Başbakan Benjamin Netanyahu Pazar günü yaptığı açıklamada, New York Times'ta yayınlanan bir makalede, Suudi krallığının Yahudi devletinin normalleşmenin ön koşulu olarak Filistinlilere önemli tavizler vermesini beklediğini öne sürmesinden sadece birkaç saat sonra, "bir gün Suudi Arabistan ve İsrail'i birbirine bağlayan demiryollarına sahip olabileceğiz" dedi.

Normalleşme treni istasyondan uzun süre önce ayrılmış olsa da, üzerinde seyahat ettiği rayların Washington'dan geçmesi gerekecek. Biden yönetimi aylardır normalleşmenin Filistinlilerle bir atılımla ilişkilendirilmesi için çabalıyor ve bu, başkanın tercih ettiği yayın organı olan New York Times'ın neden bu yazıyı yayınladığını açıklıyor. Makalede, esasen, Riyad'ı elde etmek için Netanyahu'nun Ramallah'ı memnun etmesi gerekeceği belirtildi. Ancak Kudüs yetkilileri bu fikri reddediyor ve geleneksel bilgelik, Suudi Arabistan'daki kraliyet sarayının da bunu reddettiği yönünde.

Krallıkta tartışmasız bir güce sahip olan Veliaht Prens Muhammed Bin Selman, birden fazla kez Filistinlilere saldırdı. Aslında, trenlerden bahsetmişken, bir keresinde Filistin Devlet Başkanı Mahmud Abbas'a, "normalleşme treni istasyondan ayrıldı; gemiye binmek isteyip istemediğiniz size kalmış." dedi. Başka bir deyişle, Riyad artık Ramallah'ın İsrail ile ilişkilerin çözülmesi konusunda veto etmesine izin vermek istemiyor – kendisi veya özellikle Körfez için. Bu nedenle Bin Selman, BAE ve Bahreyn'in İsrail ile İbrahim Anlaşması'nı imzalamasını kabul etti ve kendisi de gayri resmi olarak İsrail ile ilişkileri teşvik etti.

Üst düzey bir İsrailli yetkiliye göre, Riyad ile mevcut ilişki bir "yarı normalleşme"dir. İsrail için, sırf tamamlanıp halka açılabilsin diye Filistin para biriminde ödeme yapmaya değmez, çünkü bu tehlikeli bir işlem olacaktır. Netanyahu'nun uzun süredir devam eden görüşü buydu ve değişmeyecek. Filistinlilerle imzalanan değersiz belgeler karşılığında çiftliği satmak, uzun zaman önce yapabileceği bir şeydi.

Başka bir deyişle, İsrail söz konusu olduğunda, Suudi Arabistan ile barış, çok daha farklı bir müzakere biçiminin doruk noktası olmalıdır. Suudiler son zamanlarda ABD ile bağları güçlendirme taleplerini sundular ve ekonomik, bilimsel ve güvenlik konularında geniş kapsamlı talepleri içeriyorlar. Amerikalıların, Çin'in bölgedeki ilerlemelerini kontrol etmek ve elbette Suudi Arabistan gibi kritik bir müttefiki kaybetmemelerini sağlamak için böyle bir anlaşmada çıkarları var. İsrail'le normalleşmenin, Washington ile Riyad arasındaki böylesine büyük bir anlaşmanın bir yan ürünü olacağına inanıyorlar.

Üst düzey bir İsrailli yetkili, Israel Hayom'a, böyle bir anlaşmaya varılmadan önce İsrail-Filistin ilişkilerinde "önemli ilerleme" kaydedilmesini talep ettiği yönündeki haberlere rağmen, Suudi Arabistan ile normalleşme uğruna "Netanyahu'nun Filistin meselesindeki uzun süredir devam eden ve ilkeli duruşunu değiştirmeyeceğini" söyledi.

Yetkiliye göre, "Riyad ile bir atılım, krallık ile Washington arasındaki görüşmelere bağlı. Bu [Filistinlilerle ilerleme] Suudilerin talep ettiği düşüncedir, ancak konu onlar için yüksek bir öncelik değildir." Yetkili, "İki ülke zaten gayri resmi bağlarını sürdürüyor, bu yüzden İsrail için Batı Şeria'da zaten büyük ölçüde var olan şeyler için tehdit altına sokabilecek adımlar atmak için hiçbir neden yok.

Kudüs, normalleşme anlaşmasını sonuçlandırmak için bir şeyler teklif etmeye istekli olacak mı? İsrail'in yeni hükümetin yemin etmesinden bu yana benimsediği resmi formül, "gelecekteki bir anlaşmayı engelleyebilecek adımlar atmayacağı" yönünde. Bu çok genel bir ifadedir, çünkü hiç kimse gelecekteki bir anlaşmanın hatlarının nasıl görüneceğini bilmiyor ve bu yüzden hiç kimse hangi adımların onu raydan çıkarabileceğini bilmiyor.

Ancak bunun dışında başka bir şey daha var: İbrahim Anlaşması, İsrail'in egemenliğini Batı Şeria’ya uygulamasının, Trump yönetiminin barış planının ilk adımı olarak 2020'de uygulanmak yerine askıya alınmasına istekli olmasının bir sonucu olarak doğdu. Bu plana göre, İsrail egemenliğini uyguladıktan sonra, Filistinlilerin İsrail ile müzakerelere girmek için dört yılı olacaktı, ancak yapmazlarsa İsrail egemenliğini başka yerlere genişletebilecekti. Bu dört yıl 2024 yazında sona erecek.

İsrail'in Biden ve Suudi Arabistan'a sunabileceği şey, egemenlik meselesini dört yıl daha, 2028'in sonuna kadar ertelemeye devam etmektir. Bu boş bir vaat değil, çünkü Donald Trump'ın Beyaz Saray'a (ve diğer Cumhuriyetçi zaferlere) geri dönmesi için çok gerçek bir fırsat var. Dolayısıyla, böyle bir vaad, Washington'da şahin bir Cumhuriyetçi başkan göreve başlasa bile, İsrail'deki tamamen sağcı hükümetin, bazılarının "ilhak" olarak adlandırdığı birçok sağcı çevrenin baskısına rağmen, egemenliğini genişletme fırsatını değerlendirmeyeceği anlamına gelecektir.

ABD'nin iç siyaseti de bu hikayenin bir parçası. İsrail'deki geleneksel bilgelik, Biden'ın Aralık ayına kadar böyle bir anlaşmaya dahil olup olmadığına karar vermesi gerektiği yönünde. Bundan sonra, başkanlık kampanyası tüm hızıyla devam edecek. Dahası, Suudi Arabistan ile tam teşekküllü bir anlaşma, Senato'nun üçte iki oranında onayını gerektirecek. Yönetim, Cumhuriyetçi Parti’nin Biden'a tarihi bir başarı olarak verme eğiliminde olma ihtimalinin düşük olduğu konusunda ihtiyatlı.

Normalleşme treni istasyondan ayrılmış olabilir, ancak şu anda Washington'da bir mola veriyor.

Kudüs Haber Ajansı - KHA