsrail'in güvenliğini tehdit ettiği düşünülen Tahran-Bağdat-Şam-Beyrut arasındaki iletişim yollarını kesmekti.

Direniş güçleri, bu yılın başlarında Aynu’l-Esed hava üssüne yapılan saldırının ardından, füzeler ve insansız hava araçları kullanarak ABD askeri üslerini hedef almayı yoğunlaştırmaya yöneldi; geçiş yollarını Washington destekli terör gruplarına karşı korumak için Suriye Çölü'nde çok sayıda operasyon düzenledi ve Suriye-Ürdün-Irak sınır kavşağının yakınında bulunan et-Tenf'taki ABD işgal üssü çevresinde koruyucu önlemler aldı.

Bu koordineli çabalar sayesinde, Direniş Ekseni yeni angajman kuralları dayattı ve Elbukemal ve El-Kaim'deki eylemlerini ABD üslerine karşı önemli misilleme saldırılarıyla ilişkilendirerek teraziyi etkili bir şekilde dengeledi. 

Bu yaklaşım, ABD'nin doğrudan askeri angajmanlarında gözle görülür bir azalmaya yol açtı – bu, ilginç ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde, hem Suriye hem de Irak'ta sızma girişiminde bulunan IŞİD hücrelerinde bir artışla aynı zamana denk geldi.

Bu durum, Irak direnişi, kısmen Gazze Şeridi'ndeki Filistin direnişiyle dayanışma içinde, hem Suriye hem de Irak'taki ABD birliklerine karşı operasyonlarını artırana kadar devam etti.

Batı Asya'nın yeni gerçekliği

7 Ekim olaylarından önceki angajman kuralları ile ABD üslerinin hedef alınmasını takip eden kurallar arasında, özellikle Irak direniş operasyonlarının Amerikan caydırıcılık stratejisinin kırılganlıklarını göstermesinden sonra önemli değişiklikler meydana geldi. 

Yasadışı ABD üslerinin sadece Suriye ve Irak'ta değil, Ürdün'e kadar uzanan bir alanda da güvensiz olduğu ortaya çıktı. Direniş operasyonlarının sonuçları şu şekilde özetlenebilir:

Direniş Ekseni, Washington'un bir zamanlar kendi ayak basma alanı olarak gördüğü bölgelerde kara varlığını başarıyla kurdu ve güçlendirdi ve askeri, ekonomik ve siyasi alanlarda uzun vadeli direniş hedeflerine fayda sağlayan fiili bir ateşkes sağladı. 

Sonuç olarak, direniş birlikleri artık Suriye Çölü'nün derinliklerinde ABD destekli IŞİD hücrelerinin kalıntılarını daha etkili bir şekilde takip ediyor. Bu terör hücreleri, sürekli yıkıcı operasyonlar yürütüyor olsalar da, artık stratejik bir tehdit olarak görülmüyorlar.

Direniş Ekseni'nin çabaları artık daha etkili bir şekilde ana cephede, İsrail'e karşı, oradaki Filistin direnişini desteklemek için yoğunlaşabilir. ABD ile angajman kuralları güçlendirildi ve ABD'nin Batı Asya'daki varlığına daha zorlu bir meydan okuma oluşturma planlarıyla gelecek aşamalarda daha da geliştirilmeye hazırlanıyor.

Kudüs Haber Ajansı - KHA