Gerçeklikten kopuk, Batılı ekranlarda sarsılan bir görüntü girdabının ortasında, 'gerçek'lere dair biraz konuşmak gerekiyor.

Birincisi, İsrailliler ve dostları tarafından ortaya atılan hava savunmasının zafer iddiaları (yani "yüzde 99 vurma") ne olursa olsun, İsrail ve ABD gerçeği biliyor: İran'ın füzeleri İsrail'in en hassas ve en çok savunulan iki hava üssüne ve bölgesine doğrudan girebildi.

Abartılı propaganda, Batı'nın sağlı-sollu yumruklar savurarak sergilediği kör döğüşünü yansıtıyor. Ukrayna'daki Batı hava savunma sistemlerinin bir fiyasko olduğu herkes tarafından biliniyor. İran'ın füze yeteneklerinin güneydeki Nevatim Hava Üssü'nde bulunan en yüksek hava savunma konsantrasyonunu ihlal edebileceği kabul edilirse, Batı'nın dünya çapındaki savunma duruşu üzerindeki etkileri korkunçtur.

İkincisi, sözde 'saldırının' bir saldırı değil, yeni stratejik denklemi ortaya koymak için bir mesaj olduğunu biliyorlar: İsrail'in İran'a veya personeline yönelik herhangi bir saldırısı, İran'ın "İsrail"den intikam almasıyla sonuçlanacaktır. Bu, Direniş Cepheleri'nin stratejisinde bir dönüşüme işaret ediyor: Şimdiye kadar, devletlerin kesinlikle arka planda kaldığı, birlikte hareket eden birimlerden oluşuyordu.

Şimdi devlet dışı aktörlerin birliği aktif olmaya devam ederken, İran ve "İsrail" doğrudan karşı karşıya geliyorlar. Bu yeni bir aşamadır. Ve "İsrail"e karşı bir Altıncı Cephe açılmıştır.

Üçüncü unsur ise, Netanyahu'nun yirmi yıldır ABD'yi İran'a karşı "İsrail" ile savaşa çekmeye çalışıyor olması (her ne kadar birbirini izleyen ABD Başkanları bu tehlikeli ihtimali reddetse de).

Dördüncü gerçek, İran'ın nükleer programının dokunulmaz, dağlık iç kısımların derinliklerinde gizlenmiş olmasıdır. İsrail eski Başbakanı Ehud Barak, Temmuz 2022'de Time Dergisi'nde açıkça şunları yazdı: İran nükleer eşikte bir devlettir ve "İsrail"in bu konuda yapabileceği hiçbir şey yoktur. Buna alışın, Barak’ın tavsiyesi: "Şimdi gerçeklerle yüzleşme zamanı".

Öyleyse, İsrail'in İran'a herhangi bir askeri müdahalesinin stratejik bir noktası yok mu? Sadece bir güç gösterisi mi? Tam olarak değil. Çünkü Netanyahu bu açmazı bir 'güç dengesi' olarak görüyor. İran'ın Şah dönemindeki etkisini ve gücünü hatırlayacaktır: İran sessizce yeniden büyük bir bölgesel güç haline geliyor.

İsrailliler bu gücün küçültülmesini istiyor.

İkilemleri yönetme meselesi burada yatıyor: İsrailliler, caydırıcılık olmadan - dünya onlardan korkmadan - hayatta kalamayacaklarına inanıyorlar. 7 Ekim, İsrail toplumunu yakan bu varoluşsal korkuyu ortaya çıkardı. Hizbullah'ın varlığı durumu daha da kötüleştiriyor ve şimdi İran doğrudan İsrail'e füze yağdırıyor.

İran cephesinin açılması, başlangıçta bir bakıma Netanyahu'nun işine yaramış olabilir: İsrail güçlerinin Gazze savaşındaki yenilgisi; esirleri kurtarma çıkmazı; yerleşimcilerin kuzeyden devam eden yerinden edilmesi; ve hatta Dünya Mutfağı yardım çalışanlarının öldürülmesi - hepsi geçici olarak unutuldu. Batı yine İsrail'in yanında yer aldı. Arap devletleri yine işbirliği yapıyordu. Tüm dikkatler Gazze'den İran'a çevrildi.

Buraya kadar her şey yolunda (Netanyahu'nun bakış açısından, şüphesiz). Ancak İran'ı küçültmek için ABD'nin askeri yardımı gerekir. İran'ın füze fırlatması bunun altını çizdi. Raporlar, ABD'nin işin asıl zor kısmını üstlendiğini gösteriyor. 'İsrail' İran'a karşı bir misilleme saldırısında tek başına hareket etseydi, bu kendi başına 'İsrail'e bölgede tırmandırıcı hakimiyet sağlar mıydı (ve caydırıcılığı yeniden tesis eder miydi)? Ya da bildiğimiz şekliyle bir devlet olarak 'İsrail'in' ölümüyle sonuçlanabilecek daha geniş bir bölgesel savaşı getirebilir mi?

Ve Biden böyle riskli bir girişimi (ABD seçim döngüsü sırasında) kabul eder mi? Burada da ikilem yatıyor: Biden 'İsrail'i kucaklıyor: 'Sağlam destek' diyor. Ancak oksimoron, zırhlı destek ile daha geniş bir bölgesel savaş olmadığını yan yana getirdiğinde ortaya çıkıyor.

'İsrail' için ikilem şudur: ABD'nin İran'a yönelik bir saldırıya 'hayır' demesi durumunda (ve aslında bunu kastediyorsa), 'İsrail' altı cephede de yenilgilerin pençesinde yuvarlanmaya ve halkın güvenini kaybetmeye mahkum olacak.

Peki Biden, savaşa hayır, derken bunu mu kastediyor? Beyaz Saray'ın İran'ın füze fırlatmasının ardından silah tedarikini veya nakit parayı kesmesi siyasi olarak uygun olur mu?

Biden'ın başka bir sorunu daha var: ABD YALNIZCA 'savunma' desteği vermeye kararlı. Bununla birlikte, İran'ın gelişmiş hava savunma sistemleri var (ancak etkinlikleri henüz kanıtlanmadı). İsraillilerin İran'da başı belaya girerse, Biden'ın 'İsrail'e savunmadan 'saldırgan' desteğe geçmesi ona ABD'de başka sorunlar getirecektir.

Son olarak, Netanyahu'nun İran'a önemli bir darbe vurmak için oynadığı kumar başarılı olursa, Netanyahu (İsrail'in iç desteği açısından) Gazzelileri aç bırakacak ve topraklarından edecek şekilde konumlanacaktı. Böyle bir sonuç Demokrat Parti'yi sonsuza dek parçalayabilir.

Tabii ki, İran'a karşı kesin bir darbe şimdilik çok varsayımsal kalıyor. Ancak kumarbazların, uzun bir mağlubiyet döneminden sonra, risk aldıkları her şeylerini tek bir oyuna yatırdıkları bilinmektedir.

Kudüs Haber Ajansı - KHA