7 Ekim'de silahlı Filistin direnişi, İsrail'e eşi benzeri görülmemiş bir sürpriz saldırı gerçekleştirmek için Gazze sınırındaki tel örgüyü parçaladı ve bu saldırıda yaklaşık bin 200 sivil ve güvenlik gücü öldürüldü.

İsrail, tüm ölü sayısını direniş savaşçılarına, özellikle de Hamas ve onun askeri kanadı el-Kassam Tugayları'na atfederken, o zamandan beri işgal güçlerinin önemli sayıda ölümden sorumlu olabileceği öne sürüldü.

Bu tutarsızlık, Aksa Tufanı operasyonunu abartılı bir şekilde "Holokost'tan bu yana Yahudilere yönelik en ölümcül saldırı" olarak çerçeveleyen İsrail ve Batı medyası tarafından öne sürülen anlatıda bir gedik açıyor.

Hannibal Direktifi

İsrail güçleri kendi güçlerini isteyerek öldürür mü - ve neden?

Kilit nokta, direniş operasyonunun birincil amacının Gazze'ye geri götürülmek üzere savaş esirlerinin yakalanması olduğunu anlamakta yatıyor. Bu esirler, Gazze'deki 17 yıllık ablukanın sona erdirilmesi ve İsrail hapishanelerinde yargılanmadan tutulan binlerce Filistinlinin serbest bırakılması da dahil olmak üzere Hamas'ın taleplerini yerine getirmesi için İsrail'e baskı yapmak konusunda bir kaldıraç olarak tasarlandı.

İsrail'in doktrinsel olarak esir alınmasını önlemek için hayal edilebilecek en uç noktalara gideceğini anlamak da aynı derecede önemlidir - onları öldürmek de dahil. Hamas'ın savaş esirlerini ele geçirmesini engellemek amacıyla İsrail kuvvetleri, kendi askeri üslerine hava saldırıları düzenlemek, sivillerin evlerine tank mermileri atmak ve son derece tartışmalı Hannibal Direktifi'ni uygulamak için ezici ateş gücü kullanmak da dahil olmak üzere sert önlemler aldı.

2016'da değiştirilen ancak kaldırılmayan bu kötü şöhretli askeri politika, komutanların yakalanmalarını önlemek için kendi askerlerini feda etmelerine izin veriyor ve düşmanın işgal devleti üzerinde herhangi bir nüfuz sahibi olmasını engellemeyi amaçlıyor. Dikkate değer bir vaka, Hamas'ın Gazze sınırında İsrail askeri Gilad Şalit'i yakaladığı 2006 yılındaki vakaydı. Onu beş yıl boyunca esir tuttuktan sonra Hamas, Şalit'i İsrail'de esir tutulan bin 27 Filistinli ile takas edebildi.

'Hamas'ı kınıyor musunuz?'

Filistinlilerin İsrailli sivilleri hedef alması konusu, özellikle Batı'da anlaşılır bir şekilde tartışmalı bir konudur. Ancak Hamas bunu, tüm İsraillilerin 1948'de Nekbe veya "felaket" olarak bilinen olay sırasında Filistinlilerden çalınan topraklarda yaşayan yerleşimciler olduğunu iddia ederek haklı çıkarıyor.

O yıl, siyonist milisler, yaklaşık 750 bin Filistinlinin İsrail'i kurmak için gereken topraklardan zorla "nakledilmesini" sağlamak için tecavüz ve katliamı araç olarak kullandılar. Gelecekteki İsrail Başbakanı David Ben Gurion ve diğer siyonist liderler, İngiliz Mandası altındaki Filistin'in yerli nüfusunun çoğunluğunun, Hıristiyan ve Müslüman Arapların, Yahudi demografik çoğunluğa sahip bir devlet kurmak için topraktan "temizlenmesi" gerektiğini anladılar.

Bugün, hem siviller hem de politikacılar olmak üzere pek çok İsrailli, İsrailli tarihçi Benny Morris'in tanımladığı gibi, Filistin'in 1948'de fethedemedikleri bölgelerini, yani Doğu Kudüs de dahil olmak üzere işgal altındaki Batı Şeria'nın tamamını ve Gazze Şeridi'ni etnik olarak temizleyip ilhak ederek ordularını yüksek sesle "işi tamamlamaya" çağırıyor.

Tarihçi Max Hastings, "Savaşlara Gitmek" adlı kitabında, İsrail'in şu anki başbakanı Benjamin Netanyahu'nun 1970'lerde kendisine "Bir sonraki savaşta, eğer doğru yaparsak, tüm Arapları dışarı çıkarma şansımız olacak... Batı Şeria'yı temizleyebiliriz, Kudüs'ü çözebiliriz" dediğini yazdı.

Buna karşılık, yerli halk olan Filistinliler, Siyonist sömürgeci projeye direnmek ve topraklarını, evlerini ve bir halk olarak varlıklarını savunmak için ellerinden geleni yaptılar. Siyonist işgale direnecekleri beklentisi, kendisi de Polonya'dan Filistin'e göç eden İsrail'in ilk başbakanı David Ben Gurion tarafından kabul ediliyor:

"Kendi aramızdaki gerçeği görmezden gelmeyelim... Politik olarak saldırgan olan biziz ve kendilerini savunuyorlar... Ülke onların, çünkü orada yaşıyorlar, oysa biz buraya gelip yerleşmek istiyoruz ve onların görüşüne göre ülkelerini onlardan almak istiyoruz ... [Arapların] terörizminin arkasında, ilkel olsa da idealizm ve fedakarlıktan yoksun olmayan bir hareket var."

Tarihsel bir hesaplaşma

Aynı şiddetle, son derece ideolojik siyonistler de Filistin'i işgal etmek ve sakinlerini kovmak için ellerinden gelen her şeyi yapmaya hazırdılar. Tarihsel kayıtlar, bunun, yerleşimci sömürge projelerini ilerletmek için kendilerinin çoğunu feda etme istekliliğini içerdiğini gösteriyor.

1938'de, Hitler'in Kristallnacht pogromlarının ardından Yahudi çocukları Almanya'dan tahliye etme çabaları sürerken, Ben Gurion şunları açıkladı:

"Almanya'nın tüm çocuklarını İngiltere'ye naklederek ve sadece yarısını İsrail Topraklarına naklederek kurtarmanın mümkün olduğunu bilseydim, ikincisini seçerdim, çünkü önümüzde sadece bu çocukların sayısı değil, İsrail halkının tarihsel hesabı da yatıyor."

Faris Yahya Glubb ve Lenni Brenner'in detaylandırdığı gibi, Siyonizm ve Nazizm, bu dönemde sadece Almanya'yı Yahudilerden arındırma hedefini değil, aynı zamanda aynı faşist felsefi karakteri de paylaştı ve bu dönemde iki hareket arasında işbirliğine yol açtı.

Tarihçi Avi-Ram Zoraf, Siyonizm'in tek tek Yahudileri kurtarmak ve İsrail devletinin egemenliğini garanti altına almak arasında bir seçimle karşı karşıya kaldığında, esirleri kurtarmak için geleneksel Yahudi emrini görmezden geldiğini ve bunun yerine ikinci seçeneği talep ettiğini yazdı.

Devletin hayatta kalması

7 Ekim'deki olayların eleştirel bir incelemesi, devletin ilk liderlerine benzer şekilde, İsrail'in mevcut liderliğinin işgal devletinin egemenliğinin korunmasına Hamas tarafından ele geçirilen savaş esirlerinin hayatları üzerinde öncelik verdiği bir modeli ortaya koyuyor.

Maliye Bakanı Bezalel Smotrich gibi etkili isimler İsrail ordusunu "Hamas'a acımasızca vurmaya ve esirler meselesini dikkate almamaya" çağırdı.

İsrail'in yüksek teknolojili bir sınır çiti ve gözetleme sistemi inşa etmek için harcadığı milyarlara rağmen Hamas'ın Gazze kafesinden çıkmayı başarması, İsrail'in bölgesel askeri üstünlüğü efsanesini paramparça etme tehdidi yarattı.

Tel Aviv şimdi umutsuzca, kısmen İran, Lübnan, Irak, Suriye ve Yemen'deki diğer düşmanları korkutmak için Gazze Şeridi'ndeki sivil nüfusa çılgınca orantısız bir askeri yanıt vererek bir zamanlar sahip olduğu caydırıcılığı yeniden tesis etmeye çalışıyor.

İşgal ordusu sadece beş hafta içinde 11 binden fazla Filistinliyi öldürdü, bunun yüzde 65'inden fazlası kadın ve çocuklar. İsrail, günlük katliam harekatında, çaresiz Filistin halkının içinde barındığı tüm mahalleleri, hastaneleri, pazarları, BM okullarını ve hatta eski bir Ortodoks Hıristiyan kilisesini yok etmek için 2 bin nüfuz etkili bombalar kullandı.

Gazeteci Sam Husseini, Gazze'de İsrail'in katledildiğini gösteren dehşet verici videolara yanıt olarak, "İsrail, bebekleri öldürdüğü gerçeğini gizlemek için Hamas’ın çocukların kafasını kestiği yalanını söyledi" dedi.

Dahiya Doktrini

Bu doktrin, Tel Aviv yaklaşımıyla aynıdır. Bugün Gazze'nin tanık olduğu şey, Beyrut'un İsrail'in 2006 savaşında yaşadıklarıdır. Filistinli tarihçi Raşid Halidi'nin açıkladığı gibi, Dahiya Doktrini, İsrail kuvvetleri tarafından tüm kentsel nüfuslu alanları havadan yok etmek için kuruldu. Durum, 2006 savaşı sırasında bu güçlere komuta eden İsrail ordusunun genelkurmay başkan yardımcısı Tümgeneral Gadi Eizenkot tarafından 2008'de kamuoyuna açıklandı: 

"2006'da Beyrut'un Dahiya mahallesinde olanlar, İsrail'in ateş açtığı her köyde olacak... Bizim açımızdan, bunlar sivil köyler değil, askeri üsler... Bu bir öneri değildir. Bu bir plan. Ve onaylandı."

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Stockton Üniversitesi'nde Holokost ve soykırım çalışmaları doçenti olan Raz Segal, İsrail'in Gazze'deki mevcut bombalama harekatını "Ders kitabı niteliğinde bir soykırım vakası" olarak nitelendirdi. Sadece Hamas üyelerinin değil, tüm Gazzelilerin öldürülmesi çağrısı artık İsrail kamuoyunda standart ve kabul görüyor.

İsrail Miras Bakanı Amichai Eliyahu, Radio Kol Berama'ya verdiği röportajda, yerleşim bölgesine atom bombası atılması gerekip gerekmediği sorulduğunda, "Bu olasılıklardan biri... Gazze'de olaya karışmamış siviller diye bir şey yok."

Likud Partisi üyesi ve Knesset üyesi Revital Gottlieb, "Gazze'yi dümdüz edin. Merhamet etmeden! Bu sefer merhamete yer yok!" dedi.

İsrail Cumhurbaşkanı Isaac Herzog, "Bütün bir ulus sorumludur. Sivillerin farkında olmadığı, dahil olmadığı söylemi doğru değil, kesinlikle doğru değil" dedi.

"Eğer, Hamas'ın askeri yeteneklerini nihayet ortadan kaldırmak için ... bir milyon cesede ihtiyacımız varsa, o zaman bir milyon ceset çıksın" dedi gazeteci Roy Sharon.

"Gazze'yi silin, orada tek bir kişi bile bırakmayın" dedi İsrailli popüler şarkıcı Eyal Golan.

Gazze'nin ilhakı gündemi

Tel Aviv şimdi, işgalci ordusu tarafından fiilen ikiye bölünmüş olan Gazze'yi etnik olarak temizlemek ve ilhak etmek için Hamas liderliğindeki direniş operasyonunu aktif olarak kullanıyor. İsrailli liderler 7 Ekim olaylarını ikinci bir Nekbe'yi gerçekleştirmek için kullanmak istiyorlar, tıpkı Siyonist liderlerin Holokost'u ilk Nekbe’yi gerçekleştirmek için kullandıkları gibi.

Bu, Smotrich gibi İsrailli liderlerin Aksa Tufanı'nın ardından neden yüzlerce İsrail askerini ve yerleşimciyi feda etmeye istekli olduklarını daha da açıklıyor.

İsrailli liderler en azından 2010'dan bu yana Gazze'nin 2,3 milyon insanını zorla Mısır'ın Sina Yarımadası'na göç ettirmeye, onları bir kez daha mülteci haline getirmeye ve ardından Gazze'yi ilhak etmeye ve yeniden sömürgeleştirmeye çalışıyorlar.

İsrail'in 2005'te Gazze Şeridi'nden çekilmesinin ardından dönemin Başbakanı Ariel Şaron'un "geri çekilme planının" bir parçası olarak dağıtılan Gush Katif yerleşim bloğunu yeniden inşa etmek istiyorlar.

Bir zamanlar 8 bin Yahudi yerleşimciye ev sahipliği yapan Gush Katif, İsrailliler için hala açık ve taze olan "kalıcı bir yara" olarak adlandırılıyor.

Hillel adlı bir İsrailli, geçen yıl Eylül ayında i24NEWS'e verdiği demeçte, "Bu bir travma" dedi. "Bütün ülke acı çekiyordu."

i24NEWS ayrıca Temmuz 2022'de Dini Siyonist aday Arnon Segal'in kampanya duyurusu sırasında "Gush Katif'e dönüşü planlamaya başlamanın zamanı geldi" yazdığını kaydetti.

Bu yılın Mart ayında, Aksa Tufanı Operasyonu'ndan çok önce, İsrail Ulusal Misyonlar Bakanı Orit Strook, Kanal 7'ye İsraillilerin Gush Katif'e geri döneceğini söyledi:

"Ne yazık ki, Gazze Şeridi'ne geri dönüş çok sayıda zayiat verecek, tıpkı Gazze Şeridi'nden ayrılmanın birçok zayiatla gelmesi gibi. Ama nihayetinde, İsrail topraklarının bir parçasıdır ve ona geri döneceğimiz bir gün gelecek.”

Sonuç olarak, İsrail'in Gazze'deki korkunç bombardıman harekatına, İsrail'in Gazze'deki Filistinlilerin yerleşim bölgesinin güneyine taşınması ve sonunda Mısır'a kaçması yönündeki talepleri hızla eşlik etti.

İsrail'in eski ABD Büyükelçisi Danny Ayalon 17 Ekim'de şunları söyledi: "Gazze halkı Mısır'ın Sina sınırındaki Refah'ın diğer tarafındaki geniş alanlara gitmeli ... ve Mısır onları kabul etmek zorunda kalacak."

28 Ekim'de İsrail İstihbarat Bakanlığı tarafından yayınlanan ve İsrail ordusunun Gazze'yi işgal etmesini ve Gazze sakinlerinin Sina'ya kalıcı olarak nakledilmesini tavsiye eden bir belge sızdırıldı.

Günler sonra, Biden Yönetimi, İstihbarat Bakanlığı planında belirtildiği gibi, Sina'da mülteci kampları inşa etmek için fonları içeren İsrail ve Ukrayna için Kongre'ye ek bir fon talebi sundu.

İsrail, en tehlikeli durumda

İsrail, Hamas'ın devletin egemenliğine yönelik tehdidine karşı koymak için 7 Ekim'de kendi vatandaşlarının ve askerlerinin çoğunu öldürmeye hazırdı. Aynı zamanda, bu İsraillilerin ölümü, Hamas'ın kadınlara tecavüz etme ve Yahudi bebeklerin kafalarını kesme gibi itibarsız iddialar gibi korkunç zulümler işlediğini iddia eden propaganda eşliğinde, şimdi İsrail'e Gazze'yi etnik temizlik ve ilhak etme hedefini gerçekleştirme fırsatı veriyor.

Bu nedenle, 7 Ekim olaylarının hızla "İsrail'in 11 Eylül'ü" olarak damgalanması tesadüf değildir.

11 Eylül 2001'deki terörist saldırılar, ABD hükümeti içindeki İsrail yanlısı unsurlara, Afganistan'ı ve Irak'ı istila ve işgal planlarını içeren küresel bir "Teröre Karşı Savaş" başlatma fırsatı verirken, milyonlarca insanı öldürdü ve ABD'nin askeri-endüstriyel kompleksine fayda sağlamak için trilyonlarca dolarlık harcamanın kilidini açtı.

İsrail'in Gazze'deki hedeflerini gerçekleştirmede başarılı olup olmayacağını veya Hamas ve Direniş Eksenindeki müttefiklerinin bunu engelleyip engelleyemeyeceğini söylemek için henüz çok erken. Gazzelilerin katledilmesi devam ederken, çaresiz bir İsrail hem en zayıf hem de en tehlikeli halinde, yoluna çıkan herkesi öldürmeye hazır görünüyor.

Kudüs Haber Ajansı - KHA