İran ve Hizbullah, İsrail'den gelen tehditlerin giderek artan barajıyla karşı karşıya. Değişen jeopolitik dinamiklerin ortasında İran, Arap devletleri ve Türkmenistan, Kazakistan ve Ermenistan gibi komşu ülkelerle gerilimi azalttı. Bu stratejik değişim, Tahran'ın kilit alanlardaki etkisini pekiştirmeyi ve Filistin, Lübnan, Suriye, Irak ve Yemen'deki Amerikan ve İsrail karşıtı ekseni güçlendirmeyi amaçlıyor. Ancak İsrail, özellikle Amerika'nın Ukrayna'da Rusya ile yürüttüğü vekalet çatışmasına odaklanması ve Çin'le yüzleşme hazırlıkları göz önüne alındığında endişeli olmaya devam ediyor. Sonuç olarak, İsrail son zamanlarda İran'a yönelik bir saldırı uyarılarını artırdı ve Ortadoğu'da geniş çaplı bir bölgesel çatışma korkusunu körükleyerek, Lübnan ve Hizbullah'ı hedef almanın potansiyel tehlikesini dile getirdi. İsrail Askeri İstihbarat Direktörlüğü (Aman) Başkanı Tümgeneral Aharon Haliva, Hizbullah Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrallah'ı, Hizbullah İsrail'le mücadelede yalnız olmayabileceği için "Ortadoğu'da savaşa yol açabilecek bir hata yapmanın" eşiğinde olmakla suçladı.

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu'nun İran'ı yüksek sesle tehdit etme ve onu nükleer silah kapasitesine yaklaşmakla suçlama alışkanlığı yeni bir şey değil. Netanyahu, Uluslararası Enerji Ajansı'nın bu tür iddiaların asılsız olduğu iddiasına rağmen, yıllardır ısrarla bu politikayı sürdürüyor. Bu retorik, öncelikle başbakan ve hükümetinden giderek daha fazla memnun olmayan İsrailli bir iç kitleyi hedef alıyor. Netanyahu'nun istifa etmesi veya aşırılık yanlısı bakanların yerini alması yönünde artan çağrılar var, ancak hükümetinin çökmesini önlemek için böyle bir eylemde bulunmaktan kaçındı. Sonuç olarak Netanyahu, güvenlik kaygılarına odaklanarak dikkatleri iç meselelerden uzaklaştırmak için Filistinli örgütlerle krizler yaratmaya, suikastlar düzenlemeye ve Filistinli liderlere ve sivillere karşı katliamlar yapmaya başvuruyor.

Önümüzdeki günlerde, Uluslararası Enerji Ajansı'nın İran'ın nükleer faaliyetlerini izlemesine ilişkin bir rapor yayınlaması bekleniyor. Bu gelişme İsrail'in suçlamalarını potansiyel olarak zayıflatabilir, ancak Tel Aviv ile Tahran arasındaki temel ideolojik düşmanlığı hafifletmeyecektir. İsrail'in başlıca kaygısı, Hizbullah'ın gerekirse Filistin direnişiyle güçlerini birleştirmeye istekli olduğunun sinyalini veren açık bir mesaj olarak hizmet eden Lübnan'dan gelen küçük de olsa ara sıra gerçekleşen roket saldırılarıdır. Ancak Hizbullah, Lübnan'ın kötüleşen ekonomik durumu gibi diğer faktörleri, "Direniş Ekseni"nin tüm üyeleriyle tek bir cephe olarak hareket etmek ve karşılık vermek söz konusu olduğunda dikkate almayabilir. İsrail, İran'ın Ortadoğu'daki çeşitli ülkelerdeki yaygın etkisinin farkındadır ve bu da endişelerini artırmaktadır.

Dahası, İsrail hükümeti, İran'ın bölgedeki tartışılmaz rolünün kabulü olarak yorumladığı Ortadoğu devletleriyle artan bağlarından özellikle endişe duyuyor. İran, müttefikleri aracılığıyla Hürmüz Boğazı, Akdeniz ve Kızıldeniz'e erişim sağladı. Bu konumlandırma, İsrail gemilerine yapılan geçmiş saldırıların ve Suriye'den gelen insansız hava araçlarının kullanılmasının kanıtladığı gibi, İran'ın İsrail'i potansiyel olarak birden fazla tiyatrodan vurmasına izin veriyor. Dahası, İran'ın Irak, Lübnan, Suriye ve Yemen'deki direniş hareketlerine verdiği sarsılmaz destek, İsrail'in endişelerini artırıyor. Yemen'in Sana kentinden yapılan ve başlıca düşmanlarının ABD ve İsrail olduğunu iddia eden son açıklama, Filistin'in yanında Tel Aviv'e karşı mücadeleye katılmaya hazır olduğunu ifade ederken, İsrail'e karşı çeşitli cephelerin birliğini güçlendiriyor. Tel Aviv, başta Suriye olmak üzere birçok tiyatroda İran'ı yenilgiye uğratmaya çalıştı ancak dramatik bir şekilde başarısız oldu.

Suriye'deki son olaylar dikkate değer bir değişim gösterdi. Suriye direniş güçlerinin bir İsrail insansız hava aracına ateş açması, Netanyahu ve Savunma Bakanı Benny Gantz'ın tehditlerinin dikkate alınmayacağına söz veren uyarılarına önemli bir yanıt sinyali verdi. İran, Suriye'de ideolojik olarak hizalanmış, Hizbullah'ın özel kuvvetleri Rıdvan’ın metodolojisine göre tam donanımlı ve eğitimli bir yardımcı güç kurmayı başardı. Bu güç stratejik olarak Lübnan sınırı boyunca konumlandırıldı ve yakın zamanda bir İsrail sınır yerleşiminin işgalini simüle eden askeri manevralar gerçekleştirdi.

Gösteri, bir sonraki savaşın sadece roket, füze ve insansız hava aracı alışverişi ile Lübnan ile sınırlı olmayacağının altını çiziyor. Savaş işgal altındaki Filistin'e taşınacak ve Rıdvan Özel Kuvvetleri İsrail yerleşimlerine saldırılar başlatacaktı. Yıllardır Suriye'deki Hizbullah üyelerini hedef almaktan ve Lübnan sınırında çatışmalara girmekten kaçınan Netanyahu ve hükümeti, bu gelişmeyi son derece endişe verici buluyor.

İsrail Genelkurmay Başkanı Herzi Halevi, Hizbullah'ın "caydırıldığını" telaffuz etti ve grubun İsrail'in stratejik düşüncesini anladığını kabul etti. "Bu anlayış Hizbullah'ı İsrail'e meydan okumaya teşvik ediyor" dedi. Ancak İsrail, Lübnan'da Hizbullah'a karşı harekete geçmekten, grubu roket saldırıları düzenlemekle suçlamaktan kaçındığı ölçüde caydırıldı – İsrail'in Hizbullah'a meydan okumadaki başarısızlığının açık bir işareti. Hizbullah'ın provokasyonuna yanıt olarak İsrail, tırmanışı ve Hizbullah'ın misillemesini önlemek için terk edilmiş bir muz plantasyonuna hava saldırıları düzenledi.

Netanyahu'nun İran'a karşı sözlü tırmanışı, G-7 zirvesi ve Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad'ın katıldığı Cidde'deki bir toplantıya denk geldi. Bu zamanlama, özellikle İsrail'in İran'a yalnızca Amerikan desteğiyle bir saldırı başlatacağı göz önüne alındığında, dikkat çekme girişimini gösteriyor. Bu nedenle İsrail, Tel Aviv'in sınırlarını anlayan İran'a saldırabileceğini varsayıyor.

Ancak bu, İran'ın, özellikle de Tümgeneral Kasım Süleymani ve ortaklarının öldürülmesinden sonra Irak'taki ana ABD askeri üssüne yapılan saldırı gibi geçmiş eylemleri göz önüne alındığında, kesinlikle misilleme yapma olasılığını dışlamıyor. İsrail, İran'ın askeri yeteneklerini bir saldırı yoluyla etkili bir şekilde sakat bırakabilir mi? İran'ın nükleer uzmanlığını ve bilimsel ilerlemelerini % 60 saflıkta zenginleştirdiği için etkili bir şekilde kullanmasını engelleyebilir mi? İran'ı bombalamakla tehdit etmekle bunu gerçekten yapmak arasında uzun bir yol var.

İran, radar kaçırma kabiliyetine, 2 bin km menzile ve bin 500 kg patlayıcı yıkıcı kapasiteye sahip stratejik bir füze olan Hürremşehr-4'e sahip olduğunu açıkladı. Buna ek olarak, İran, Asya'daki güçlü müttefikleriyle işbirliği içinde, caydırıcı yeteneklerini geliştirmek ve hava üstünlüğüne bakılmaksızın herhangi bir düşmanı etkili bir şekilde hedeflemek için aktif olarak müthiş süpersonik füzeler geliştiriyor. İran'ın hipersonik füzeleri mevcut herhangi bir sistem tarafından engellenemez. Bu gelişme, İran'ın, müttefikleriyle birlikte, İsrail'in önleme sistemlerini boşa çıkardıktan sonra, İsrail'in Demir Kubbe'sini atlatma ve savaş durumunda İsrail içindeki herhangi bir hedefi vurma yeteneğini vurgulamaktadır. İran, savaş durumunda Ortadoğu'daki ve Asya'daki düzinelerce ABD askeri üssünden herhangi birine yüzlerce füze fırlatma kapasitesine sahiptir. İran, gerektiğinde destek çağrısında bulunmak için bir müttefikler halkası yarattı; bu, hem İsrail'in hem de ABD'nin farkında olduğu ve ne pahasına olursa olsun kaçınmak istediği makul bir olasılık.

İsrail'in İranlı nükleer bilimcilere yönelik geçmiş suikastları ve nükleer tesisleri sabote etme girişimleri, İran'ın füze gelişimini veya nükleer teknolojideki ilerlemesini durduramadı. İran, gelişmiş füzeler ve çok yönlü insansız hava araçları üretme, hatta bunları Rusya'ya ihraç etme kabiliyetine ulaştı. Ne İsrail ne de ABD, İran'ın askeri caydırıcılığa doğru yürüyüşünü durdurmadı.

Netanyahu gerginlik yaratmaya çalışırken, İran farklı bir yaklaşım sergiliyor. ABD de dahil olmak üzere Batı ülkelerindeki enflasyonist baskılar nedeniyle dolar ve avronun yerel ve alternatif para birimleriyle değiştirilmesini teşvik etmek için Asya-Afrika bölgesel konferansına ev sahipliği yapıyor. İran ayrıca silah geliştirme için Rusya ile ve ekonomik büyüme, enerji ve ulaşım gelişimi için Moskova ve Pekin ile stratejik anlaşmalar imzaladı. Ayrıca, iki ülke arasında sabit para birimlerinin (ABD doları ve avro) kullanımını azaltmak ve enerji ve ticaret işbirliği için mal değişimi için Endonezya ile bir anlaşma imzaladı. Tahran, Netanyahu'nun provokasyonlarını daha geniş hırsları ışığında önemsiz görüyor.

İsrail'in İran ve Hizbullah'a yönelik tehditleri, çeşitli derecelerde endişe ve hazırlıkla karşılanıyor. İran, bölgesel ittifakları ve artan yetenekleriyle, İsrail için karmaşık bir meydan okuma oluşturuyor. İsrail gücünü yansıtmaya ve bölgesel nüfuzunu korumaya çalışırken, jeopolitik manzara ve İran'ın stratejik hamleleri, İran ve Hizbullah'ın tepkisinin küçümsenmemesi gerektiğini ve Netanyahu ile askeri komutanlarının tehdidini bir bardak suda fırtına koparmak haline getirdiğini gösteriyor.

Kudüs Haber Ajansı - KHA