“Lübnan'a girdiğimizde Hizbullah yoktu" demişti eski İsrail lideri Ehud Barak. "Güneydeki Şiiler tarafından çiçeklerle kabul edildik. Hizbullah'ı yaratan oradaki varlığımızdı."

Nitekim İsrail'in Ağustos 1982'de Lübnan'daki operasyonel zaferi stratejik bir tehdit yarattı: Hizbullah'ın "İslami Direnişi". Beş tümenden oluşan devlet dışı güç, Filistin Kurtuluş Örgütü'nün yaklaştığı her şeyi çok aşan düzeyde askeri cesaret ve savaş etkinliği gösterdi. 

Hizbullah, İsrail'le iki savaş yaptı. Birincisi; 1985 ve 2000 yılları arasında 15 yıllık, gerilla yoğun bir çatışma, Hizbullah'ın zaferiyle sonuçlandı. İsrail'in askeri yeteneklerinden ziyade siyasi iradesini geriletti.  

İkinci savaş daha da şaşırtıcıydı. 2006 Temmuz ve Ağustos ayları arasında Hizbullah, piyade savaşı, zırh karşıtı taktikler ve siber ve enformasyon operasyonlarında ustalık sergiledi. Ezici bir şekilde sayıca daha az ve silahsız olmasına rağmen savaş boyunca roket saldırılarına devam etti.

2006 savaşında, en azından İsrail'le berabere kaldı - 1948'den beri hiçbir Arap devlet gücü tarafından elde edilemeyen bir askeri sonuç.

Bugün İsrail ve Hizbullah üçüncü tura doğru ilerliyor gibi görünüyor. Peki bu olursa, askeri beklentiler nelerdir?

7 Ekim'den bu yana, bir yanda Hizbullah ve Güney Lübnan'daki müttefikleri, diğer yanda İsrail olmak üzere bu iki taraf arasındaki karşılıklı ateş atışmaları giderek tırmanıyor. Şubat ayı ortası itibariyle, güney Lübnan'dan başlatılan roket saldırılarının sayısı sürekli olarak Gazze'den başlatılan sayıyı aşıyordu. Mevcut ortalama - günde yaklaşık 100 roket - günde yaklaşık 120 olan 2006 ortalamasından çok uzak değil.

Daha güçlü düşmanlar

İsrail'in düşmanlarını cezalandırmak için İsrail'e düşman bölgelerdeki sivil altyapıya orantısız güç kullanmayı içeren sözde "Dahiye doktrini" şu anda Gazze'ye ve daha az yoğunlukta güney Lübnan'a uygulanıyor.

Özünde, siviller, silahlı savaşçıların mahallelerinden roket saldırıları başlatmasına "izin verdikleri" için cezalandırılıyor. Bu nedenle Dahiye doktrini, Batı'nın klasik kontrgerilla taktikleri gibi "kalpleri ve zihinleri kazanmak" yerine, kalpleri ve zihinleri bombalayarak İsrail'i hedef almaya düşman bir sivil ortam yaratmayı amaçlamaktadır. 

Taktiksel olarak, bu İsrail'in bazı düşmanlarını aşağıladı. Ancak stratejik olarak, istemeden daha güçlü düşmanlar yarattı (Barak'ın yukarıdaki alıntısına bakın) - ve başka bir tam ölçekli savaşa yol açabilir. 

Hizbullah, 2006'daki Hizbullah değil. Grubun mevcut askeri yetenekleri, devlet dışı güçlerin büyük çoğunluğundan ve birkaç küçük devletin kara kuvvetlerinden üstündür.

Askeri kanadı, hafif ve motorlu piyadeleri kısa-orta menzilli roket topçu varlıklarıyla birleştiren bir kara kuvvetidir. Hizbullah'ın insan gücünün 100 bin savaşçı ve yedek askerden oluştuğu tahmin ediliyor.

Hizbullah'ın mızrağının ucu, insan gücünün 2 bin ila 3 bin savaşçı arasında olduğu tahmin edilen seçkin bir birim olan Rıdvan Gücü'dür. Birlik, keskin nişancılık operasyonlarında, meskûn alanlarda yakın muharebelerde ve düşman hatlarının gerisine yapılan saldırılarda deneyimlidir. 

Hizbullah'ın kara kuvvetleri arasında tanksavar ve zırhsavar birimleri de yer alıyor. Örgüt - 2006'dan bu yana yaptığım sayıma göre - cephaneliğinde Rus yapımı, lazer güdümlü Kornetler ve Amerikan yapımı, tel güdümlü TOW'lar da dahil olmak üzere 19'dan fazla tanksavar güdümlü füze ve güdümsüz roket sistemi sergiledi. 

Zırhlı açısından Hizbullah, Suriye savaşı sırasında tanklarla savaşmayı öğrendi. Zırhlı cephaneliğinin büyük kısmı koruma için Lübnan'da değil; İsrail'in Lübnan semalarındaki hava üstünlüğü nedeniyle. Zırhlı cephaneliği esas olarak nispeten eski Sovyet yapımı T-54/T-55 ve T-72 tanklarından oluşuyor.

Kara, hava ve deniz

Ancak Hizbullah'ın birlikleri, tanksavar piyade savaşında tank savaşından çok daha yetenekli ve deneyimli. Tarihsel olarak, İsrail kuvvetleri tank savaşının ustası olagelmiştir. 

Araştırmama göre Hizbullah, omuzdan ateşlenen/taşınabilir güdümlü füze sistemleri ve kısa menzilli uçaksavar topçuları da dahil olmak üzere 13'ten fazla hava savunma sistemine sahip. Bununla birlikte, hava savunması, en zayıf muharebe dalları arasında yer almaya devam ediyor.

Kara alanının ötesinde, Hizbullah'ın havada (insansız hava araçları) ve denizde (hızlı, hafif silahlı saldırı gemilerinden oluşan küçük bir filo) sınırlı varlıkları var. 

Ayrıca, psikolojik savaş, bilgi operasyonları ve karşı casusluk konusunda deneyimli bir istihbarat aygıtının yanı sıra elektronik ve siber savaşta da bazı yeteneklere sahiptir. Buna ek olarak, Lübnan devletinden bağımsız bir fiber optik ağ da dahil olmak üzere güvenli iletişim ağlarına sahiptir. 

Hizbullah'ın kara gücü, hafif, orta ve ağır havan topları da dahil olmak üzere roket ve piyade toplarında yoğunlaşmıştır. Mermilerinin sayısının 145 binden fazla olduğu tahmin edilmektedir. Bunlar esas olarak kısa menzilli, savunma operasyonlarında kullanılır.

Hizbullah'ın roket topçularına gelince, "devrim", 2006 ile 2024 yılları arasında cephaneliğinde miktar, menzil, hassasiyet ve yük kapasitesi açısından neler olduğunu tanımlamak için uygun bir terimdir.

Çözümden uzak

2006'da Hizbullah, 34 gün boyunca günde ortalama 120 (ezici bir çoğunlukla) güdümsüz roket fırlattı veya tüm savaş boyunca yaklaşık 4 bin roket fırlattı. Şu anda, Hizbullah'ın cephaneliğine ilişkin tahminler, önemli ölçüde değişen menziller, farklı savaş başlıkları, güdümlü ve diğer özelliklere sahip 150 bin roket ve füze aralığındadır. 

Örneğin, Felak-1 roketi, yaklaşık 200 kilometre menzile ve 600 kilogramlık Zilzal-200 füzesine kıyasla 10 kilometreden fazla menzile ve 50 kilogram savaş başlığına sahip küçük bir savaş başlığına sahiptir. Her ikisi de güdümsüzdür ve hassas değildir.

Daha uzun menzilli roketler ve füzeler İsrail için stratejik bir sorundur. Hizbullah'ın kara kuvvetleri Litani Nehri'nin kuzeyine geri püskürtülse bile, bu onların vurucu yeteneklerini sona erdirmeyecekti. Hizbullah'ın 200 kilometreye kadar menzile sahip tahmini 65 bin roketi veya füzesi ve 200 kilometreden daha uzun menzilli 5 bin füzesi var. Bu, aynı yoğunlukta olmasa da Tel Aviv'i Litani Nehri'nin kuzeyinden vurabilecekleri anlamına geliyor.

En iyimser senaryolarda, konvansiyonel caydırıcılık ilkeleri ve karşılıklı saldırı kapasitesi, tam ölçekli bir savaşın başlamasını önleyebilir veya geciktirebilir. Şu anda İsrail'in kuzey sınırındaki tutumu, Hizbullah'ın olası bir kara harekâtı riskine karşı kısmen savunma duruşuyla karakterize ediliyor. 

Bu, hızla daha saldırgan bir duruşa dönüşebilir. Böyle bir değişim, Gazze'de bir gerginlik veya ateşkes sonrasında İsrail'in birinci ve ikinci kademe tugaylarının Gazze'den kuzeye yeniden konuşlandırılmasını gerektirecektir. 

Ancak durum bir çözümden uzaktır. Tam ölçekli bir savaşın potansiyel olarak ortaya çıkmasında gezinirken, tahmin edilen her senaryonun daha iyi bir barışı teşvik etmek için stratejik bir plandan yoksun olduğu acı verici bir şekilde açıktır. Bu, mevcut durumun istikrarsızlığının altını çizerken, bölgede adil bir istikrara ulaşmak için vizyoner bir yaklaşıma duyulan ihtiyacı da vurguluyor.

Kudüs Haber Ajansı - KHA