Binlerce İsrailli, 28 Ocak'ta aşırı sağcı bir konferans için Kudüs'te toplandı.

Gazze Şeridi'ne Yahudilerin yeniden yerleştirilmesi ve orada yaşayan nüfusun nakledilmesi çağrısında bulunuldu ve tuhaf bir şekilde bu tehcir, "onların gönüllü olarak göç etmelerinin yasal bir yolu" olarak nitelendirildi.

Ana konuşmacılar arasında önde gelen aşırılık yanlısı hükümet liderleri yer aldı. Bunlar arasında Yahudi Gücü Partisi'nden Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir ve Dini Siyonist Parti'den Maliye Bakanı Bezalel Smotrich de vardı.

Aşırı sağcı İsrail hükümetinin üyelerinin Gazze savaşının ilk günlerinden beri havada uçuşan planları, etnik temizlik anlamına geliyor.

Gazze'de kalan Filistinliler, 1967 öncesi İsrail'de, 1967 sonrası Batı Şeria'da ve Golan Tepeleri'nde hüküm süren devlet onaylı apartheid topraklarına yayılmaya maruz kalacaktı.

Bu soykırım planı, Likud'un turizm bakanı Haim Katz tarafından "İsrail topraklarını yeniden inşa etmek ve genişletmek için bir fırsat" olarak karşılandı.

'Antisemitik önyargı'

Bu, BM'ye bağlı Uluslararası Adalet Divanı'nın (UAD) 26 Ocak'ta verdiği "İsrail'in silahlı kuvvetlerinin soykırım şiddetini önlemek için harekete geçmesi gerektiği" ve soykırıma teşvikin "önlenmesi ve cezalandırılması" gerektiği yönündeki kararının kapsamlı bir şekilde reddedilmesi anlamına geliyordu.

Aynı zamanda, UAD'nin kararının kışkırttığı İsrail'e yönelik antisemitik muamele suçlamalarının da onaylanması anlamına geliyordu. Bloklardan ilk çıkan İsrail hükümet temsilcileriydi. Mahkemenin "antisemitik önyargı" sergilediğini ilan ettiler.

ABD'deki Yahudi Cemaatlerinin Antisemitizme Karşı Görev Gücü olan J7'nin liderleri de aynı fikirdeydi. Jewish Chronicle editörü Jake Wallis Simons, Telegraph'ta, “Uluslararası Adalet Divanı antisemitik propaganda tarafından ele geçirildi", diye yazdı.

İsrail'in, Hamas'ın Gazze Şeridi'nin doğu tarafındaki güvenlik çitinin ötesindeki Yahudi yerleşimlerine ve İsrail ordusu birliklerine yönelik 7 Ekim saldırılarına verdiği tepkilere yönelik eleştirileri saptırmak için bu şekilde antisemitizm suçlamasını silah olarak kullanması, vahşet haberleri sürerken dahi aktifti.

Uluslararası Adalet Divanı'nın kararına verilen tepkiler de sürpriz olmadı. Ne de olsa bu, Yahudi devletine yönelik eleştirileri etkisiz hale getirmek ve sempati yaratmak için geçmişteki Yahudi karşıtı zulüm deneyimlerini kullanarak vermeye devam eden bir armağandır ve onlarca yıldan beri sürmektedir.

Propaganda saldırısı

“Antisemitizme Ne Oldu?” isimli kitabımda da analiz ettiğim gibi bu hile, İsrail'in, Filistinlilere yönelik her türlü insan hakları ihlaline bir şekilde uyarlanabilir.

Bu hile, ilk günden itibaren Hamas'ın motivasyonunu açıklamak için ve sürekli olarak acil ateşkes taleplerini baltalamak ve saptırmak için kullanıldı.

Birkaç saat içinde, koordineli bir propaganda saldırısının tüm özelliklerini taşıyan olayda, İsrail hükümet yetkilileri ve politikacıları saldırıları "pogrom" olarak adlandırıyor ve olayları "Holokost'tan bu yana Yahudiler için en ölümcül gün" olarak nitelendiriyorlardı.

Ve bu açıklamalar, 7 Ekim olaylarının kamusal söylemini ve anlayışını çerçevelemeye devam ediyor.

Pogrom, 19. yüzyılda Rus İmparatorluğu'nda ve diğer ülkelerde Yahudi olmayan yerel toplulukların Yahudilere yönelik şiddetli saldırılarına atıfta bulunan Rusça bir kelimedir. Güçlü zalim tarafından zayıf ve savunmasızlara karşı işlenen suçların adıdır.

Hamas'ın saldırısı ise bunun tam tersiydi: "Benzeri görülmemiş bir sömürge karşıtı şiddet gösterisi", diye yazdı Tarık Baconi, uluslararası Filistin düşünce kuruluşu eş-Şebeke’ye yaptığı bir yorumda.

Bu, Gazze halkına zulmeden Filistin karşıtı ırkçı rejime, güçlü imajına rağmen aslında her zaman savunmasız bir hedef olan İsrail rejimine yönelik bir saldırıydı.

'Her zaman kullandığımız hile'

Holokost karşılaştırmasına gelince, bu tür apokaliptik bir dil, Nazilerin Yahudilere yönelik soykırımını çarpıtıyor ve önemsizleştiriyor.

1990'larda İsrail'in o zamanki en solcu partisi Meretz'in açık sözlü ve saygın başkanı Shulamit Aloni, bunu içtenlikle kınadı: "Bir hile olarak, her zaman kullanıyoruz. Avrupa'dan birileri İsrail'i eleştiriyorsa, Holokost'u gündeme getiriyoruz."

Antisemitizm suçlamasının henüz emekleme aşamasındayken silah olarak kullanılmasını bugünkü boyutlarıyla karşılaştırırsak, Holokost'un İsrail apartheid'ını aklamada ve Filistinlilere yönelik devam eden mülksüzleştirme ve etnik temizliği meşrulaştırmada oynadığı rolün giderek daha önemli hale geldiğini görürüz.

Bunu mümkün kılan kurum, Uluslararası Holokost Anma İttifakı (IHRA)’dır.

İçeriği ne olursa olsun, adında 'Holokost Anması' olan bir kurum tarafından yayılan bir şeyi kim sorgulayabilir ki? 

Yine de tanımın içerdiği antisemitizm örneklerinin çoğu, Filistinlilerin etnik temizlik ve devam eden mülksüzleştirme deneyimleri hakkında kamuoyu önünde konuşma ve Yahudileri gerçek antisemitizmden korumak için hiçbir şey yapmama hakkının kısıtlanmasını haklı çıkarma amacına hizmet ediyor.

Korunan davranış

7 Ekim’den önce bile, standart antisemitizm anlatıları Filistinlileri neredeyse tamamen terörizmle ilişkili olarak nitelendiriyordu.

Bugün, "Filistinli" ve "Hamas teröristi" genellikle eşanlamlı olarak görülüyor. Bu nedenle, Filistinlilerin hakları, egemenliği ve dayanışmayı hak edebileceğini öne sürmek, Yahudilere yönelik şiddete verilen desteğin bir ifadesidir, diye yazıyor gazeteci ve akademisyen Natasha Roth-Rowland.

Bunu önlemek ve gerçekleştiğinde onunla mücadele etmek, "esasen İsrail devlet şiddetini (etnik temizlik, kitlesel hapsetme, yargısız infaz, toprak hırsızlığı) Yahudiler tarafından gerçekleştirildiği için korunan bir davranış biçimi olarak ortaya koyuyor".

Bazılarının makul bir şekilde iddia ettiği gibi, antisemitizmin anti-siyonizm olarak yeniden tanımlanmasının bir tezahürü, antisemitizmin artık "Yahudilerden kimin nefret ettiği" değil, "Yahudilerin kimden nefret ettiği" ile ilgili olmasıdır.

Anti-Siyonizm

Antisemitizm suçlamasının silah olarak kullanılmasının devam eden başarısı, Yahudi tarihinin çarpıtılmış ve araçsallaştırılmış bir görüşüne dayanıyor: Bir yandan antisemitizmin ebedi ve değişmez olduğu, diğer yandan da anti-Siyonizm'in 'yeni antisemitizm' olduğu görüşü.

Her halükarda, siyasallaşmış antisemitizm örgütleri sürekli olarak insanları antisemitik potansiyel saldırıların hemen kenarda beklediğine inanmaya teşvik ediyor.

Lachrymose görüşü olarak tanımlanan Yahudi geçmişine ilişkin ilk ebediyetçi anlayış, antisemitizmin olumsal ve tarihsel olarak özgül biçimlerini görmezden gelir.

Anti-Siyonizme gelince, hiçbir şey bundan daha Yahudi olamazdı. Yahudiler ilk anti-Siyonistlerdi, ezici bir çoğunlukla İkinci Dünya Savaşı'na kadar öyle kaldılar ve yüz binlercesi bugüne kadar anti-Siyonist kaldı.

Bununla birlikte, siyonizmin Yahudi nefretini sona erdirmesi gerektiği varsayılsa bile, Yahudilerin her yerde eşit ve ebediyen savunmasız olduğu görüşünü geliştirmeye devam etmek İsrail'in çıkarlarına hizmet ediyor.

Bu kadar çok kişi, sürekli yükselen antisemitizmin şüpheli iddialarına sempati sağlamak için sağılmayı memnuniyetle karşılıyor gibi görünüyorsa, neden Holokost ve pogrom söylemini açık ve mevcut tehlikeler olarak araçsallaştırmaya devam etmeyelim?

İsrailli liderler için her askeri çatışma, Hamas veya Hizbullah'la her savaş 'Yahudi halkı' adınadır. IHRA'ya göre, İsrail devleti ile dünya çapındaki Yahudiler arasında hiçbir ayrım yapmamanın antisemitik bir inanç olduğunu unutmayın.

İngiliz Birleşik Sinagogu'nun baş hahamı Ephraim Mirvis, antisemitizmi ortadan kaldırmak adına Gazze'de soykırım yapan İsrail askerlerini "muhteşem kahraman askerlerimiz" diye övdüğünde kesinlikle senaryoyu okumamıştı.

Silah haline getirilmiş antisemitizm suçlamasının, nehirden denize kadar herkes için eşit haklar talep etmeyen Yahudiler için açık ve mevcut bir tehlike olduğunun bundan daha açık bir ifadesi olabilir mi?

Kudüs Haber Ajansı - KHA