Bill Clinton, 1996'da İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu ile yaptığı ilk görüşmeden sonra, ziyaretçilerinin ikili ilişkilerdeki güç dengesi hakkındaki bariz varsayımları hakkında personelinin önünde öfkesini dile getirdi. Clinton'ın, "Kim olduğunu sanıyor?" diye bağırdığı bildirildi. "Buradaki lanet olası süper güç kim?" Yirmi yedi yıl sonra, başka bir Amerikan başkanı, aynı Bibi Netanyahu ve yönettiği ülke hakkında aynı soruyu kendine sormalı.

"Biden yönetiminin, İsrail politikasını değiştirmek için çok çalıştığı" şeklindeki mide bulandırıcı ifadeyi ciddiye almadığım için beni bağışlayın. Gazze trajedisine yönelik politikamızın savunucularının çoğu, genellikle bir talepte bulunmanın "siyasi olarak mümkün" olmadığı yorumunu ekliyor ve ardından güçlü sözde İsrail lobisinin tepkisinden kormadıkları takdirde Netanyahu hükümetine baskı yapıyor.

Biden'ın savunucuları bize, ABD'nin ve dolayısıyla başkanının, üç aydır -Biden'ın kendi sözleriyle- 'ayrım gözetmeyen bombalama' mağduru Gazze sakinlerinin hayatlarını ve refahını korumak için çok daha fazlasını yapması için ABD'ye borçlu olan küçük bir ülkenin liderine yalvarmaya indirgenmiş güçsüz bir zayıflık olduğunu mu söylüyor? Gazze'deki durum o kadar kötü ki, BM'nin insani yardım şefi geçen Cumartesi günü Gazze Şeridi'ni "yaşanmaz" ilan etti.

Netanyahu hükümetinin çoğu onu yalnız bırakacaktır. İsrail Savunma Kuvvetleri'nin şahin liderliği bile bir Amerikan başkanının kararlılığını test etmek istemez. Netanyahu'nun reddi, birçok Haredim'in, özellikle de ABD pasaportu taşıyanların yanı sıra laik İsraillilerin ülkeden ayrılmasını hızlandıracak.

Kararlı bir Amerikan başkanı, güçlü bir lobi ona karşı çıksın ya da çıkmasın, istediği her şeyi yapabilir. Eisenhower bunu yaptı ve David Ben Gurion'u 1956'da Sina'dan çekilmeye zorladı. Carter, 1978'de Camp David'deki "ormandaki yürüyüşünde" Menahem Begin'i Sina yerleşimlerini terk etmeye ve Mısır ile bir barış anlaşması yapmaya zorladı. Reagan bunu Haziran 1982'de yaptı ve Begin'i Beyrut'ta ateşkes emri vermeye zorladı. George H. W. Bush bunu 1991'de yaptı ve İsrail Başbakanı Yitzhak Shamir'in yerleşim inşaatlarını durdurmayı reddetmesinin ardından 10 milyar dolarlık yardımı kesti. İsrail her durumda pes etti. Kimse Netanyahu'nun Ben Gurion, Golda Meir, Menachem Begin ya da Yitzhak Shamir ile aynı yapıda olduğuna inanmıyor.

Biden, duruşunun İsrail'in uzun vadeli çıkarlarını değil, Netanyahu'nun siyasi bekasını desteklediğini anlamıyor gibi görünüyor. Bibi, hapisten uzak durduğu sürece İsrail'e ne kadar zarar vereceğini umursamıyor. Yahudi anavatanını kişisel çıkarları için feda etti. O ve hükümeti, İsrail'in önceki savaşlarının hiçbirinde eşi benzeri görülmemiş bir şekilde masum sivillerin katledilmesine başkanlık etti. Söylemleri, İsrail'in Filistinlileri anavatanlarından etnik olarak temizlemeye karar verdiğine dair dünya çapında geçerlilik kazanan görüşü güçlendiriyor; Güney Afrika, Uluslararası Adalet Divanı'na bir soykırım davası açtı ve bu davayı bu hafta içinde ele alması planlanıyor.

İsrail'in Filistinlilere karşı savaşı, sözde Küresel Güney'deki ülkelerin büyük çoğunluğu arasında, Filistinlilerin sömürgeciliğe ve emperyalizme karşı çatışmanın yeni tezahürü olduğu algısını yeniden alevlendirdi. Ateşkes talep eden BM oyları, İsrail'e karşı giderek daha fazla tek taraflı hale geldi ve bu süreçte ABD'yi daha da izole etti. İsrail'in Gazze'ye yönelik kanlı harekatı yakında sona ermezse, İsrail ile dört Arap ülkesi arasındaki İbrahim Anlaşmaları sadece ismen hayatta kalabilir; bu ülkelerde İsrail'e karşı halkın tiksintisi, onları her türlü değerden mahrum bırakacaktır. Biden, Netanyahu'nun ve milliyetçi-dinci aşırılık yanlısı müttefiklerinin pervasızlığını durdurmayı uzun zamandır kalbinde çok sevdiği bir ülke olan İsrail'e borçlu.

Netanyahu'nun savaş sonrası için bir planı yok. Bunun yerine, muhtemelen Lübnan'a saldırarak (Biden buna "kesinlikle" karşı çıkıyor), Gazze'nin şu anda evsiz sakinlerini Sina'ya zorlayarak veya başka bir yere sürgün ederek (Biden buna da "kesinlikle" karşı çıkıyor), savaşı olabildiğince uzun süre devam ettirmek için bir planı var gibi görünüyor. Kontrolsüz bırakılırsa, Netanyahu'nun uzlaşmazlığı ABD'yi ihtiyacımız olmayan askeri eylemlere sürükleyecek; Amerikan şahinleri şimdi Husileri bombalamamızı talep ediyor. Yarın, İran'la düşmanlıklar olabilir.

Biden'ın Netanyahu'ya devam eden desteğinin gizemi artıyor. Başlangıçta İsrail'i kucaklaması ve koşulsuz maddi ve manevi desteği bekleniyordu. Bu, 7 Ekim'in dehşetine duygusal bir tepkiydi. Biden, Ukrayna savaşını ele alış biçimiyle büyük övgü alırken, İsrail'in Gazze'deki savaşı Amerika'nın dikkatini Ukrayna'dan uzaklaştırdı. Gerçekte, Amerikan başkanı, Amerikan çıkarları için marjinal bir savaşla uğraşmak ve dikkati ve kaynakları, sonucu Amerika Birleşik Devletleri için hayati bir çıkar olan bir çatışmadan uzaklaştırmak konusunda çıkmaza girmiştir. Biden'ın politikaları, başkalarının Amerika'yı zayıf ya da suç ortağı olarak görmesine neden oldu. Netanyahu'nun ABD'ye "parmak sallayarak" paçayı sıyırmasına izin verdi ki bu da süper gücün prestijine ciddi bir darbe indirdi.

Gazze savaşı, Biden'ın yeniden seçilmesine ciddi bir darbe indirdi. Büyük Arap-Amerikan nüfusu göz önüne alındığında, Michigan kaybedildi. Ohio, Minnesota ve Wisconsin de önemli Müslüman ve Arap nüfusa sahiptir. Kudüs'te Ermeni din adamlarına vahşice saldıran serserilere baskı yapmadığı sürece Ermeni oylarını kaybetmek üzere. 1990'lara, özellikle de 1992'deki Clinton-Bush yüzleşmesine sıkı sıkıya bağlı bir politikacı olarak Biden, önümüzdeki seçimlerde Yahudi desteğini kaybetmekten korkabilir.

Bu korku yersiz görünüyor. Yakın zamanda yapılan bir anket, genç Yahudi-Amerikalıların neredeyse yarısının İsrail'e yönelik mevcut politikalarını desteklemediğini, Cumhuriyetçi tabanın önemli bir bölümünü oluşturan Hıristiyan Siyonistlerin ise her halükarda Biden'a oy verme olasılığının düşük olduğunu gösteriyor. Ayrıca, eğer siyaset gerçekten yanlış yönlendirilmiş bir politikanın itici gücüyse, Biden'ın 1993'ten beri her Demokrat başkana karşı düşmanlığını gösteren yabancı bir politikacıyı neden destekleyeceği de merak ediliyor.

Biden'ın, Gazze'nin nüfusunu azaltma ve çatışmayı Lübnan'a ve muhtemelen ötesine taşıma yönündeki görünürdeki savaş hedefini gerçekleştirmeden önce Netanyahu'nun önünü kesebileceği çok kısa bir zamanı var. Krizi istismar etmek ve 75 yıllık İsrail-Filistin çatışmasına uygulanabilir bir çözüm üretmek için gerçek diplomasi ile birleştirilen hızlı ve sıkı bir karar, Amerika'nın itibarını geri kazanacaktır.

Şimdi, başka bir deyişle, bu ilişkideki süper gücün kendi çıkarlarını ortaya koyma zamanıdır.

Kudüs Haber Ajansı - KHA