7 Ekim'den önce, Ivy Üniversitesi Öğrencilerinin Amerika Birleşik Devletleri'nde amansız ve cesur protestolar başlatacağını ve ABD'li bir muvazzaf havacının "özgür Filistin" diye bağırarak kendini diri diri yakacağını tahmin eden biri olsaydı, klinik olarak deli olarak kabul edilirdi. Yine de, işte bu noktadayız, İsrail'in Gazze'deki soykırımının üzerinden 6 aydan fazla bir süre geçti ve küresel dayanışma kampanyası tırmandı. 

Filistin dayanışma hareketleri Batı'da her zaman var olmuştur. Filistin yanlısı duygular Avrupa kıtasında Kuzey Amerika'dan daha fazla duyulurken, kolektif Batı'daki rejimleri üzerindeki kamuoyu baskısının yepyeni zirvelere ulaştığını söylemek doğru olur. 

17 Nisan sabahı saat 4 civarında, Columbia Üniversitesi'nden öğrenciler, üniversitenin Siyonist rejimle bağları olan şirketlerle bağlarını koparmalarını talep ederek kampüslerinin ortasına çadırlar kurdular. Yetkililer, kampı sona erdirmek amacıyla öğrencilere saldırmış ve yaklaşık 100 tutuklamayla sonuçlanmış olsa da, baskı eylemi, yalnızca ülke çapında ve diğer Ivy League üniversitelerinde protesto hareketini tırmandıran bir dizi olayı tetikledi.

Beklendiği gibi, ABD ve Batılı şirket medyası, protestocuların "terörizmin destekçileri" olduğunu kanıtlamaya çalışmak için fazla mesai yaptı ve bir "silah haline getirilmiş anti-semitizm" örneğini sundu. Hatta bazı şirket medya kuruluşları, öğrenci protestolarının arkasında Hizbullah, Hamas ve Ensarullah'ın olduğunu öne sürmeye çalıştı. Siyonist aşırılık yanlıları, her zamanki gibi, Yahudi olarak zulüm gördüklerini ima etmek için en gülünç örneklere umutsuzca sarılarak kurbanı oynamaya çalıştılar. Ne var ki, geçmişte bu tür taktiklerin işe yaramasına rağmen, Apartheid ve Gazze'de devam eden soykırım taraftarlarından gelen bu zayıf argümanlar göstericileri caydırmayı başaramadı. Yahudi öğrencilerin ABD'deki üniversite kampüslerindeki protesto hareketlerinde öne çıktığı ve hatta "İsrail'in" Gazze'ye karşı savaşına karşı tutumları nedeniyle yetkililer tarafından tutuklandıkları açıkça görülüyor.

Oldukça dikkat çekici olan şey, bu son öğrenci protestolarının ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki daha da büyük halk gösterilerinin yalnızca sürekli değil, aynı zamanda bazı durumlarda tırmanıyor olmasıdır. Çoğunluğu gençlerden oluşan bu kadar büyük birliğin, hükümetlerinin denizaşırı savaş suçlarına verdiği desteği protesto etmeye bu kadar inanılmaz derecede bağlı olabileceği ve birkaç ay sonra durmayacakları fikri, büyük bir değişimin göstergesidir.

Filistin bu çağın en büyük ahlaki sorunu haline geldi ve genç nesiller tarafından kolektif insanlığımızın bir sınavı olarak görülüyor. İnsanların meseleye bakış açısı, köleliğin eşdeğerine karşı bir mücadele veriyor olmalarıdır. Washington DC'deki İsrail büyükelçiliği önünde kendini ateşe veren 25 yaşındaki aktif görevli hava kuvvetleri mensubu Aaron Bushnell, ölümünden önce Facebook hesabında şunları yazmıştı: "Birçoğumuz kendimize şu soruyu sormayı severiz: 'Kölelik sırasında hayatta olsaydım ne yapardım? Ya da apartheid zamanında? Ülkem soykırım yapıyor olsaydı ne yapardım?' Cevap; tepkini şimdi verebilirsin. Hemen şimdi."

Bu yaşananların gösterdiği şey, özellikle ABD'de ve aynı zamanda Batı Dünyasında genç insanların düşüncelerinde büyük bir değişimdir. Bunun, genç insanlar üzerinde en büyük etkiye sahip olan bir dizi büyük değişiklikle açıklanabileceğine inanıyorum. Bunlardan ilki ve en bariz olanı, Gazze'deki bu soykırımı tüm dünyaya canlı olarak yayınlanan ve dolayısıyla inkar edilemez kılan ilk soykırım haline getiren sosyal medya çağıdır. Ayrıca, sosyal medya, dünyanın dört bir yanındaki insanlarla ağ kurmada büyük bir ilerlemeye izin verdi ve yabancı ülkelerdeki sıradan insanların, aradaki herhangi bir kurumsal yayıncının müdahalesi olmadan, mücadelelerini ve inançlarını dünyanın her köşesine iletmelerine izin verdi. Filistin savunuculuğu söz konusu olduğunda, sosyal medya Batı'da eğitim ve örgütlenmede en önemli rolü oynadı, bu yüzden ABD hükümeti TikTok'u yasaklamak için çalışıyor.

Gençlerin düşüncelerindeki değişimin arkasındaki ikinci neden, kişisel yaşamlarında refah için sahip oldukları beklentilerdir. Her ne kadar eski nesiller geçimlerini sağlamak için çalışmak zorunda kalsalar ve emekçilerin mücadeleleri baltalanmasa da, genç nesiller uğruna çabalayacakları istikrarlı bir gelecekleri olmadığını görüyorlar. Batılı rejimler kendi vatandaşlarını finansal olarak mahvetti, çünkü esasen her Batılı ülke bir dizi felç edici yaşam maliyeti krizinin pençesinde. "Amerikan rüyası" fikri, çok çalışmak ve bir ev, araba sahibi olmak, tatil yapmak ve bir aile kurmak için en azından ABD gibi ülkelerdeki insanların büyük bir kısmı için makul olsa da, artık durum böyle değil. Gençler, çoğu zaman dairelerinin kirasını bile ödemekte zorlanırken, birçoğu ya birkaç akılsızca karar ya da öğrenci kredisi ile ilişkili borca saplanmış durumda. 

Bunun da ötesinde, her şey daha da pahalılaşıyor, enflasyona ayak uydurmak zor, faiz oranları tavan yapıyor ve işçi sınıfına yüklenen ekonomik yükler konusunda nesiller arası bir sorun var. Gençler herhangi bir umut yokmuş gibi hissediyorlar ve yozlaşmış liderlerine kızıyorlar ve dikkatlerini, temel ihtiyaçlarını yurt içinde karşılayamayan hükümetlerin neden vergi gelirlerini sonsuz savaşları finanse etmek için kullandıklarına giderek daha fazla çevirmeye başlıyorlar.

Bu bulmacanın bir diğer parçası da gençlerin ırkçılık, ayrımcılık ve azınlık topluluklarına yönelik zulüm konularına karşı duyarlılığının artmasıdır. Liberal kuruluşun kolektif Batı'da başarısız olduğu nokta, gençler arasındaki bu daha kapsayıcı ve ırkçılık karşıtı eğilime oynamaya karar vermesidir. ABD'deki Demokrat Parti örneğinde olduğu gibi; kimlik siyasetinden bir taban oluşturmak için büyük çaba harcadı. Kimlik siyaseti, herhangi bir sınıfsal unsurdan yoksun ve özellikle performatif eylemlere yönelmiş olsa da, savunduğu topluluklar için somut değişiklikler yaratmak konusunda çok az alana sahiptir.

Liberal düzen, ırkçılık karşıtlığını vaaz etti ve erdem, bu tür değerlerin bir sonucu olarak yükselecek olan daha devrimci hareketleri kontrol edebileceklerine inanarak ne kadar kapsayıcı olduklarının sinyalini verdi. Bu nedenle, George Floyd'un polis tarafından öldürülmesine tepki olarak Black Lives Matter protestoları patlak verdiğinde, Demokrat Parti, Batı'nın birçok şirketi ve hayırseveri ile birlikte, halkı sokaklara dökmeye iten gerçek öfkeyi silahlandırmaya başladılar, protestolar durduğunda halkın meşru taleplerinin de duracağına inandılar. Bu durumda, birçok yönden başarılı oldular ve Black Lives Matter'ı bankalara ve şirketlere yapıştırdılar ve bu ifadeyi - hareketin kendisi - Sağa karşı bir kültür savaşına fayda sağlayacak bir tür ifadeye dönüştürdüler.

Ancak Gazze'deki soykırım başladığında, özellikle de 2021 Gazze savaşı sırasında Filistin'e yönelik farkındalığın artmasından sonra, bu kuruluş stratejisi hızla çöktü. Birdenbire, liderlerine eşitlik ve temsil için çalıştıkları söylenen, ayrımcılık karşıtı duruşlarında haklı oldukları söylenen bu genç insanlar, Filistin'in yerli halkına soykırım uygulamak için ırkçı bir yerleşimci-sömürgeci apartheid rejimini destekleyen bir müessese ile karşı karşıya kaldılar. Açıkça görülüyor ki, kimlik siyasetinin ırkçılık karşıtı yaklaşımını benimseyenler aniden ahlaki bir öfkeyle karşı karşıya kaldılar ve Filistinlilerin etnik üstünlükçüler tarafından toplu olarak katledilmesine karşı çıktılar. 

Filistinliler için ateşkes ve eşit insan hakları çağrısında bulunan bir soykırım karşıtı hareket olarak başlayan şey, şimdi ABD müesses nizamını büyük ölçüde korkutuyor. Şu anda kendi kendilerine düşünüyorlar; eğer bu gençler Filistin davasına, tutuklanmayı göze alacak ve potansiyel olarak gelecekteki kariyerlerini riske atacak kadar bağlılarsa, gelecekte kendi ülkelerinde değişiklik yapmak için bir hareket oluşursa ne yapmaya istekli olacaklar? Bu muhtemelen devrimci bir dönemin başlangıcıdır ve ona ilham veren Filistin halkının kararlılığıydı. Filistin kurtuluş mücadelesinde gençler gerçek bir dayanışma gösterisi içinde kendi mücadelelerini ifade ediyorlar.

Kudüs Haber Ajansı - KHA