Küresel Güney, Yeni Arap Gerçekliğinin Şafağını bekliyordu.

Ne de olsa, Arap sokağı - kendi ülkelerinde baskı altındayken bile - İsrail'in Gazze Şeridi'ndeki Filistinlileri topyekûn katletmesine karşı şiddetli öfkeyi ifade eden protestolarla dolup taştı.

Arap liderler, İsrail'le birkaç büyükelçiliği askıya almanın ötesinde bir tür eylemde bulunmak zorunda kaldılar ve İsrail'in Filistinli Çocuklara Karşı Devam Eden Savaşı'nı tartışmak için özel bir İslam İşbirliği Teşkilatı (İİT) zirvesi çağrısında bulundular.

57 Müslüman devletin temsilcileri 11 Kasım'da Riyad'da bir araya gelerek soykırım uygulayıcılarına ve kolaylaştırıcılarına karşı ciddi ve pratik bir darbe indirdi. Ama sonunda hiçbir şey teklif edilmedi.

İİT'nin nihai bildirisi her zaman Yaldızlı Korkaklık Sarayı'nda yer alacaktır. Alaycı retorik gösterisinin öne çıkan başlıkları: İsrail'in "meşru müdafaasına" karşıyız; Gazze'ye yapılan saldırıyı kınıyoruz; İsrail'e silah satmamasını istiyoruz; Uluslararası Ceza Mahkemesi’nden savaş suçlarını "soruşturmasını" talep ediyoruz; İsrail'i kınayan bir BM kararı talep ediyoruz. 

Kayıtlara geçsin diye, bu 21. yüzyıl soykırımına yanıt olarak 57 Müslüman çoğunluklu ülkenin yapabileceği en iyi şey bu. 

Tarih, galipler tarafından yazılmış olsa bile, korkaklara karşı affetmez olma eğilimindedir.

Bu durumda ilk dört korkak Suudi Arabistan, BAE, Bahreyn ve Fas'tır - son üçü 2020'de ABD'nin ağır eli altında İsrail ile ilişkilerini normalleştirmiştir. Bunlar, Cezayir'in İsrail'e petrol yasağı önerisi taslağı ve işgal devletine silah göndermek için Arap hava sahasının kullanılmasının yasaklanması gibi ciddi önlemlerin İİT zirvesinde kabul edilmesini sürekli olarak engelleyenlerdi.

Uzun zamandır Arap vasalları olan Mısır ve Ürdün'ün yanı sıra bir iç savaşın ortasında olan Sudan da taahhütte bulunmadı. Recep Tayyip Erdoğan yönetimindeki Türkiye, bir kez daha gösterdi ki, sadece laftan ibaret, eylem yok.

BRICS mi IMEC mi?

En İyi Dört Korkak biraz incelemeyi hak ediyor. Bahreyn, ABD Üsler İmparatorluğu'nun önemli bir koluna ev sahipliği yapan düşük bir vasaldır. Fas'ın Tel Aviv ile yakın ilişkileri var - İsrail'in Rabat'ın Batı Sahra'daki iddiasını tanıma sözünden sonra hızla tükendi. Dahası, Fas, esas olarak kolektif batıdan gelen turizme büyük ölçüde bağımlıdır. 

Sonra büyük köpeklerimiz var, Suudi Arabistan ve BAE. Her ikisi de Amerikan silahlarıyla kirişlere yığılmış durumda ve Bahreyn gibi ABD askeri üslerine de ev sahipliği yapıyor. Suudi Veliaht Prensi Muhammed bin Selman (MbS) ve eski akıl hocası BAE hükümdarı Muhammed bin Zayed (MbZ), kabul edilen imparatorluk senaryosundan çok fazla saparlarsa renkli devrimlerin kraliyet alanlarını parçalama tehdidini hesaba katıyor. 

Ancak birkaç hafta içinde, 1 Ocak 2024'ten başlayarak, Rusya'nın başkanlığında, hem Riyad hem de Abu Dabi, resmi olarak BRICS 11'e üye olarak ufuklarını büyük ölçüde genişletecekler.

Suudi Arabistan ve BAE, Rusya-Çin stratejik ortaklığının dikkatli jeopolitik ve jeoekonomik hesaplamaları nedeniyle genişletilmiş BRICS'e kabul edildi.

Hem Rusya hem de Çin ile kendi stratejik ortaklığına sahip olan İran'ın yanı sıra, Riyad ve Abu Dabi'nin BRICS alanının enerji nüfuzunu güçlendirmesi ve nihai amacı petro-doları baypas etmek olan dolarsızlaştırma hamlesinde kilit oyuncular olması bekleniyor.

Ancak aynı zamanda, Riyad ve Abu Dabi, Akabe Körfezi'nden Doğu Akdeniz'e kadar olan ve şu anda harap olmuş kuzey Gazze'ye çok yakın olan Ben Gurion kanalını inşa etmek için 1963'te çok da gizli olmayan plandan büyük ölçüde yararlanacak.

Kanal, İsrail'in Mısır'ın Süveyş Kanalı'nı yerinden ederek önemli bir enerji geçiş merkezi haline gelmesine izin verecek ve bu, İsrail'in Ekonomik Koridorlar Savaşı'nın son bölümünde fiili kilit düğüm noktası olarak rolüyle güzel bir şekilde örtüşüyor: ABD tarafından uydurulan Hindistan-Orta Doğu Koridoru (IMEC).

IMEC, uluslararası yasaları çiğneyen İsrail'i Avrupa, Arap dünyasının bir parçası ve Hindistan arasında kritik bir ticaret merkezi ve hatta enerji sağlayıcısı olarak konumlandırmak olan bu fantastik koridorun arkasındaki tüm mantık gibi oldukça sapkın bir kısaltmadır. 

İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu'nun Eylül ayında, tüm "uluslararası topluma" Filistin'in tamamen silindiği "Yeni Ortadoğu"nun haritasını gösterdiği BM maskaralığının ardındaki mantık da buydu.

Yukarıdakilerin tümü, IMEC ve Ben Gurion Kanalı'nın inşa edileceğini varsaymaktadır - ki bu gerçekçi standartlar tarafından verilmemektedir. 

İİT'deki oylamaya geri dönersek, ABD'nin yardakçıları Mısır ve Ürdün - sırasıyla İsrail'in batı ve doğu sınırlarında iki ülke - hepsinden daha zor durumdaydı. İşgal devleti, yaklaşık 4,5 milyon Filistinliyi kendi sınırlarına itmek istiyordu. Ancak ABD silahlarıyla dolu ve mali açıdan iflas etmiş olan Kahire ve Amman, Filistin'e karşı kabul edilemez bir şekilde eğilirlerse ABD yaptırımlarından asla kurtulamazlar.

Sonuç olarak, doğruluk yerine aşağılamayı seçen çok sayıda Müslüman devlet, çok dar, pragmatik, ulusal çıkar terimleriyle düşünüyordu. Jeopolitik acımasızdır. Her şey doğal kaynaklar ve pazarlarla ilgili. Birine sahip değilseniz, diğerine ihtiyacınız var ve hiçbirine sahip değilseniz, bir hegemon neye sahip olmanıza izin verildiğini belirler.

Arap ve Müslüman sokağı – ve Küresel Çoğunluk – bu "liderlerin" İslam dünyasını ortaya çıkan çok kutupluluk içinde gerçek bir güç direğine dönüştürmeye nasıl hazır olmadıklarını gördüklerinde haklı olarak kederli hissedebilirler.

Başka türlü olmazdı. Birçok kilit Arap devleti egemen varlıklar değildir. Hepsi kutuya kapatılmış, vasal bir zihniyetin kurbanları. Tarihe yakın çekimleri için henüz hazır değiller. Ve ne yazık ki, hala kendi "aşağılanma yüzyıllarına" rehin kalıyorlar.

Onur kırıcı darbe, Tel Aviv'deki soykırımcı başkası tarafından gönderilmedi: Arap dünyasındaki herkesi susmamaları halinde tehdit etti - ki zaten sustular.

Elbette İran'da, Suriye'de, Filistin'de, Irak'ta, Lübnan'da, Yemen'de çok önemli Arap ve Müslüman cesur yürekler var. Hiçbir şekilde çoğunluk olmasalar da, bu Direniş aktörleri Arap sokağında başka devletlerin yapamadığı şekilde duygularını yansıtıyorlar. Ve İsrail'in savaşı her geçen gün genişlerken, Hegemonya'nın diğer tüm bölgesel savaşlarında olduğu gibi, bölgesel ve küresel nüfuzu ölçülemez bir şekilde artacak.

Beşikte yeni bir yüzyılı boğmak

Ukrayna Projesi'nin feci fiyaskosu ve zorlu bir Batı Asya savaşının yeniden canlanması derinden iç içe geçmiş durumda.

Washington'un Tel Aviv'in soykırım saldırısı konusundaki "endişesinin" ötesinde, can alıcı gerçek şu ki, BRICS 11'e karşı bir savaşın tam ortasındayız.     

İmparatorluk strateji yapmaz; en iyi ihtimalle, anında taktiksel iş planları yapar. Oyunda iki acil taktik var: Doğu Akdeniz'de konuşlandırılan bir ABD donanması – Direniş Ekseni devleri İran ve Hizbullah'a gözdağı vermek için başarısız bir girişimde bulundu – ve Arjantin'de Brezilya-Arjantin ilişkilerini bozma vaadiyle bağlantılı olası bir Milei seçimi.

Yani bu, BRICS 11'e iki cephede eşzamanlı bir saldırı: Batı Asya ve Güney Amerika. BRICS 11'in OPEC+'ya yaklaşmasını önlemek için hiçbir Amerikan çabasından kaçınılmayacak. Kilit amaç, Riyad ve Abu Dabi'ye korku aşılamaktır - Fars Körfezi iş kaynakları tarafından onaylandığı gibi. 

İİT fuarındaki vasal liderler bile şu anda The Empire Strikes Back'in derinliklerinde olduğumuzun farkındaydı. Bu aynı zamanda korkaklıklarını da büyük ölçüde açıklıyor.

Hegemon için çok kutupluluğun "kaos", tek kutupluluğun "düzen" ve kötü niyetli aktörlerin "otokratlar" anlamına geldiğini biliyorlar - yeni Rus-Çin-İran "Şer Ekseni" ve "kurallara dayalı uluslararası düzene" karşı çıkan herkes, özellikle de vasallar gibi.

Bu da bizi iki ateşkes hikayesine götürüyor. Küresel Çoğunluk genelinde on milyonlarca kişi, Hegemon'un Filistin'de ateşkesi açıkça reddederken neden Ukrayna'da ateşkes konusunda çaresiz olduğunu soruyor.

Ukrayna'yı Dondurma Projesi, Hegemonya Hayaleti'ni biraz daha koruyor. Moskova'nın yemi yutacacağını varsayalım (yutmayacak). Ancak Ukrayna'yı Avrupa'da dondurmak için, Hegemon'un Gazze'de eski ihtişamının ufacık bir kalıntısını bile korumak için - belki de ne pahasına olursa olsun - bir İsrail zaferine ihtiyacı olacak.

Ancak İsrail, Ukrayna'dan daha fazla zafer elde edebilir mi? Tel Aviv, yenilmezlik cephesini bir daha asla geri kazanamayacağı için 7 Ekim'deki savaşı çoktan kaybetmiş olabilir. Ve eğer bu, İsrail'in kaybedeceği bölgesel bir savaşa dönüşürse, ABD, bugün kanatlarda bekleyen bir Çin ve Rus seçeneğine sahip olan Arap vasallarını bir gecede kaybedecek.

Sokağın kükremesi daha da yükseliyor - şu anda Tel Aviv'in suç ortağı olarak görülen Biden yönetiminden bir Dünya Savaşı'na yol açabilecek İsrail soykırımını durdurmasını talep ediyor. Ancak Washington buna uymayacak. Avrupa ve Batı Asya'daki savaşlar, müreffeh, bağlantılı, barışçıl bir Avrasya Yüzyılı'nın ortaya çıkışını bozmak için son şansı olabilir (kaybedecek).

Kudüs Haber Ajansı - KHA