Kısa bir süre önce, Batılı güçlerin, kurumsal medyalarını İran İslam Cumhuriyeti'ne karşı hibrit bir savaş aracı olarak nasıl kullandıkları üzerine konuşmak üzere İran'ın kutsal şehri Meşhed'deki uluslararası bir konferansa davet edildim.

Bu, asil bir mesleğin yıllar içinde Batılı hegemonik güçlerin emrinde "diğerlerini" aldatmak, çarpıtmak, gizlemek ve kötülemek için nasıl bir araca dönüştüğü üzerine düşünmemi sağladı.

Gazetecilik okulunda bize söylendiğine göre medya, demokrasinin dördüncü direği, toplumun bekçisi ve kamu yararının koruyucusudur. Belki de tüm bu telkinler, sessizlerin sesi olmak, iktidara gerçeği söylemek, sosyo-politik değişim için bir katalizör olmak fikri bu mesleği üstlenmem için kilit bir motivasyondu .

Ancak yıllar geçtikçe, toplumun "bekçi köpeğinin" güçlü, zengin ve kudretli bir "kucak köpeğine" dönüşmesini dehşet içinde izledim. Demokrasinin direğinin yavaş yavaş ve şok edici bir şekilde parçalandığını gördüm. Büyük ve güçlü küresel şirketlerin medya kuruluşlarının kontrolünü ele geçirdiğine tanık oldum.

Medya özgürlüğünü kaybettiğinde, sömürüye karşı savunmasız hale gelir. Bugün, gördüğümüz gibi, medya kuruluşları, ABD askeri-sanayi kompleksi tarafından hegemonyalarına meydan okuyan bireylere, varlıklara ve ülkelere karşı kullanılan "modern savaş" araçları haline gelmiştir.

Aynı medya bugün İran İslam Cumhuriyeti gibi ülkelere karşı silahlandırıldı. Bunu daha yakın zamanda İran'daki ölümcül dış destekli ayaklanmalar sırasında gördük. Bunu yıllardır Filistin'de, Yemen'de, Suriye'de, Afganistan'da görüyoruz. Ve bunu Ukrayna'da bir yıldır görüyoruz.

Ana akım Batı medyasıyla çalışan gazeteciler kendilerini yabancı güvenlik ve istihbarat kurumlarının gündemine hizmet eden paralı askerler olarak görüyorlar.

Belki de bu yüzden Batı medyasında İran'ın barışçıl nükleer programı hakkında bu kadar gereksiz yutturmaca görüyoruz, İsrail rejiminin gizli nükleer faaliyetleri ve yüzlerce nükleer savaş başlığı üzerinde sağır edici bir sessizlik var.

BM nükleer ajansının, teknik yetkinliğini tamamen küçümseyerek, İran'ın nükleer faaliyetleri hakkındaki gizli raporları Reuters gibi ana akım haber ajanslarına sızdırmaya nasıl devam ettiğini gördük. Bunlar, başka hiçbir yerde olmaz.

İran hakkında, sadece son ayaklanmalar sırasında değil, aynı zamanda yıllar boyunca nükleer programı, kadın hakları, bölgesel faaliyetleri ve tabii ki İslam Devrimi Muhafızları Ordusu ile ilgili olarak dolaşan sahte haberlerin ve yanlış bilgilerin kasırgasını gördük.

İsrail ordusu ve Mossad, Batı medyasında aslanlaştırılırken, Devrim Muhafızları'nı terör örgütü olarak etiketleme konusunda ısrarcı olmaları eğlencelidir. Medya savaşı, uğursuz güdüler ve gündemlerle böyle oynuyor.  

Medyanın nasıl silahlandırılabileceği ve hibrit savaş aracı olarak nasıl kullanılabileceği, son ayaklanmalarda tam olarak sergilendi. Gerçek savaş, popüler algının aksine sokaklarda değil, medyada – hem haber medyasında hem de sosyal medyada – yapıldı.

Batılı ve Arap rejimler tarafından finanse edilen Farsça medya kuruluşları, isyancıları güvenlik güçlerine ve sivillere saldırmaya kışkırtarak, iç savaşın alevlerini körükleyerek ve elbette Batı'nın İran'daki "rejim değişikliği" gündemini ilerletmek için İran'a karşı bu savaşa öncülük ettiler.

Batılı hükümetlerin bu ayaklanmalara hem mali hem de askeri olarak nasıl yardım ve yataklık ettikleri ve İranlılara karşı propaganda değirmenlerini nasıl açtıkları bir sır değil.

Mesih Alinejad'ın Paris'te Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ile görüşmesi ya da Nazenin Boneydi'nin Washington'da ABD Dışişleri Bakanı Antony Blinken ile görüşmesi olsun, Batı medyası, esasen tencereyi kaynatmayı amaçlayan bu olayları geniş çapta ve eleştirisiz bir şekilde ele aldı.

Meryem Recevi ve Arnavutluk merkezli terörist tarikatının Amerikalılardan ve Avrupalılardan nasıl destek almaya devam ettiğini çok iyi biliyoruz. İslam Cumhuriyeti karşıtı propaganda üstünden hayatlarını sürdürüyorlar.

Bugün, son aylarda aşırı bir şekilde ilerleyen Halkın Mücahitleri Örgütü ve monarşistlere ait, İran hakkında yanlış bilgileri körükleyen sıradan web siteleri var. Ve tüm bu web siteleri, kanallar ve sosyal medya sayfaları, ABD Dışişleri Bakanlığı ve bazı Avrupa hükümetleri tarafından finanse edilmektedir.

Bir de Arnavutluk'tan faaliyet gösteren on binlerce Twitter botu var. Katar'daki Hamad bin Halife Üniversitesi'nde profesör olan Marc Owen Jones, geçtiğimiz günlerde bu "devrimin" aslında "botların devrimi" olduğunu açıkça gösteren ilginç bir gözlemde bulundu.

Jones’un analizine göre, bu sosyal medya hesaplarının büyük bir çoğunluğu, Eylül ayı ortalarında İran'da patlak veren ayaklanmalardan bu yana oluşturuldu. Ve çoğu #OpIran hashtagi ile tweet attı.

Batı medyasının bu ayaklanmalar sırasındaki propagandasıyla ilgili özellikle ilginç bir şey, infazlarla ilgiliydi. Gerçeklerin kasıtlı olarak çarpıtılması ve kurgusal anlatılar, İran'ın hukuk sisteminin adaletsiz olduğu ve yargı kararlarının adaletin yozluğu anlamına geldiği izlenimini vermek için yaratıldı.

Bunu açıklığa kavuşturalım –hiçbir ülke şiddetli ayaklanmalara, kamu mallarının yağmalanmasına ve kamu düzeninin bozulmasına müsamaha göstermez, özellikle de huzursuzluk yabancı güçler tarafından tasarlandığında.

BBC, ölüm cezasına çarptırılanlardan Mehdi Keremi'ye "kendini savunması için 15 dakika" verildiğini söyledi. Ona karşı halkın sempatisini kazanmak için, rapor onu "karate şampiyonu" olarak tanımladı, sanki bu onu şeytani suçundan aklayacakmış gibi.

Gerçek şu ki, Keremi genç bir Besic gönüllüsü olan Ruhullah Acemiyan'ı öldürdü ve televizyonda yayınlanan bir duruşmada suçunu itiraf etti. Duruşma haftalarca devam etti ve kendisini jüri önünde savunması için "15 dakikadan fazla süresi" vardı.

Daily Express of UK, İranlı bir genç olan Makan Davir'in "kadınları saldırıdan koruduğu için" idam edilmeyle karşı karşıya olduğunu söyledi. Raporda, halkın ona sempati duyması için "kanserden muzdarip bekar bir annenin tek oğlu" olduğu belirtildi. Gerçekler duygusal söyleme kurban edildi.

Birleşmiş Milletler bile propagandaya kandı. İran'dan "barışçıl protestocuları ölüm cezasına çarptırmayı bırakmasını" istedi. Sanki bu insanlar sokaklarda güvenlik güçlerine gül ve nergis veriyorlardı. İşte bu şekilde gerçek, evrensel aldatmaca zamanlarında ilk zayiat haline gelir.

Hem Batı hem de Arap medyasında İran hakkında son aylarda korkutucu boyutlara ulaşan sahte haberlerden oluşan bir tsunami var. Elbette bunların hepsi, ülke içinde ve dışında insanların zihinlerini zehirlemek için tasarlanmıştır.

Birkaç örnek vereyim. Geçen yılın Kasım ayında, ayaklanmaların ortasında, bir haber baş döndürücü bir hızla dolaştı. "İran 15 bin protestocuyu ölüm cezasına çarptırdı" denildi. Guardian, New York Times da dahil olmak üzere Batı'daki tüm büyük gazeteler, temel bir doğruluk kontrolü olmadan yayınladı.

Daha da fenası, haber Kanada Başbakanı ve bazı kendine özgü Hollywood ünlüleri tarafından tweetlendi.

Mehsa Emini'nin kendisiyle ilgili haberler çarpıtıldı. Batı medyası, polis nezaretinde ölmeden önce "işkence" gördüğünü iddia etti. Adli tıp raporları aksini söyledi.

Nika Shakarami hakkında, kafasından vurulduğunu ve cesedinin çalındığını söylediler. Gerçek şu ki, cesedi bir binanın avlusunda bulundu. Ve CCTV görüntüleri onun binaya tamamen normal bir durumda girdiğini gösterdi.

Hasan Firuzi'nin durumu özellikle merak uyandırıcıydı. Hapishanede işkence gördüğünü ve komaya girdiğini söylediler. Hatta bazı raporlar ölüm hücresinde oturduğunu iddia etti. Bir dolandırıcılık vakası olduğu ortaya çıktı. Firuzi, kaçmaya çalışırken Keşm adası yakınlarında güvenlik kurumları tarafından yakalandı.

Armita Abbasi'nin davası da ilgi çekici. Hapishanede tecavüze uğradığını, başının tıraş edildiğini ve tırnaklarının çekildiğini söylediler. CNN, Kasım ayında onun hakkında ayrıntılı bir "soruşturma" raporu yayınladı.

Bununla birlikte, Abbasi yakın zamanda hapishaneden çıktığında, renkli boyalı saçları ve manikürlü tırnaklarıyla gösteriş yaptı. CNN'nin büyük iddialarını delecek şekilde sağlıklı ve mutlu görünüyordu.

Batı medyasının İran hakkındaki haberlerinde sürekli olarak ortaya çıkan başka bir şey daha var. Buna 'haber yönlendirme' denir.

Son zamanlarda İslam Devrimi Lideri Ayetullah Seyyid Ali Hamaney tarafından affedilen binlerce mahkûm hakkında haberler geldiğinde, bazı Batılı medya kuruluşları gazetecilik etiğini tamamen göz ardı ederek kurnazca bir dönüş yaptı. "İran 20 bin kişiyi tutukladığını kabul ediyor" dediler.

Bu medya ve enformasyon savaşı devam edecek ve büyük olasılıkla gelecekte yeni boyutlar kazanacak. Ama bu savaş, tıpkı ekonomik savaş gibi, hiçbir sonuç vermeyecektir.

Kudüs Haber Ajansı - KHA