İsveç'in Kuran'a saygısızlıkla ilgili yasalarını değiştirmeyi düşündüğüne dair haberler, göründüğünden daha büyük yankılara neden olabilir.

Hemen açık olmasa da, İsveç Adalet Bakanı Gunnar Strommer'in Kuran'a saygısızlık konusunda daha sert bir tavır alma yönündeki açıklamasının daha derin analizi, sembolik olarak, küresel bir güç değişimini temsil ediyor.

Bunun detaylandırılması gerekiyor.

ABD'nin 2001'de terör savaşını başlatmasından bu yana, akademi, kamusal, siyasi ve ekonomik alanlardaki sayısız Müslüman karşıtı politika, sözde entelektüel anlatılar yoluyla meşrulaştırıldı.

Nefret içerikli Kur’an yakma eylemi buna sadece bir örnektir.

11 Eylül’den bu yana Avrupa, Batılı siyasi ve askeri kuruluşların hem içeride hem de dışarıda Müslüman karşıtı politikaları meşrulaştırmak için entelektüel ve akademik kılıf üretmenin ana merkezi haline geldi.

Avrupa'daki çeşitli saldırgan Müslüman karşıtı politikalar sıklıkla ifade özgürlüğü, kamu güvenliği ve laik değerler sloganları altında kamufle edildi. İfade özgürlüğü olarak sunulan bu tür faaliyetlerden biri, Kur'an-ı Kerim'in yakılmasına yönelik örtülü olarak kolaylaştırılmış bir nefret eylemidir.

Çoğu objektif gözlemciye göre, birçok Müslüman karşıtı politika ve faaliyetin kınanmaması, esas olarak siyasi provokasyon eylemi ve yeni sömürgeciliğin Müslüman dünyası üzerindeki kışkırtıcı zaferciliği gibi gizli bir neden taşımıştır.

Çoğu analist, İsveç'in Kur’an'ın yakılması konusundaki diplomatik geri adımını, NATO'ya katılmak için Türkiye'nin oylarını alma ihtiyacı açısından açıklamaya çalışsa da, bu oldukça basit bir açıklama gibi görünüyor.

İsveç'in siyasi seçkinleri arasında Kur’an'a saygısızlık etmenin bazı sonuçları olabileceği yönündeki mevcut tartışma, Müslüman karşıtı uygulamalara ilişkin ani bir bakış açısı değişikliği nedeniyle gerçekleşmiyor.

Bu, ortaya çıkan çok kutuplu küresel düzenin sonucudur.

Batılı rejimler artık siyasi, askeri ve ekonomik baskı ve başkalarının manipülasyonundan kurtulamazlar.

İsveç'teki Müslüman karşıtı nefret eylemi, çeşitli Müslüman ülkeler tarafından nisbeten birleşik bir cepheyle karşılandı.

Bu tür eleştiriler kendi başına çok az siyasi ağırlık taşır. Küçük istisnalar dışında, Müslüman dünyasındaki rejimlerin çoğu, iktidarı halk desteğiyle değil, Batı'nın stratejik çıkarlarına bağlılıklarıyla sürdürüyor.

Kınamalarının biraz ağırlık taşımasına ve sınırlı da olsa bir etkisi olmasına neden olan genel küresel ortamdır.

Kur’an'ın yakılmasını kınayan ilk kişilerden birinin Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin olduğunu da belirtmek gerekir.

Kınaması aynı zamanda hem iç hem de dış siyasi düşüncelere dayanıyordu.

Rus hükümetinin, yeni-sömürgeci Batı rejimleriyle jeopolitik çatışmasında Rusya'daki ve yurtdışındaki Müslümanların desteğine ihtiyacı var.

Bazı İsveçli politikacıların Kur'an-ı Kerim'in yakılmasını kamuoyu önünde kınaması, ne kadar yumuşak da olsa ifade edilerek, Müslüman ülkelerin koordineli eylemlerinin neler başarabileceğini yansıtmaktadır.

Birçok Müslüman hükümetin birçok konuda kendi aralarında ciddi anlaşmazlıkları olmasına rağmen, Kur’an'ın yakıcı nefret festivaline karşı birleşme yetenekleri önemli sonuçlar doğurmaktadır.

O, Batılı siyaset kurumunun kendisini son öfkeden uzaklaştırması biçiminde somut sonuçlar elde etti.

Bunun gelecekte olumlu bir etkisi olabilir.

Müslüman hükümetler, İslam ve Müslüman karşıtı politikalara karşı birleşik bir cephenin faydalarını, diğer ortak konularda tekrarlama hamleleri olarak görmeye başlayabilirler.

Bu, Müslüman dünyasındaki çoğu rejimin İslami ilkeleri veya değerleri korumak istemesinden değil, Makyavelist nedenlerden kaynaklanmaktadır.

Meşruiyetten yoksun olan rejimler için bu tür hileler, "İslami" kimliği paravan etmelerine yardımcı olur, ancak genel sonuç Müslümanlar için hala olumludur.

Kudüs Haber Ajansı - KHA